ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αγωγή 105-106 ΕισΝΑΚ- Τραυματισμός του ενάγοντος από πτώση του σε πεζοδρόμιο εντός των διοικητικών ορίων αρμοδιότητας του εναγομένου Δήμου-Εκτέλεση εργασιών καθαίρεσης επιχρισμάτων και κατασκευής περιφράξεων σε εγκαταλελειμμένα κτίρια-Toποθέτηση περίφραξης με πλαστικά πλέγματα προς αποτροπή της διέλευσης πεζών- Ερειδόμενος επί εσφαλμένης νομικής προϋπόθεσης ισχυρισμός του ενάγοντος περί παράνομης παράλειψης της αρμόδιας υπηρεσίας του εναγομένου να απομακρύνει τα πλαστικά πλέγματα, που προκάλεσαν την πτώση του, κατά παράβαση του άρ. 4 της Κ.Υ.Α. 6952/2011 και περί μη νόμιμης τοποθέτησης των εν λόγω πλεγμάτων ως στοιχείων περίφραξης-Tα επίμαχα μέτρα ελήφθησαν λόγω άμεσου κινδύνου για την ασφάλεια των διερχόμενων πολιτών από την πτώση επιχρισμάτων και όχι προς διευκόλυνση της διέλευσης αυτών-Η ύπαρξη τέτοιων μέτρων (στηθαίων-κορδελών) επί του πεζοδρομίου σημαίνει απαγόρευση εισόδου στην αποκλεισμένη επιφάνεια, ανεξάρτητα εάν τμήμα αυτών έχει ξηλωθεί-Μη συνδρομή παρανομίας των οργάνων του εναγομένου και μη θεμελίωση ευθύνης αυτού προς αποζημίωση
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Α΄ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ
Σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 17-9-2025, με δικαστή τον Βασίλειο Νούτση, Πρωτοδίκη Δ.Δ. και γραμματέα την Αναστασία Σοφιάδου, δικαστική υπάλληλο,
γ ι α να δικάσει την κατατεθείσα στις 18-11-2024 αγωγή (ΑΓ2897/2024 και ΕΑΥ: 2024044246),
τ ο υ … του …, κατοίκου … Θεσσαλονίκης (οδός … αρ. …), ο οποίος παραστάθηκε με την από 16-9-2025 δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., του πληρεξούσιου δικηγόρου Πέτρου Θεοδώρου,
κ α τ ά του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου, όπως νομίμως εκπροσωπείται από τον Δήμαρχό του, ο οποίος παραστάθηκε με την από 16-9-2025 δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., του δικηγόρου Στυλιανού Μαυρίδη.
Αφού μελέτησε τη δικογραφία
Σκέφθηκε κατά τον νόμο
1. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, ζητείται, παραδεκτώς, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση, κατ’ άρθρα 105-106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (Εισ.Ν.Α.Κ.), του εναγομένου να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 26.285,30 ευρώ, νομιμοτόκως από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση. Το ως άνω ποσό ο ενάγων ζητεί, ως αποζημίωση (κατά το ποσό των 6.285,30 ευρώ), με βάση τις διατάξεις των άρθρων 298 και 929 του Α.Κ., για την αποκατάσταση της ζημίας που, κατά τους ισχυρισμούς του, υπέστη εξ αιτίας τραυματισμού του κατόπιν πτώσης του στο πεζοδρόμιο, οφειλόμενης, κατά τον ίδιο, σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις οργάνων του εναγομένου Δήμου, καθώς και ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση, κατ’ άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., κατά το ποσό των 10.000 ευρώ), για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που, κατά τα ιστορούμενα, υπέστη από τις ίδιες αιτίες και ως πρόσθετη αποζημίωση, κατ’ άρθρο 931 του Α.Κ. (κατά το ποσό των 10.000 ευρώ).
