ΠΕΡΙΛΗΨΗ
- Πολεοδομική Νομοθεσία – Αίτηση ακυρώσεως κατά οικοδομικής άδειας- Πράξη που εκδόθηκε επ’ ευκαιρία αιτήσεως μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης είναι εκτελεστή και κατά συνέπεια παραδεκτώς προβαλλόμενη με αίτηση ακυρώσεως- Μόνη η ιδιότητα του κυρίου ομόρου ακινήτου αρκεί για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος- Μετ’ εννόμου συμφέροντος παρεμβαίνουν η μισθώτρια του γηπέδου επί του οποίου ανεγείρεται με την προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια το εν λόγω έργο αλλά και το ν.π που ανέλαβε την εκτέλεση των εργασιών- Επί προσβολής οικοδομικής άδειας, για την έναρξη της προθεσμίας για την άσκηση αίτησης ακυρώσεως απαιτείται όχι μόνο η γνώση της έκδοσης αυτής αλλά και του περιεχομένου της. Η γνώση αυτή συναρτάται και με τις πλημμέλειες που αποδίδονται στην προσβαλλόμενη και στις οποίες θεμελιώνεται το έννομο συμφέρον- Εκτός σχεδίου δόμηση- Όροι και Περιορισμοί-Τα εκτός σχεδίου γήπεδα που δημιουργήθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του άρ. 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003, και διέπονται από τις διατάξεις του άρ. 1 παρ. 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, είναι δομήσιμα εφόσον διαθέτουν, μεταξύ άλλων, πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο νομίμως υφιστάμενο και μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση, κατά τα ειδικότερον οριζόμενα στην πε. β΄ της παρ. 1 του άρ. 1 αυτού (άρ. 162 παρ. 2 περ. β΄ του Κ.Β.Π.Ν.)-Το επίδικο εκτός σχεδίου γήπεδο, υφιστάμενο πριν τον ν. 3212/2003, δεν διέθετε πρόσωπο σε κοινόχρηστη δημόσια οδό (εθνική, επαρχιακή, δημοτική ή κοινοτική), αναγνωρισθείσα με πράξη αρμοδίου κρατικού οργάνου, ώστε να πληροί την μία εκ των τριών προϋποθέσεων της αρτιότητας (εμβαδόν, πρόσωπο, βάθος) και, κατ’ ακολουθίαν της οικοδομησιμότητας, σύμφωνα με το π.δ/μα της 24-31.5.1985, και, συνεπώς, είναι βάσιμος ο σχετικός λόγος ακυρώσεως-Οι διατάξεις των αρ. 3 παρ. α του από 1.7.1977 π.δ/τος και 1 παρ.1 του από 30.6.1991 π.δ/τος δε δύνανται να ανατρέψουν τον θεμελιώδη κανόνα ότι τα εκτός σχεδίου ακίνητα δεν νοείται να τελούν υπό ευνοϊκότερους όρους δομήσεως, σε σχέση με τους ισχύοντες στα εντός σχεδίου οικόπεδα-Δεκτή η αίτηση ακυρώσεως-Απορρίπτει την παρέμβαση.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ Β΄
ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, την 13η Φεβρουαρίου 2025, με δικαστές τους Δημήτριο Σπηλιώτη, Πρόεδρο Εφετών Δ.Δ., Μαρία Καρανικόλα και Ευανθία Πανάγου Εφέτες Δ.Δ. και με γραμματέα την Αικατερίνη Σιάρκου, δικαστική υπάλληλο,
Για να δικάσει την με αριθ. καταχ. ΑΚ ………./6.9.2024 αίτηση ακυρώσεως,
Της ……….., κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός ………. αρ. ….., η οποία παρέστη δια της πληρεξουσίας δικηγόρου του Δ.Σ. Θεσσαλονίκης Αθανασίας Ραγιά, νομιμοποιούμενης δια του υπ’ αρ. ……………./7.2.2025 ειδικού πληρεξουσίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ………………,
Kατά του Δήμου ………, νομίμως εκπροσωπουμένου από το Δήμαρχό του, ο οποίος παρέστη δια της εμμίσθου δικηγόρου του Δ.Σ. ………………. (ΦΕΚ Γ΄
……../31.12.2020 σε συνδυασμό με την υπ’ αρ. …./2021, θέμα 3ο απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του καθ’ ου Δήμου).
