ΑΠΟΦΑΣΗ
Φραντζεσκάκη κ.α. κατά Ελλάδας της 23.10.2025 (προσφ. αριθ. 60806/17 και 2 άλλες)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι προσφεύγοντες, τρεις Έλληνες πολίτες, κατέθεσαν προσφυγές στο ΕΔΔΑ τον Αύγουστο του 2017 καταγγέλλοντας την καθυστερημένη εκτέλεση της με αριθμ. 6458/2014 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2014 και κατέστη αμετάκλητη στις 11 Μαΐου 2015.
Η περίοδος μη εκτέλεσης της απόφασης διήρκεσε από τις 11 Μαΐου 2015 έως τις 13 Ιουνίου 2017, καλύπτοντας συνολικά 2 έτη, 1 μήνα και 3 ημέρες. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των προσφευγόντων για την εκτέλεση της απόφασης και τις οδηγίες που είχαν δοθεί από τις αρμόδιες αρχές, η υλοποίηση της εκτέλεσης καθυστέρησε σημαντικά λόγω της πολυπλοκότητας της διοικητικής διαδικασίας εκτέλεσης και της οικονομικής κατάστασης του Ελληνικού Κράτους κατά την εν λόγω περίοδο.
Το Κυβερνητικό επιχείρημα στηριζόταν στην πολυπλοκότητα της διοικητικής διαδικασίας εκτέλεσης, την επισφαλή οικονομική κατάσταση του Ελληνικού Κράτους κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, καθώς και τη σημασία της υπόθεσης για τους προσφεύγοντες. Ωστόσο, το Δικαστήριο απέρριψε τα επιχειρήματα αυτά, υπενθυμίζοντας ότι οι οικονομικές δυσκολίες δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την υπερβολική καθυστέρηση στην εκτέλεση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης σχετικά με την καθυστερημένη εκτέλεση της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.
Οι προσφεύγοντες δεν υπέβαλαν αξίωση δίκαιης ικανοποίησης παρά την πρόσκληση του Δικαστηρίου, και ως εκ τούτου δεν επιδικάστηκε κανένα ποσό.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Οι τρεις προσφεύγοντες είναι μέλη της ίδιας οικογένειας που διαμένουν στην Ελλάδα. Η Κων/να Φραντζεσκάκη γεννήθηκε το 1948, ο Εμμανουήλ Φραντζεσκάκης το 1973 και Γεώργιος Φραντζεσκάκης το 1983.
Οι προσφεύγοντες είχαν επιδιώξει την αναγνώριση οικονομικών δικαιωμάτων τους μέσω διοικητικής προσφυγής, η οποία οδήγησε στην έκδοση της με αριθμ. 6458/2014 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών στις 2 Δεκεμβρίου 2014. Η απόφαση αναγνώριζε τα δικαιώματά τους και επιδίκασε χρηματικά ποσά υπέρ αυτών.
Η απόφαση κατέστη αμετάκλητη στις 11 Μαΐου 2015, οπότε και ξεκίνησε η περίοδος υποχρέωσης εκτέλεσής της από τις ελληνικές αρχές. Παρά τις προσπάθειες των προσφευγόντων και τις αιτήσεις τους προς τις αρμόδιες διοικητικές αρχές, η εκτέλεση της απόφασης δεν πραγματοποιήθηκε εντός εύλογου χρόνου.
Η καθυστέρηση συνεχίστηκε μέχρι τις 13 Ιουνίου 2017, οπότε τελικά εκτελέστηκε η απόφαση, έπειτα από παρέλευση 2 ετών, 1 μήνα και 3 ημερών από τη στιγμή που κατέστη αμετάκλητη.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 6 § 1
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Άρθρο 6 § 1 – Εκτέλεση δικαστικής απόφασης
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι η εκτέλεση μιας απόφασης που εκδίδεται από οποιοδήποτε δικαστήριο πρέπει να θεωρείται ως αναπόσπαστο μέρος της «δίκης» για τους σκοπούς του άρθρου 6. Αναφέρθηκε επίσης στην πάγια νομολογία του σχετικά με τη μη εκτέλεση ή την καθυστερημένη εκτέλεση τελεσίδικων εγχώριων δικαστικών αποφάσεων.
Στις κύριες υποθέσεις Kanellopoulos κατά Ελλάδας, με αριθμ. 11325/06, της 21ης Φεβρουαρίου 2008 και Bousiou κατά Ελλάδας, με αριθμ. 21455/10, της 24ης Οκτωβρίου 2013, το Δικαστήριο είχε ήδη διαπιστώσει παραβίαση σε σχέση με ζητήματα παρόμοια με εκείνα της παρούσας υπόθεσης.
Εξετάζοντας όλο το υλικό που υποβλήθηκε σε αυτό, το Δικαστήριο δεν βρήκε κανένα γεγονός ή επιχείρημα ικανό να το πείσει να καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα σχετικά με το παραδεκτό και την ουσία αυτών των καταγγελιών. Λαμβάνοντας υπόψη τη νομολογία του επί του θέματος, το Δικαστήριο θεώρησε ότι στην προκειμένη περίπτωση οι αρχές δεν κατέβαλαν όλες τις απαραίτητες προσπάθειες για την έγκαιρη εκτέλεση της με αριθμ. 6458/2014 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών υπέρ των προσφευγόντων.
Το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι το δικαίωμα σε δικαστήριο θα ήταν ψευδαίσθηση εάν η εσωτερική έννομη τάξη ενός Συμβαλλόμενου Κράτους επέτρεπε μια τελεσίδικη, δεσμευτική δικαστική απόφαση να παραμένει ανενεργή σε βάρος ενός διαδίκου. Η καθυστέρηση στην εκτέλεση μιας απόφασης δεν πρέπει να είναι τέτοια ώστε να υπονομεύει την ουσία του δικαιώματος που προστατεύεται από το άρθρο 6 § 1.
Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα Κράτος δεν μπορούν από μόνες τους να δικαιολογήσουν την αποτυχία του να συμμορφωθεί με μια δικαστική απόφαση. Η έλλειψη κονδυλίων δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παράλειψη του Κράτους να εκπληρώσει ένα χρέος που έχει επιβεβαιωθεί με δικαστική απόφαση.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ σχετικά με την καθυστερημένη εκτέλεση της με αριθμ. 6458/2014 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.
Οι προσφεύγοντες δεν υπέβαλαν αιτήματα για δίκαιη ικανοποίηση, παρά την πρόσκληση του Δικαστηρίου να το πράξουν. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος να τους επιδικάσει οποιοδήποτε ποσό για τον λόγο αυτό.