2. Επειδή, στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (Εισ.Ν.Α.Κ., π.δ/γμα 456/1984 – Α΄ 164) ορίζεται ότι : «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος […]», στο δε άρθρο 106 του ίδιου νομοθετήματος ορίζεται ότι : «Οι διατάξεις των δύο προηγούμενων άρθρων εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους». Κατά την έννοια των εν λόγω διατάξεων, ευθύνη του Δημοσίου ή ν.π.δ.δ. προς αποζημίωση γεννάται όχι μόνον από την έκδοση μη νόμιμης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή από τη μη νόμιμη παράλειψη έκδοσης τέτοιας πράξης, αλλά και από μη νόμιμες υλικές ενέργειες των οργάνων του Δημοσίου ή ν.π.δ.δ. ή από παραλείψεις οφειλομένων νόμιμων υλικών ενεργειών αυτών, εφόσον οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις συνάπτονται με την οργάνωση και λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών ή των υπηρεσιών ν.π.δ.δ. και όχι με την ιδιωτική διαχείριση του Δημοσίου ή του ν.π.δ.δ., ούτε οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων (Α.Ε.Δ. 5/1995, ΣτΕ 82/2023 επταμ., 2050-2053/2023, 1778-9/2022, 1581/2018, 325/2017, 2776/2016, 1018/2008, 2796/2006 κ.ά). Εξάλλου, υπάρχει ευθύνη του Δημοσίου ή ν.π.δ.δ., τηρουμένων και των λοιπών προϋποθέσεων του νόμου, όχι μόνον όταν με πράξη ή παράλειψη οργάνου των νομικών αυτών προσώπων παραβιάζεται συγκεκριμένη διάταξη νόμου αλλά και όταν παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κειμένη, εν γένει, νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης (βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 78/2023 επταμ., 2796/2006 επταμ., 622/2022, 116/2019, 1819/2018, 325/2017, 2776/2016, 2669/2015, 1019/2008, 2741/2007). Ο κατά τα ανωτέρω παράνομος χαρακτήρας της ζημιογόνου πράξης, παράλειψης ή υλικής ενέργειας αρκεί για να στοιχειοθετηθεί η ευθύνη του Δημοσίου ή του ν.π.δ.δ., χωρίς να απαιτείται και η διαπίστωση πταίσματος του οργάνου του (βλ. ΣτΕ 82/2023 επταμ., 1970-2/2021 επταμ., 1413/2006 επταμ., 273/2024, 2433, 969, 76/2018, 1056/2016, 4421, 4411/2015, 950/2014, 572, 2271/2013 κ.α.). Απαραίτητη, πάντως, προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης είναι η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παρανόμου πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενεργείας ή παράλειψης υλικής ενεργείας του δημοσίου οργάνου ή του οργάνου του ν.π.δ.δ. και της επελθούσης ζημίας. Αιτιώδης δε σύνδεσμος υπάρχει, όταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η πράξη ή η παράλειψη είναι επαρκώς ικανή (πρόσφορη) και μπορεί αντικειμενικά, κατά τη συνήθη και κανονική πορεία των πραγμάτων, χωρίς τη μεσολάβηση άλλου περιστατικού, να επιφέρει τη ζημία και την επέφερε στη συγκεκριμένη περίπτωση (ενδεικτικά ΣτΕ 1964-9/2021 επταμ., 877/2013 επταμ., 694,416/2024, 1525/2023, 842/2019, 1581/2018, 1140, 596/2017, 2184/2015, 2271/2013, 424/2012, 322/2009, 334/2008 κ.α.). Δεν αποκλείεται δε, κατ’ αρχήν, η ύπαρξη του αιτιώδους συνδέσμου από το γεγονός ότι στο αποτέλεσμα συνετέλεσε και συνυπαιτιότητα του βλαβέντος, εφ’ όσον δεν διακόπτεται ο αιτιώδης σύνδεσμος (βλ. ΣτΕ 2271/2013 επταμ., 909/911/2022, 2946/2020, 2112/2019, 15/2018, 473/2011, πρβλ. Α.Π. 1653/2001, 53/2006).
3. Επειδή, στο άρθρο 298 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α΄ 164) ορίζεται ότι: «Η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του δανειστή (θετική ζημία), καθώς και το διαφυγόν κέρδος. Τέτοιο κέρδος λογίζεται εκείνο που προσδοκά κανείς με πιθανότητα σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί», στο άρθρο 929 ότι: «Σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου η αποζημίωση περιλαμβάνει, εκτός από τα νοσήλια και τη ζημία που έχει ήδη επέλθει, οτιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον ή θα ξοδεύει επιπλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του. […]» και στο άρθρο 931 ότι: «Η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης, αν επιδρά στο μέλλον του». Περαιτέρω, στο άρθρο 932 του ιδίου Κώδικα ορίζονται τα εξής: «Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του. Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης». Από τη διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με τις αναφερθείσες στην προηγούμενη σκέψη διατάξεις, συνάγεται ότι, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί, κατά το άρθρο 932 του Α.Κ., αφού εκτιμήσει τα πραγματικά περιστατικά που θέτουν υπόψη του οι διάδικοι και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, να επιδικάσει χρηματική ικανοποίηση και να καθορίσει το εύλογο ποσό αυτής, αν κρίνει ότι στον ζημιωθέντα επήλθε ηθική βλάβη (βλ. ΣτΕ 405/2024, 2306, 1006/2023, 2447/2021, 1581/2018, 2669/2015, 1407/2014, 572, 266/2013 κ.α.). Τέτοια δε πραγματικά περιστατικά που θα εκτιμήσει το δικαστήριο είναι ιδίως η βαρύτητα του πταίσματος του ζημιώσαντος και το, προαναφερόμενο, συντρέχον πταίσμα του ζημιωθέντος, οι συνθήκες της προσβολής, το είδος, η ένταση και οι συνέπειές της, η κοινωνική και η οικονομική κατάσταση του ζημιωθέντος ή οποιοδήποτε άλλο συγκεκριμένο στοιχείο που προβάλλει ο ενάγων ή προκύπτει από τις αποδείξεις και ασκεί επιρροή -αυξητικά ή μειωτικά – στο ύψος του ποσού στη συγκεκριμένη περίπτωση και, επομένως, αποτελεί νόμιμο προσδιοριστικό παράγοντα του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης, κατά την κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, η οποία διαλαμβάνεται, καθ’ ερμηνείαν της διάταξης του άρθρου 932 του Α.Κ., με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (βλ. ΣτΕ 2132/2021).