Με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκεται η ακύρωση: 1/ της υπ’ αρ. Α/Α
………./3.6.2021 οικοδομικής αδείας της Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου …………, 2) της υπ’ αρ. πρωτ.: ………./29.7.2024 απάντησης της Αναπληρώτριας Προϊσταμένης της Πολεοδομίας του Δήμου ……………. στο υποβληθέν από την αιτούσα αίτημα επανελέγχου, σύμφωνα με την οποία είναι οικοδομήσιμο το γήπεδο που αναφέρεται στην υπό στ. .. προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια και η άδεια αυτή εκδόθηκε νομίμως και 3) κάθε άλλης συναφούς προγενέστερης ή μεταγενέστερης πράξεως ή παραλείψεως της Διοικήσεως.
Άσκησαν την υπ’ αρ. …../30.1.2025 παρέμβαση υπέρ της διατήρησης των προσβαλλομένων πράξεων: 1/ η εταιρία με την επωνυμία «………..» και το διακριτικό τίτλο «………..» που εδρεύει στη ………… Αττικής (οδός …….., αρ.
…..), νομίμως εκπροσωπούμενης και 2/ η εταιρία με την επωνυμία «……………..» και το διακριτικό τίτλο «………….», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη (…………… αρ……) νομίμως εκπροσωπούμενης, για τις οποίες παρέστη ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Δ.Σ. Θεσσαλονίκης Σωτήριος Κυβέλος, νομιμοποιούμενος δια των υπ’ αρ.
……………/7.2.2025 και ………../12.2.2025 πληρεξουσίων των συμβολαιογράφων …… Αττικής και Θεσσαλονίκης, αντιστοίχως, ………………. και …………
Η εκδίκαση άρχισε με συνοπτική ανάγνωση από την Εισηγήτρια Εφέτη Δ.Δ., Ευανθία Πανάγου της έκθεσης του άρθρου 22 του π.δ/τος 18/1989 (Φ.Ε.Κ. Α’ 8).
Κατόπιν το Δικαστήριο άκουσε την πληρεξουσία δικηγόρο της αιτούσας, η οποία αιτήθηκε την απoδοχή της κρινόμενης αιτήσεως και τους πληρεξουσίους δικηγόρους των παρεμβαινουσών και του καθ’ ου Δήμου, οι οποίοι αιτήθηκαν την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του Δικαστηρίου και,
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (βλ. το με κωδικό πληρωμής ……… ηλεκτρονικό παράβολο).
2. Επειδή, στη δεύτερη προσβαλλόμενη υπ’ αρ. πρωτ.: ………../29.7.2024 απάντηση της Αναπληρώτριας Προϊσταμένης της Πολεοδομίας του Δήμου ……….., αναφέρεται, κατόπιν επικλήσεως των διατάξεων του ν. 3212/2003 και των από 1.7.1977, 24-31.5.1985 και 30-6/23.7.1991 π.δ/των, ότι: «δεδομένου ότι το γήπεδο της υπ’ αριθμ. ………/21 Ο.Α. έχει δημιουργηθεί προ του έτους 1968 και έχει εμβαδόν 10.539,45 τ.μ. σύμφωνα με τα υπ’ αριθμ. ………../2020 συμβόλαιο πώλησης τεμαχίου αγρού (σχετ. το με αρ. …………/19.2.2008 συμβόλαιο πώλησης αγροτεμαχίου και το με αριθμ. ………../23.8.1962 πωλητήριο συμβόλαιο του άλλοτε συμβολαιογράφου ………………. που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου …………. στον τόμο …. και αριθμό
…………) αυτό ήταν και είναι άρτιο και οικοδομήσιμο και συνεπώς η Ο.Α εκδόθηκε νομίμως». Εκ της αιτιολογίας αυτής συνάγεται ότι, μετά την έκδοση της επίμαχης αδείας και επ’ ευκαιρία της αιτήσεως της ήδη αιτούσας, η υπηρεσία προέβη σε νέα έρευνα της υποθέσεως και, για τον λόγο αυτό, η προσβαλλόμενη απάντηση έχει εκτελεστό χαρακτήρα, απορριπτομένου του ισχυρισμού των παρεμβαινουσών περί του ότι συνιστά βεβαιωτική πράξη και απαραδέκτως προσβάλλεται.
3. Επειδή, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Κατόπιν της με Α/Α …………… αίτησης του πολιτικού μηχανικού ………….., εκδόθηκε από την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου ………………, οικοδομική άδεια, κατηγορία 1, στις 3.6.2021 με Α/Α πράξης ……………./2021, ισχύος έως 3.6.2025, για την ανέγερση ξενοδοχείου κλασικού τύπου 4 αστέρων, δυναμικότητας 100 κλινών, στη θέση «…» άλλως θέση «….» της άλλοτε Κοινότητας ……….. Χαλκιδικής και ήδη Δημοτικής Ενότητας ……….του Δήμου …………, με στοιχεία κυρίων του έργου: τους α) …………. και β) ……………., αμφοτέρων συγκυρίων με ποσοστό 50% εξ’ αδιαιρέτου έκαστος. Προγενέστερα εκδόθηκε αναθεώρηση προέγκρισης οικοδομικής άδειας (ν. 4759/2020) με Α/Α Πράξης ………………, Α/Α Αίτησης:
…………., με περιγραφή έργου: Αναθεώρηση ως προς την μη κατασκευή περίφραξης σε ξενοδοχείο κλασικού τύπου 4 αστέρων δυναμικότητας 100 κλινών κ.λ.π και προέγκριση Οικοδομικής άδειας (ν. 4759/2020): με Α/Α Πράξης………….., Α/Α Αίτησης: …………., με περιγραφή έργου: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΚΛΑΣΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ 4 ΑΣΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΌΤΗΤΑΣ 100 ΚΛΙΝΩΝ, με ημερομηνία έκδοσης: 31.5.2021, ισχύος έως 31.5.2022 κ.λ.π., επί οικοπέδου με εμβαδόν 10.539,45 τ.μ. χωρίς καμία αναφορά σε αναγκαίο πρόσωπο, εμβαδόν κάλυψης κτιρίου 1.217,05, εμβαδόν δόμησης κτιρίου 2.097,99, εμβαδόν ακάλυπτου χώρου οικοπέδου μηδέν (0), Όγκος κτιρίου (άνω εδάφους) 7.793,36, Μέγιστο ύψος κτιρίου 7,3, Αριθμός ορόφων 2, Αριθμός θέσεων Στάθμευσης μηδέν (0), χρήσεις ανά όροφο : Ισόγειο –προσωρινή διαμονή, 1ος όροφος-προσωρινή διαμονή. Ακολούθως, εκδόθηκε η υπ’ αρ. …………../9.8.2022 αναθεώρηση της
υπ’ αρ. Α/Α ……………….. αδείας ως προς την κατασκευή υπογείου, άνευ μεταβολής κάλυψης δόμησης και όγκου και χωρίς προέγκριση, καθώς και η υπ’ αρ. ……………../5.2.2024 αναθεώρηση για την αλλαγή των επιβλεπόντων μηχανικών, ενώ με την υπ’ αρ. …………../10.4.2024 αναθεώρηση αναβαθμίστηκε
το ξενοδοχείο σε 5 αστέρων. Η αιτούσα φέρεται ως αποκλειστική κυρία, ενός ομόρου αγροτεμαχίου εμβαδού 939,30 τ.μ., δυνάμει της υπ΄ αριθμόν
……………/23.7.2019 πράξης δήλωσης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου
…………, που μεταγράφτηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου
………….. (τόμος ….. και αριθμός ……….). Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αιτούσας, οι ……….. και …………….., αφού περί τα τέλη του 2021 έκοψαν όλα τα δέντρα και απομάκρυναν τους κορμούς τους, το καλοκαίρι του έτους 2022 και εν όψει έναρξης των εργασιών του έργου τους, τοποθέτησαν εντελώς αυθαίρετα και παράνομα μεταλλική θύρα στο σημείο που ο υπάρχων χωματόδρομος εφαπτόταν με το δικό τους ακίνητο και έκλεισαν παράνομα τον χωματόδρομο στα δύο, με το ένα τμήμα του να ξεκινάει από τον δημόσιο δρόμο ……. και να φτάνει μέχρι την μεταλλική πόρτα και το δεύτερο τμήμα του να συνεχίζει από την μεταλλική θύρα μέχρι το ακίνητο της αιτούσας και τη θάλασσα. Και ενώ οι ανωτέρω χρησιμοποιούσαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το «πρώτο τμήμα του δρόμου» για να εισέλθουν στο ακίνητό τους και να εξέλθουν από αυτό προς το δημόσιο δρόμο, εντελώς παράνομα εμπόδιζαν την πρόσβαση στο ακίνητο της αιτούσας και των πολιτών προς τη θάλασσα. Στις οχλήσεις και διαμαρτυρίες της, οι προαναφερόμενοι δικαιούχοι της προσβαλλόμενης Ο.Α., αρχικά διαβεβαίωσαν την αιτούσα ότι θα προέβαιναν σε άρση του προβλήματος πρόσβασης, καθώς η τοποθέτηση της θύρας ήταν προσωρινή, ως μέτρο ασφάλειας του έργου τους και ότι θα υπήρχαν φύλακες επί 24ωρου βάσεως, προκειμένου να παραμένει ανοιχτή η θύρα. Όμως, εν συνεχεία, και ενώ είχαν τελειώσει οι εκσκαφές, η τοποθέτηση της μεταλλικής θύρας εξακολουθούσε να εμποδίζει την πρόσβαση στο ακίνητό της αιτούσας, λόγω και της αγοράς από τους ίδιους (που δραστηριοποιούνταν πλέον με την μορφή της πρώτης παρεμβαίνουσας εταιρίας) και όλων των υπόλοιπων τμημάτων αγροτεμαχίων που υπήρχαν από την δυτική πλευρά του ακινήτου της αιτούσας και μέχρι τον δρόμο.