4. Επειδή, στο άρθρο 75 του, κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 3463/2006, Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Α΄ 114), ορίζεται ότι: «Ι. Οι δημοτικές και οι Κοινοτικές αρχές διευθύνουν και ρυθμίζουν όλες τις τοπικές υποθέσεις, σύμφωνα με τις αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας, με στόχο την προστασία, την ανάπτυξη και τη συνεχή βελτίωση των συμφερόντων και της ποιότητας ζωής της τοπικής κοινωνίας. Οι Αρμοδιότητες των Δήμων και Κοινοτήτων αφορούν, κυρίως, τους τομείς: α) […] γ) Ποιότητας Ζωής και Εύρυθμης Λειτουργίας των Πόλεων και των Οικισμών, στον οποίο περιλαμβάνεται, ιδίως: 1. Η εξασφάλιση και διαρκής βελτίωση των τεχνικών και κοινωνικών υποδομών στις πόλεις και τα χωριά όπως η κατασκευή, συντήρηση και διαχείριση […] των κοινοχρήστων χώρων, η δημιουργία χώρων πρασίνου, χώρων αναψυχής, πλατειών και λοιπών υπαίθριων κοινόχρηστων χώρων […] 11. Η μέριμνα και η λήψη μέτρων για την προστασία της ζωής […] των κατοίκων, όπως ο έλεγχος σήμανσης των εργασιών που εκτελούνται στις οδούς […] η λήψη μέτρων και ο έλεγχος για την προστασία από […] έλλειψη μέτρων ασφάλειας και υγιεινής σε εργασίες που εκτελούνται και γενικότερα από δραστηριότητες που εγκυμονούν κινδύνους για τη ζωή και την περιουσία των κατοίκων. 12. Η μέριμνα και η λήψη μέτρων για την προστασία και αναβάθμιση της αισθητικής των πόλεων και των οικισμών. 13. Η μέριμνα και η λήψη μέτρων για την απρόσκοπτη πρόσβαση στους κοινόχρηστους χώρους. 14. […]».
5. Επειδή, περαιτέρω, στον ισχύοντα κατά τον χρόνο που φέρεται να έλαβε χώρα ο ένδικος τραυματισμός του ενάγοντος (έτος 2024) ν. 2696/1999 «Κύρωση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας» (Κ.Ο.Κ. – Α΄ 57), ορίζονταν τα εξής: Στο άρθρο 38, με τίτλο «Κανόνες κυκλοφορίας πεζών», ότι: «1. Οι πεζοί υπαχρεούνται να χρησιμοποιούν τα πεζοδρόμια ή τα ειδικό γι` αυτούς ερείσματα. […] 2. Αν είναι αδύνατη η χρησιμοποίηση των πεζοδρομίων ή των ερεισμάτων, που προορίζονται για τους πεζούς, ή δεν υπάρχουν πεζοδρόμια ή ερείσματα οι πεζοί μπορούν να βαδίζουν στο οδόστρωμα, κατά τρόπον ώστε να μην παρεμποδίζουν την κυκλοφορία. Αν το οδόστρωμα διαθέτει λωρίδα για ποδήλατα ή μοτοποδήλατα, μπορούν να βαδίζουν σ` αυτήν, αν το επιτρέπει η πυκνότητα της κυκλοφορίας και δεν παρεμποδίζουν την κίνηση των μοτοποδηλάτων ή ποδηλάτων. Οι πεζοί δεν επιτρέπεται να υπερπηδούν εμπόδια π.