Προκειμένου δε να αρθεί το δημιουργηθέν ζήτημα, η αιτούσα συναντήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024 με την …………….., η οποία αρνήθηκε να αναγνωρίσει την «συσταθείσα δια χρησικτησίας δουλεία οδού», σύμφωνα με την άποψη της αιτούσας, η οποία άσκησε την με ΓΑΚ: ………./2024 και ΕΑΚ: …………../2024 αγωγή, προκειμένου να αναγνωριστεί, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής, το εμπράγματο δικαίωμα της συστάσεως πραγματικής δουλείας οδού επί του υφιστάμενου από το 1981 χωματόδρομου, λόγω έκτακτης χρησικτησίας. Στη συνέχεια, η αιτούσα, θέλοντας να εξακριβώσει αν η προσβαλλόμενη άδεια δόμησης, με την οποία είχαν εκκινήσει οι εργασίες ανοικοδόμησης, εκδόθηκε σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που θέτει η πολεοδομική νομοθεσία ως προς την ύπαρξη προσώπου σε κοινόχρηστο δρόμο και, συγκεκριμένα, αν «εμφάνιζαν» ή όχι στην πρώτη προσβαλλόμενη τον υφιστάμενο χωματόδρομο ως το αναγκαίο πρόσωπο, ζήτησε το φάκελο αυτής από την Πολεοδομία ……………… του Δήμου ……………, η οποία αρνήθηκε να τον χορηγήσει και, μετά την υπ’ αρ. 319/24 παραγγελία του Εισαγγελέα Πολυγύρου, έλαβε, τελικώς, σε ψηφιακή μορφή το σχετικό φάκελο, λαμβάνοντας γνώση στις 12.7.2024 του φακέλου της προσβαλλόμενης υπ’ αρ.
………../3.6.2021 οικοδομικής άδειας. Η αιτούσα υπέβαλε στις 22.7.2024 προς την Πολεοδομία ……….. του Δήμου ………….., μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αίτημα επανελέγχου-καταγγελία, προκειμένου να ελεγχθεί εκ νέου και σύμφωνα με τα οριζόμενα στην υπ’ αρ. 176/2023 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ η προσβαλλόμενη υπ’ αρ. ……………/3.6.2021 οικοδομική άδεια του Δήμου
………………, ως προς την ύπαρξη ή όχι των νομίμων προϋποθέσεων έκδοσής της, επί τω τέλει ακυρώσεώς της ή ανακλήσεώς της και να αναγνωριστεί ή όχι η οικοδομησιμότητα του εν λόγω εκτός σχεδίου γηπέδου, που δημιουργήθηκε πριν από την έναρξη ισχύος του άρθρου 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003. Στη
συνέχεια, ο Δήμος …………….. (Τμήμα Πολεοδομίας) απέστειλε στην αιτούσα τη δεύτερη προσβαλλόμενη απάντηση, (παρελήφθη στις 7.8.2024), σύμφωνα με την οποία ο επίδικος αγρός είναι οικοδομήσιμος και, συνεπώς, η προσβαλλόμενη Ο.Α εκδόθηκε νομίμως, εφόσον για γήπεδα σε εκτός σχεδίου περιοχές με ελάχιστο εμβαδόν 4.000 τ.μ., που έχουν δημιουργηθεί προ της ισχύος του πδ/τος 24.5.85, δεν απαιτείται πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο.
4. Επειδή, η αιτούσα φέρεται ως ιδιοκτήτρια όμορου ακινήτου, θιγόμενη από τις προσβαλλόμενες πράξεις, καθόσον με αυτές βλάπτεται όχι μόνο το όμορο ακίνητό της, αλλά ολόκληρη η περιοχή και το φυσικό περιβάλλον της. Υπό τα δεδομένα αυτά, η αιτούσα με έννομο συμφέρον ζητεί την ακύρωση των προσβαλλομένων πράξεων, εφόσον η επίκληση της κυριότητας ακινήτου στην περιοχή που υφίσταται περιβαλλοντική βλάβη από πράξη της Διοίκησης, αρκεί για τη στοιχειοθέτηση εννόμου συμφέροντος προσβολής της πράξης αυτής, κατ΄ επίκληση του άρθρου 24 του Συντάγματος (πρβλ. ΣτΕ 564/2021 σκ. 6, 4931/2014 σκ. 5, 749/2014 σκ. 9, 4525/2009 σκ. 8, ΕΑ ΣτΕ 438/2012 σκ. 5 κ.α.).
5. Επειδή, η διάταξη του άρθρου 33 παρ. 1 εδαφ. β΄ του π.δ/τος 18/1989 ορίζει ότι: «Η συζήτηση γίνεται αποκλειστικά βάσει των δικογράφων και των εγγράφων που έχουν προσαχθεί προαποδεικτικώς». Σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, τα στοιχεία που αποδεικνύουν το έννομο συμφέρον του αιτούντος για την άσκηση αίτησης ακύρωσης πρέπει να προσκομίζονται προαποδεικτικώς (βλ. Σ.τ.Ε. 238/2017, 2191-2/2016, 840-1/2014 7μ., 4961/2012 κ.ά.), προκειμένου να εξασφαλισθεί η δυνατότητα επίκαιρου ελέγχου από το Δικαστήριο και αποτελεσματικής αμφισβήτησης από τα λοιπά διάδικα μέρη των σχετικών ισχυρισμών του αιτούντος (βλ. Σ.τ.Ε. 1446/2018, 3357/2014 κ.ά.).
6. Επειδή παρέμβαση υπέρ του κύρους της προσβαλλόμενης ασκούν, με κοινό δικόγραφο εν γένει παραδεκτώς {κατόπιν κοινοποιήσεως του δικογράφου της παρεμβάσεως στην αιτούσα και στον καθ’ ου Δήμο (σχ. οι υπ’ αρ. ………… και
……………../3.2.2025 εκθέσεις επίδοσης των δικαστικών επιμελητών του Εφετείου Θεσσαλονίκης …………………… και ………………)} και με έννομο συμφέρον, η πρώτη παρεμβαίνουσα εταιρία, με σκοπό κατά το καταστατικό της την εκπόνηση εργασιών ανέγερσης κατασκευών, στην οποία η δικαιούχος της προβαλλόμενης αδείας, εταίρος και νόμιμη εκπρόσωπος αυτής, μίσθωσε δυνάμει του υπ’ αρ.
……………./14.7.2021 μισθωτηρίου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης
…………………, το οποίο τροποποιήθηκε δυνάμει του υπ’ αρ. ……………../22.7.2023 μισθωτηρίου συμβολαίου της ίδιας συμβολαιογράφου, το γήπεδο επί του οποίου ανεγείρεται με την προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια το εν λόγω έργο (ΣτΕ 2027, 2178/2024,110/2023, 2278/2022), καθώς και η δεύτερη παρεμβαίνουσα εταιρία, η οποία, ως κατασκευάστρια, ανέλαβε δια του από 8.12.2023 ιδιωτικού συμφωνητικού εργολαβίας την εκτέλεση των εργασιών της οικοδομικής αδείας, όπως αυτή αναθεωρήθηκε, για την αποπεράτωση της κατασκευής της επιδίκου ξενοδοχειακής μονάδας (ΣτΕ 149/2025 Ολ. σκ. 7η, 3251/2003, 735/2000). Είναι δε απορριπτέος ο ισχυρισμός της αιτούσας περί απορρίψεως του δικογράφου της παρεμβάσεως, λόγω μη προσκόμισης προαποδεικτικώς των εγγράφων που αποδεικνύουν το έννομο συμφέρων τους και τούτο διότι οι παρεμβαίνουσες προσκόμισαν την 8η.10.2024 (στα πλαίσια αιτήματος άρσης του ανασταλτικού αποτελέσματος της κρινόμενης αιτήσεως αναστολής), το από 17.5.2014 ιδιωτικό συμφωνητικό τροποποίησης και κωδικοποίησης του καταστατικού της πρώτης παρεμβαίνουσας μετά του υπ’ αρ. πρωτ. ……………./7.6.2024 πιστοποιητικού Γ.Ε.ΜΗ., το από 8.12.2023 συναφθέν μεταξύ των δύο παρεμβαινουσών ιδιωτικό συμφωνητικό για την αποπεράτωση
της κατασκευής, καθώς και ιδιωτικά συμφωνητικά υπεργολαβίας με συμβαλλόμενα μέρη την πρώτη παρεμβαίνουσα ως ανάδοχο του έργου και διάφορους οικονομικούς φορείς ως υπεργολάβους, για την εκτέλεση επιμέρους οικοδομικών εργασιών, την από 29.8.2024 1η έκθεση-πιστοποίηση προόδου εργασιών του τεχνικού συμβούλου της πρώτης παρεμβαίνουσας προς την τράπεζα …………….. με δανειολήπτρια την πρώτη παρεμβαίνουσα και την υπ’ αρ. Α.Π. ………/19.5.2022 απόφαση του Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης (Τμήμα Αξιολόγησης και Έγκρισης Επενδυτικών Σχεδίων) του Υπουργείου Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας και Θράκης) περί υπαγωγής της επένδυσης της πρώτης παρεμβαίνουσας στο καθεστώς ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων των άρθρων 59 έως 61 του ν. 4399/2016 (Ε΄ κύκλος), όπως ισχύει.