χ. δοκούς, αλυσίδες, νησίδες, στηθαία, κιγκλιδώματα, που έχουν τοποθετηθεί από τις αρμόδιες αρχές για ειδικούς λόγους. Η ύπαρξη τέτοιων εμποδίων σημαίνει απαγόρευση εισόδου του πεζού στην αποκλεισμένη επιφάνεια της οδού. 3. […] και στο άρθρο 48 με τίτλο «Κατάληψη τμήματος οδού και πεζόδρομου» ότι: «1. Η προσωρινή ή διαρκής κατάληψη τμήματος του οδοστρώματος με εγκαταστάσεις ή εμπόδια απαγορεύεται, ιδιαίτερα αν με αυτά παρεμποδίζεται η κυκλοφορία, […] 2. Κατ’ εξαίρεση της διάταξης της προηγούμενης παραγράφου, μπορεί να επιτραπεί σε έκτακτες περιπτώσεις ή ζώνες μικρής κυκλοφορίας εντός κατοικημένων περιοχών, αν υπάρχει αρκετός χώρος γι’ αυτά, η κατάληψή τμήματος οδού με προσωρινές εγκαταστάσεις ή εμπόδια ύστερα από άδεια των Δημοτικών ή Κοινοτικών Αρχών μετά γνώμη των αρμόδιων Αστυνομικών Αρχών. 3. Αυτοί που […] μέσα σε κατοικημένες περιοχές […] εκτελούν άλλα έργα και καταλαμβάνουν ολόκληρο το πεζοδρόμιο μπροστά από […] το έργο, υποχρεούνται να κατασκευάσουν πρόσθετο πεζοδρόμιο ή να πάρουν άλλα κατάλληλα μέτρα για την ασφαλή διέλευση των πεζών. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων καθορίζονται οι λεπτομέρειες για την εφαρμογή της διάταξης αυτής. 4. Όταν επιτρέπεται, όπως πιο πάνω, η κατάληψη τμήματος οδού πρέπει αυτά να επισημαίνεται υποχρεωτικά από αυτόν που το κατέλαβε κατά τις διατάξεις του άρθρου 9 του παρόντος Κώδικα. 5. […]».
6. Επειδή, η υπ’ αρ. 6952/2011 κ.υ.α. (Β΄ 420/16-3-2011) με τίτλο «Υποχρεώσεις και μέτρα για την ασφαλή διέλευση των πεζών κατά την εκτέλεση εργασιών σε κοινόχρηστους χώρους πόλεων και οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών» ορίζει στην παρ. 5 του άρθρου 2 τα εξής: «Σε κάθε περίπτωση ακόμη και σε μικρής διάρκειας έργα (σταθερά ή κινητά) αποκλείεται η χρησιμοποίηση εύκαμπτων ταινιών, πλαστικών δικτυωμάτων ή ελαφρών κινητών εμποδίων ως στοιχείων περίφραξης, χωρίς να αποκλείεται η χρήση αυτών ως βοηθητικών στοιχείων σήμανσης» και στο άρθρο 4 τα εξής: «Μετά το πέρας των εργασιών απομάκρυνσης- αφαίρεσης της σήμανσης που προβλέπεται από την με αρ. ΔΙΠΑΔ/Οικ. 502/1.7.2003 απόφαση του Υφυπουργού ΠΕ.ΧΩ. Δ.Ε. “Έγκριση Τεχνικής Προδιαγραφής Σήμανσης Εκτελούμενων Οδικών `Εργων εντός και εκτός κατοικημένων περιοχών ως ελάχιστα όρια” (946 Β`) είναι υποχρεωτική η επαναφορά του κοινόχρηστου χώρου που προορίζεται για την κυκλοφορία πεζών στην αρχική του μορφή, εφαρμόζοντας τους παρακάτω κανόνες:- Καθαίρεση και απομάκρυνση όλων των προσωρινών στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν (προσωρινά δάπεδα επεκτάσεων, προσωρινές ράμπες, κιγκλιδώματα, προσωρινή πληροφοριακή σήμανση κλπ). […].
7. Επειδή, με την υπό κρίση αγωγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με το νομοτύπως υποβληθέν, στις 16-9-2025, υπόμνημα, ο ενάγων ιστορεί ότι στις 18-5-2024 και περί ώρα 09.30 -10.00 π.μ., βάδιζε στην οδό …, εντός των διοικητικών ορίων του εναγομένου Δήμου. Κατά τα προβαλλόμενα, στη συμβολή της οδού αυτής με την οδό …, το πόδι του μπλέχτηκε σε εύκαμπτα πλαστικά πλέγματα τα οποία βρίσκονταν πεσμένα επί του πεζοδρόμου και κατά μήκος αυτού, καταλαμβάνοντας μεγάλο μέρος του, με συνέπεια την πτώση και τον βαρύτατο τραυματισμό του. Στο σημείο κλήθηκε από περιοίκους ασθενοφόρο του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (Ε.Κ.Α.Β.) το οποίο τον μετέφερε εσπευσμένα στο Τμήμα Επειγόντων του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη συντριπτικό κάταγμα ΔΕ επιγονατίδας και υπεβλήθη, αυθημερόν, σε χειρουργική επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης. Υποστηρίζει, δε, ότι νοσηλεύτηκε στο εν λόγω νοσοκομείο από τις 18 έως τις 21 Μαΐου, ωστόσο, λόγω της σοβαρής κατάστασής του και της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησής του, παρέμεινε κλινήρης για χρονικό διάστημα ενός μηνός και έλαβε αναρρωτικές άδειες από την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα από 21-5-2024 έως 23-7-2024. Περαιτέρω, ο ενάγων σημειώνει ότι όλο το χρονικό διάστημα από την ημέρα του προπεριγραφέντος ατυχήματός του μέχρι και την ημερομηνία κατάθεσης της υπό κρίση αγωγής, η υγεία του δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως, υποφέρει καθημερινά από οξύτατους πόνους και βαδίζει με τη χρήση πατερίτσας. Ως επακόλουθο του τραυματισμού του, σε συνδυασμό με το μεγάλο χρονικό διάστημα της απαιτούμενης αποθεραπείας του και της φύσης του επαγγέλματος που ασκούσε (βοηθός αποθηκάριου), η εργοδότρια εταιρεία του «… ΕΠΕ» προχώρησε, στις 30-6-2024, σε καταγγελία της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, βάσει της οποίας αμειβόταν με μισθό 1.018 ευρώ μηνιαίως. Ήδη, με την κρινόμενη αγωγή, ο ενάγων προβάλλει ότι η ένδικη πτώση του και o συνακόλουθος τραυματισμός του οφείλονται σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του εναγομένου. Ειδικότερα, ισχυρίζεται, αφενός, ότι παρανόμως συνεργείο του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου είχε τοποθετήσει τα εν λόγω πλαστικά πλέγματα προκειμένου να προβεί σε εργασίες συντήρησης γειτνιαζόντων εγκαταλελειμμένων κτιρίων (οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στις 14 και 15 Μαΐου) διότι σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 5 της κ.υ.α. 6952/2011, τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για να αποκλεισθεί η πρόσβαση των πεζών στο σημείο εκείνο (πλαστικά πλέγματα), δύνανται να χρησιμοποιούνται μόνο ως βοηθητικά στοιχεία σήμανσης και όχι ως στοιχεία περίφραξης, αφετέρου, ότι παρανόμως η αρμόδια Υπηρεσία του εναγόμενου Δήμου παρέλειψε να τα απομακρύνει με το πέρας των εργασιών, αποκαθιστώντας τον χώρο στην προτέρα του κατάσταση, κατά παράβαση του άρθρου 4 της ιδίας κ.υ.α. Ακόμη, υποστηρίζει ότι η πλημμελής τοποθέτηση των επίμαχων πλεγμάτων αποτελούσε διαρκή πηγή κινδύνου για τους διερχόμενους πολίτες και συνέβαλε αιτιωδώς στον βαρύτατο τραυματισμό του. Ενόψει των ανωτέρω, ο ενάγων προβάλλει ότι θεμελιώνεται αδικοπρακτική ευθύνη του εναγομένου Δήμου, κατ’ άρθρα 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ. και ζητεί να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του τελευταίου να του καταβάλει, νομιμοτόκως, το αναφερόμενο στην εισαγωγική σκέψη της παρούσας συνολικό ποσό των 26.285,30 ευρώ. Ειδικότερα, ο ενάγων ζητεί α) το ποσό των 6.108 ευρώ, ως αποζημίωση, κατ’ άρθρο 929 του Α.Κ., για το σύνολο της αμοιβής που θα αποκόμιζε από την εργασία του σε χρονικό διάστημα 6 μηνών (ήτοι 1.018 × 6 μήνες), εάν δεν είχε επέλθει η ανικανότητά του προς εργασία συνεπεία του ένδικου τραυματισμού του, β) το ποσό των 130 ευρώ, ως αποζημίωση, κατ’ άρθρο 298 του Α.