7. Επειδή, η κατά το άρθρο 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 εξηκονθήμερη προθεσμία για την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά ατομικής διοικητικής πράξεως μη δημοσιευτέας, η οποία δεν έχει κοινοποιηθεί στον ενδιαφερόμενο, αρχίζει από τότε που αυτός έλαβε πλήρη γνώση της έκδοσης της πράξεως και του περιεχομένου της, το δε συγκεκριμένο χρονικό σημείο της πλήρους γνώσεως μπορεί να τεκμαίρεται κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων κάθε υποθέσεως. Ειδικώς, επί προσβολής οικοδομικής άδειας, για την έναρξη της ανωτέρω προθεσμίας απαιτείται γνώση όχι μόνο της εκδόσεως, αλλά και του περιεχομένου της άδειας ως προς τα βασικά στοιχεία και χαρακτηριστικά του κτιρίου και της χρήσης του, η γνώση δε αυτή συναρτάται και με τις πλημμέλειες που αποδίδονται στην προσβαλλόμενη πράξη και το έννομο συμφέρον επί του οποίου θεμελιώνεται η άσκηση του ενδίκου βοηθήματος. Προκειμένου να εκφέρουν σχετική κρίση, τα δικαστήρια εκτιμούν τα στοιχεία του φακέλου, λαμβάνουν δε υπόψη και το χρονικό διάστημα που παρήλθε από την έκδοση της πράξεως ή την έναρξη των οικοδομικών εργασιών, σε συνδυασμό προς το εύλογο ενδιαφέρον του ασκούντος την αίτηση ακυρώσεως να λάβει πληροφορίες για την έκδοση της οικοδομικής άδειας και το περιεχόμενό της (ΣτΕ Ολομ. 176/2023, 2102/2019, 2034-2036/2011, ΣτΕ 7μ. 2065/2007, ΣτΕ 919/2018, 2221/2017, 796/2016, 3381/2015, 1678/2014, 4531/2013, 4537/2009).
8. Επειδή, οι παρεμβαίνουσες ισχυρίζονται ότι η κρινόμενη, και ασκηθείσα από την αιτούσα ιδιοκτήτρια ομόρου ακινήτου, αίτηση ακυρώσεως, είναι εκπρόθεσμη, διότι κατατέθηκε κατόπιν τριών (3) ετών από την έκδοση της προσβαλλόμενης οικοδομικής αδείας (α/α …………./3.6.2021), ενώ τελούσε σε γνώση τουλάχιστον από το έτος 2021 της έναρξης των οικοδομικών εργασιών, οι οποίες, άλλωστε, έγιναν ευχερώς αντιληπτές από το θέρος του έτους 2022, όπως και η ίδια αναφέρει στο κρινόμενο δικόγραφο αναφορικά με την τοποθέτηση της μεταλλικής θύρας, σε συνδυασμό με το εύλογο ενδιαφέρον της, επιπροσθέτως δε η αιτούσα το μήνα Φεβρουάριο του 2024, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο κρινόμενο δικόγραφο, συναντήθηκε με την εκπρόσωπο της πρώτης παρεμβαίνουσας, γνωρίζοντας, συνεπώς, για την εκδοθείσα και αφορούσα μεγάλη κατασκευή οικοδομική άδεια, ταύτα δε σε συνδυασμό και με την πλημμέλεια την οποία αποδίδει, που συνίσταται σε γεγονός ευχερώς διαπιστώσιμο, ήτοι την πρόσοψη του ακινήτου επί κοινοχρήστου οδού, συνεπώς η αίτηση ακυρώσεως θα έπρεπε να κατατεθεί το αργότερο έως τον Απρίλιο του 2024. Σύμφωνα, όμως, με όσα αναφέρθηκαν στη προηγούμενη (έβδομη) σκέψη της παρούσας και δοθέντος ότι η αιτούσα έλαβε γνώση την 12η.7.2024 των στοιχείων του φακέλου της προσβαλλόμενης υπ’ αρ.