Κ., που αντιστοιχεί σε έξοδα για τη διενέργεια των απαραίτητων φυσικοθεραπειών προς αποκατάσταση της υγείας του, γ) το ποσό των 47,30 ευρώ, ως αποζημίωση, κατ’ άρθρο 298 του Α.Κ., που αντιστοιχεί σε έξοδα για αγορά ιατροφαρμακευτικών σκευασμάτων, δ) το ποσό των 10.000 ευρώ, ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση, κατ’ άρθρο 932 του Α.Κ., για την ηθική βλάβη που, όπως ισχυρίζεται, υπέστη από τον ένδικο τραυματισμό του, δοθέντος ότι, κατά αναφερόμενα στο δικόγραφο, σε ηλικία μόλις 37 ετών, υπέστη σοβαρότατη και δύσκολα αναστρέψιμη βλάβη, βίωσε μακροχρόνιο σωματικό πόνο και ψυχικό άλγος, ενώ, λόγω της δυσκολίας του να μετακινηθεί, αποξενώθηκε από τον κοινωνικό του περίγυρο και απώλεσε την εργασία του, η οποία συνιστούσε και τη μοναδική πηγή εισοδήματός του και ε) το ποσό των 10.000 ευρώ, ως πρόσθετη αποζημίωση κατ’ άρθρο 931 του Α.Κ., ισχυριζόμενος ότι η ανωτέρω κατάσταση της δεξιάς επιγονατίδας του – προκληθείσα από τις προαναφερόμενες παρανομίες οργάνων του εναγομένου – συνιστά μόνιμη αναπηρία στο σώμα του, συνεπαγόμενη την ανικανότητα του προς εκπλήρωση των εργασιακών του υποχρεώσεων, λόγω της χειρωνακτικής φύσης της εργασίας του (βοηθός αποθηκάριου) ή της επαγγελματικής του κατάρτισης ως ψυκτικού, που απαιτούν μυϊκή δύναμη και σωματική ακεραιότητα, αλλά και τη δημιουργία μιας κατάστασης ανασφάλειας σχετικά με το μέλλον του, τόσο κατά την επαγγελματική του εξέλιξη όσο και κατά την κοινωνική του ζωή εν γένει. Προς απόδειξη των ισχυρισμών του, ο ενάγων επικαλείται και προσκομίζει, μεταξύ άλλων, σε αντίγραφα τα εξής: α) τη με αριθμό πρωτοκόλλου … και με ημερομηνία 15-9-2025 ένορκη κατάθεση, ληφθείσα ενώπιον της δικηγόρου Θεσσαλονίκης, …, του …, β) το από 18-5-2024 Φύλλο Νοσηλείας του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», γ) το από 18-5-2024 πόρισμα ακτινοδιαγνωστικού εργαστηρίου του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», δ) το από 21-5-2024 ενημερωτικό σημείωμα ασθενούς του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», ε) το από 21-5-2024 εξιτήριο του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», στ) την από 21-5-2024 γνωμάτευση χορήγησης αναρρωτικής άδειας από Νοσηλευτικό Ίδρυμα διάρκειας 30 ημερών του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», ζ) την από 25-6-2024 γνωμάτευση χορήγησης αναρρωτικής άδειας από Νοσηλευτικό Ίδρυμα διάρκειας 30 ημερών του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», η) την από 23-7-2024 γνωμάτευση χορήγησης αναρρωτικής άδειας από Νοσηλευτικό Ίδρυμα διάρκειας 30 ημερών του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «…», θ) την από 23-7-2024 γνωμάτευση παροχών του ΕΚΠΥ για την χορήγηση φυσικοθεραπειών με συνημμένη την από 5-11-2014 φορολογική απόδειξη, ι) την από 11-9-2024 γνωμάτευση παροχών του ΕΚΠΥ για την χορήγηση φυσικοθεραπειών με συνημμένη την από 1-11-2014 απόδειξη παροχής υπηρεσιών, ια) την υπ’ αρ. …/14-2-2025 απόδειξη παροχής υπηρεσιών για την διενέργεια φυσικοθεραπειών του φυσιοθεραπευτή …, ιβ) την υπ’ αρ. …/30-6-2024 απόφαση χορήγησης επιδόματος ασθενείας της Τοπικής Διεύθυνσης Η΄ Θεσσαλονίκης του e- ΕΦΚΑ, ιγ) την από 12-2-2024 γνωστοποίηση όρων ατομικής συμβάσεως εργασίας μεταξύ του ενάγοντος και της εταιρείας με την επωνυμία «… Ε.Π.Ε.» και ιδ) το από 4-6-2024 έντυπο 6 καταγγελίας της ως άνω σύμβασης εργασίας. Ακόμη, προσκομίζει τρεις (3) έγχρωμες φωτογραφίες, στις οποίες απεικονίζεται, κατά μήκος του δρόμου, κόκκινο πλαστικό προστατευτικό πλέγμα το οποίο έχει ξηλωθεί, δύο (2) ασπρόμαυρες φωτογραφίες του σημείου όπου φέρεται να σημειώθηκε το ένδικο συμβάν χωρίς την παρουσία περίφραξης, καθώς και μία (1) ασπρόμαυρη φωτογραφία του ιδίου μετά το ατύχημα.