……………/3.6.2021 οικοδομικής άδειας, κατόπιν της υπ’ αρ. 319/24 παραγγελίας του Εισαγγελέα Πολυγύρου, εκ της οποίας τον πρώτον ηδυνήθη να
διευκρινίσει αν ο διανοιχθείς χωματόδρομος εμφανιζόταν ως το αναγκαίο πρόσωπο στα υφιστάμενα για την έκδοση της προσβαλλόμενης αδείας τοπογραφικά διαγράμματα, μετά ταύτα δε υπέβαλε την 22η.7.2024 προς την Πολεοδομία …….. του Δήμου ……………., αίτημα επανελέγχου-καταγγελία, στηριζόμενη στην ως άνω πληροφόρηση, ο σχετικός ισχυρισμός των παρεμβαινουσών αποβαίνει απορριπτέος, εφόσον δεν δύναται να συναχθεί τεκμήριο πλήρους γνώσεως εκ μέρους της αιτούσας του ειδικότερου περιεχομένου της προσβαλλόμενης οικοδομικής άδειας, η δε κρινόμενη αίτηση εμπροθέσμως ασκήθηκε την 6η.9.2024. Και τούτο διότι την ως άνω προβαλλόμενη με την κρινόμενη αίτηση πλημμέλεια της προσβαλλόμενης οικοδομικής άδειας, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει η αιτούσα πριν λάβει πλήρη γνώση των στοιχείων αυτής, ενώ, άλλωστε, σύμφωνα με το αναλυτικό χρονοδιάγραμμα αποπερατώσεως του έργου για την 1η έκθεση-πιστοποίηση προόδου εργασιών τεχνικού συμβούλου της πρώτης παρεμβαίνουσας προς την τράπεζα ………. (με ημερομηνία 29.8.2024), οι οικοδομικές εργασίες εκκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2023 (σελ. 30) και όχι το θέρος του 2022, τέλος δε η συνάντηση της αιτούσας με τη νόμιμη εκπρόσωπο της πρώτης παρεμβαίνουσας δεν είχε ως αντικείμενο τη διερεύνηση της πλημμέλειας της αδείας ανέγερσης του επίμαχου ξενοδοχείου σε γήπεδο μη οικοδομήσιμο, ως στερούμενο προσώπου επί κοινοχρήστου οδού, αλλά την μη αναγνώριση του δικαιώματος πρόσβασης της αιτούσας επί του υφιστάμενου χωματόδρομου από την εκπρόσωπο της παρεμβαίνουσας.
9. Επειδή, η αιτούσα προβάλλει ότι οι προσβαλλόμενες είναι ακυρωτέες διότι εκδόθηκαν κατά παράβαση του π.δ/τος 24/31.5.1985, του ν. 3212/2003 και του άρθρ. 24 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, καθόσον δομήσιμα είναι μόνο τα εκτός σχεδίου ακίνητα που έχουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο (δρόμο) νομίμως υφιστάμενο, ακόμη και αυτά που δημιουργήθηκαν πριν από την εφαρμογή του ν. 3212/2003, διεπόμενα από τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ/τος 24-31.5.1985, όπως έχει πλέον κριθεί με την υπ’ αρ. 176/2023 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η δε πολεοδομική αρχή δεν δύναται να επικαλεστεί διαφορετική ερμηνεία ή άποψη ως προς την έννοια του νόμου, η οποία και σαφής είναι και έχει ερμηνευθεί με τρόπο αδιαμφισβήτητο από την άνω απόφαση. Επομένως, το επίδικο γήπεδο εκτός σχεδίου, προϋφιστάμενο του ν. 3212/2003, δεν διέθετε πρόσωπο σε κοινόχρηστη δημόσια οδό είκοσι πέντε (25) μέτρων και δεν ήταν οικοδομήσιμο, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες διατάξεις για την εκτός σχεδίου δόμηση, δοθέντος ότι από τους τίτλους κτήσεως του επίδικου ακινήτου και τα τοπογραφικά που τους συνοδεύουν, τα οποία προσκομίζει, αποδεικνύεται ότι δεν έχει πρόσωπο σε δημόσια νομίμως υφιστάμενη οδό. Αναλυτικότερα, δια του υπ’ αρ. ……………. συμβολαίου του συμβολαιογράφου … ……………., ο επίδικος αγρός περιήλθε, κατά έκταση δέκα