8. Επειδή, ο εναγόμενος Δήμος, με τις …/4-3-2025 έγγραφες απόψεις του και το νομοτύπως κατατεθέν στις 22-9-2025 υπόμνημά του, ζητεί την απόρριψή της κρινόμενης αγωγής ως αβάσιμης. Ειδικότερα, προβάλλει ότι κατόπιν υποδείξεων των αρμοδίων υπαλλήλων της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου (σχ. οι υπ΄ αρ. …/2019, …/2021, …/2021 και …/2021 εκθέσεις επικινδύνου), προχώρησε σε εργασίες καθαίρεσης επικινδύνων επιχρισμάτων και προέβη σε κατασκευή περιφράξεων προκειμένου να αποτραπεί η διέλευση και στάθμευση οχημάτων πλησίον τριών εγκαταλελειμμένων κτηρίων επί των οδών …, … και …. Οι ανωτέρω εργασίες εκτελέστηκαν στις 14 και 15 Μαΐου 2024, ενώ στις 21 Μαΐου 2024, έπειτα από αυτοψία υπαλλήλου της Διεύθυνσης Συντηρήσεων Τεχνικών Έργων του Δήμου, διαπιστώθηκε ότι για άγνωστους λόγους είχε αποξηλωθεί τμήμα της περίφραξης επί της οδού … και είχε εναποτεθεί παράλληλα με τον τοίχο του κτηρίου, πλησίον αυτού. Ισχυρίζεται, ωστόσο, ότι την ίδια ημέρα (21-5-2024) η περίφραξη επανατοποθετήθηκε από συνεργεία του Δήμου. Επιπροσθέτως, υποστηρίζει ότι αβασίμως γίνεται επίκληση από τον ενάγοντα των διατάξεων των άρθρων 2 παρ. 5 και 4 της κ.υ.α. 6952/2011 καθώς, στην προκείμενη περίπτωση, δεν υπήρχε εργοτάξιο στο σημείο όπου φέρεται να σημειώθηκε ο τραυματισμός του ενάγοντος, ούτε διενεργούνταν έργα επί του πεζοδρόμου, κατά την εκτέλεση των οποίων τοποθετήθηκαν τα επίμαχα πλαστικά πλέγματα ως περίφραξη του εργοταξίου. Αντιθέτως, η τοποθέτησή τους έγινε όντως από υπαλλήλους του Δήμου, στο πλαίσιο της προαναφερθείσας κατασκευής περίφραξης κτηρίου επί της οδού …, με σκοπό τη σήμανση του χώρου για να εφιστά την προσοχή των διερχομένων και την αποτροπή διέλευσης πεζών ή στάθμευσης οχημάτων πλησίον του κτηρίου. Η δε παραμονή των ανωτέρω πλεγμάτων στο σημείο ήταν απαραίτητη μέχρι τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων από τους ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου κτηρίου για την αντιμετώπιση του θέματος της επικινδυνότητας. Εξάλλου, ισχυρίζεται ότι ο ενάγων δεν αποδεικνύει την ιστορική βάση της αγωγής του, καθώς ουδέν πρόσφορο αποδεικτικό στοιχείο προσκομίζει σχετικά με την ιστορούμενα στην αγωγή, ήτοι δημόσιο έγγραφο στο οποίο να καταγράφεται το περιστατικό (λ.χ. έκθεση/βεβαίωση αστυνομικού οργάνου, δελτίο ΕΚΑΒ με αναφορά του σημείου και των συνθηκών παραλαβής του ενάγοντος), οι δε προσκομισθείσες φωτογραφίες δεν φέρουν ημερομηνία, ούτε προκύπτει το σημείο που αφορούν.
9.Επειδή, ενόψει των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών, των διατάξεων, που προεκτέθηκαν και της ερμηνείας τους, καθώς και των εκατέρωθεν ισχυρισμών των διαδίκων, το Δικαστήριο λαμβάνει, ιδίως, υπ’ όψιν τα εξής: α) Στις 14 και 15 Μαΐου 2024 εκτελέστηκαν εργασίες καθαίρεσης επιχρισμάτων και κατασκευής περιφράξεων σε κτήριο στη συμβολή των οδών … και … στο Δήμο Κορδελιού-Ευόσμου, η δε περίφραξη αυτού με πλαστικά πλέγματα είχε ως σκοπό να αποτρέψει τη διέλευση πεζών και τη στάθμευση οχημάτων πλησίον του κτηρίου εξαιτίας κινδύνου πτώσης αρχιτεκτονικών στοιχείων (βλ. σχ. την από 21-10-2021, κατόπιν αυτοψίας, έκθεση επικινδύνου του αρχιτέκτονα μηχανικού, …), β) ο ισχυρισμός του ενάγοντος περί μη νόμιμης παράλειψης της αρμόδιας υπηρεσίας του εναγόμενου Δήμου να απομακρύνει τα πλαστικά πλέγματα, αποκαθιστώντας τον κοινόχρηστο χώρο στην αρχική του μορφή μετά το πέρας των εργασιών, κατά παράβαση του άρθρου 4 της κ.υ.α. 6952/2011, ερείδεται επί εσφαλμένης νομικής προϋπόθεσης διότι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας, τα επίμαχα μέτρα στο συγκεκριμένο σημείο του πεζοδρομίου, επί της οδού …, ελήφθησαν, λόγω άμεσου κινδύνου για την ασφάλεια των διερχόμενων πολιτών εξαιτίας πτώσης αρχιτεκτονικών στοιχείων (επιχρισμάτων), που είχαν υποστεί φθορά από την παρακείμενη οικοδομή, και όχι για τη διέλευση αυτών κατά την εκτέλεση εργασιών επί του πεζοδρομίου, υπό την έννοια της επικαλούμενης από τον ενάγοντα κ.υ.α. 6952/2011 [εξάλλου, τυχόν διενέργεια οιωνδήποτε εργασιών (π.χ. εκσκαφή, διάνοιξη τρύπας, αφαίρεση πλακών πεζοδρομίου, κ.ά.) επί του επίδικου τμήματος του πεζοδρομίου ούτε υποστηρίζεται από τον ενάγοντα ούτε επιβεβαιώνεται από κανένα στοιχείο της δικογραφίας], γ) ο ισχυρισμός του ενάγοντος περί μη νόμιμης τοποθέτησης των εν λόγω πλαστικών πλεγμάτων ως στοιχείων περίφραξης, κατά παράβαση του άρθρου 2 παρ. 5 της κ.υ.α. 6952/2011, ομοίως ερείδεται επί εσφαλμένης νομικής προϋπόθεσης, καθώς ο σκοπός των εν λόγω μέτρων ήταν να απαγορευθεί, εν όλω, η διέλευση των πεζών από το επίμαχο σημείο του πεζοδρομίου, λόγω κινδύνου πτώσης των αρχιτεκτονικών στοιχείων και όχι να διασφαλισθεί ή να διευκολυνθεί η πρόσβαση – διέλευση – κίνηση σε αυτό, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 2 παρ. 5 της μη εφαρμοστέας εν προκειμένω 6952/2011 κ.υ.α., όπως λανθασμένα υπολαμβάνει ο ενάγων και δ) όπως προκύπτει και από τις προπαρατεθείσες διατάξεις του Κ.Ο.Κ. (άρθρο 38) η ύπαρξη τέτοιων μέτρων (στηθαίων – κορδελών) επί του πεζοδρομίου σημαίνει απαγόρευση εισόδου των πεζών στην αποκλεισμένη επιφάνεια (ανεξαρτήτως εάν τμήμα αυτών είχε ξηλωθεί ή όχι), οι δε πεζοί, μάλιστα, δεν επιτρέπεται να τα υπερπηδούν ή να τα παραμερίζουν με οιονδήποτε τρόπο, ενώ σε περίπτωση που είναι αδύνατη η χρησιμοποίηση των πεζοδρομίων ή των ερεισμάτων, που προορίζονται για τους πεζούς, ή δεν υπάρχουν πεζοδρόμια ή ερείσματα, οι πεζοί μπορούν να βαδίζουν στο οδόστρωμα, κατά τρόπον ώστε να μην παρεμποδίζουν την κυκλοφορία. Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν συνέτρεχε παρανομία των οργάνων του εναγομένου, καθώς αυτά ενήργησαν νομίμως και εντός του πλαισίου των καθηκόντων τους, όπως αυτά ορίζονται από την κείμενη νομοθεσία, τους οικείους κανονισμούς, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης και, κατ’ επέκταση, δεν θεμελιώνεται ευθύνη αυτού προς αποζημίωση του ενάγοντος, κατά τις διατάξεις των άρθρων 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ.
10. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να απορριφθεί ενώ, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, να απαλλαγεί ο ενάγων από τα δικαστικά έξοδα του εναγομένου, σύμφωνα με το άρθρο 275 παρ. 1 εδ. τελευταίο του Κ.Δ.Δ.
Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α
Απορρίπτει την αγωγή.
Απαλλάσσει τον ενάγοντα από τα δικαστικά έξοδα του εναγομένου.
Η απόφαση δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 12-11-2025.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