(10) τουρκικών στρεμμάτων, στον ……………. από αγορά από τον …………….. (νομίμως μεταγεγραμμένο στον τόμο …. και αριθμό ………….. των Βιβλίων Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου …………….), ο οποίος (αγρός) συνόρευε ανατολικώς με θάλασσα επί γρ. μ. 93, δυτικώς με αγρό ιδιοκτησίας ………….. επί γρ. μ. 93, βορείως με ιδιοκτησία κληρονόμων ……………. επί γρ. μ. 122 και νοτίως με ιδιοκτησία κληρονόμων ………….. επί γρ. μ. 122, ήτοι ο επίδικος αγρός σύμφωνα με τον ως άνω τίτλο ήταν εντελώς περίκλειστος. Στη συνέχεια, το ίδιο αγροτεμάχιο περιήλθε δια της υπ’ αρ. …………./16.10.2007 πράξης αποδοχής κληρονομίας του συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ………… στους κληρονόμους εκ διαθήκης του ……………., (νομίμως μεταγεγραμμένη στον τόμο …. και αριθμό …. των Βιβλίων Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου …………..), ήτοι στον γιό του ………… κατά ποσοστό 55% εξ αδιαιρέτου και στην νύφη του και
σύζυγο του …………. κατά ποσοστό 45% εξ αδιαιρέτου. Κατόπιν, δια του υπ’ αρ. ……/19.2.2008 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ………….. τον επίδικο αγρό, έκτασης 11.109,60 τ.μ., απέκτησαν οι δικαιοπάροχοι των δικαιούχων της προσβαλλόμενης άδειας ………….. κατά 4/6 εξ αδιαιρέτου,
…………….. κατά 1/6 εξ αδιαιρέτου και ……………… κατά 1/6 εξ αδιαιρέτου, με όρια βορείως επί μέτρων γραμμικών 66,87 με αγρό ιδιοκτησίας ……….. και επί 59,89 γ.μ. εν μέρει με αγρό …………. και εν μέρει με αγρό ιδιοκτησίας της αιτούσας (…………), ανατολικώς επί 95,76 γραμ. μέτρων με αιγιαλό, νοτίως σε τεθλασμένες πλευρές με αγρό ιδιοκτησίας κληρονόμων ………… και με δασική έκταση και δυτικώς σε πλευρές επί 95,10 γ.μ. με δρόμους και ακίνητα αγνώστων ιδιοκτητών (η αιτούσα αναφέρει ιδιοκτησία ……………, δρόμο πλάτους 4,8 μ. και ιδιοκτησία ………………., σε πλευρά επί 22,84 γρμ.μ. με δρόμο πλάτους 4,8 μ. και με ιδιοκτησία αγνώστου). Στο ίδιο συμβόλαιο αναφέρεται ότι το αγροτεμάχιο δεν έχει πρόσωπο σε εθνικό ή επαρχιακό δρόμο και ότι απέχει από τον επαρχιακό δρόμο … 78,00 περίπου μέτρα.
Συνορεύει δηλαδή το επίδικο ακίνητο από την δυτική του πλευρά εκτός από τις αναφερόμενες ιδιοκτησίες με δύο «δρόμους» πλάτους έκαστος 4,8 γ.μ. που διανοίχτηκαν, σύμφωνα με την αιτούσα, από ιδιωτική πρωτοβουλία των ιδιοκτητών του οικισμού «…..» που δημιουργήθηκε μετά το έτος 1975.
Ακολούθως, το επίδικο ακίνητο, έκτασης πλέον 10.539,45 τ.μ. δια του υπ’ αρ. ………../27.10.2020 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσ/νίκης ……………, περιήλθε στους δικαιούχους της προσβαλλόμενης άδειας ήτοι στην ………….. και στον ………….. (…………..) κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου στον καθένα, με τα ίδια ως άνω όρια, στο συμβόλαιο δε αυτό ο ως άνω δρόμος αναφέρεται ως ανώνυμη αγροτική οδός, σύμφωνα με το από Μαρτίου 2018 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ……….. . Τέλος, δια του υπ’ αρ.
…………../30.7.2021 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης …………………, ο
……………….., μεταβίβασε το άνω ιδανικό του μερίδιο (50% εξ αδιαιρέτου) επί του επιδίκου ακινήτου έκτασης 10.539,45 τ.μ., με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, το οποίο στο μεταξύ, είχε μιστωθεί για είκοσι (20) έτη στην πρώτη παρεμβαίνουσα εταιρία, στον ………… με τα ίδια ως άνω όρια. Στο συμβόλαιο αυτό αναφέρεται το από Μαρτίου 2018 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ……., καθώς και συνταχθείσα από τον ίδιο βεβαίωση κατόπιν διενεργηθείσας αυτοψίας, σύμφωνα με την οποία το εν λόγω ακίνητο κείται επί ανωνύμου αγροτικής οδού. Επιπλέον, ο αρχιτέκτονας μηχανικός
…………….. στην υπεύθυνη δήλωσή του, στο από 31.1.2008 τοπογραφικό διάγραμμα που συνοδεύει το προαναφερόμενο υπ’ αρ. ………/2008 συμβόλαιο της συμ/φου
………….., δηλώνει ότι το άνω ακίνητο «δεν έχει πρόσωπο σε εθνικό ή επαρχιακό δρόμο». Οι προαναφερόμενοι δε ως όρια του γηπέδου από την δυτική του πλευρά, «δύο δρόμοι» πλάτους έκαστος περίπου 4,8 γραμμικών μέτρων είναι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αιτούσας, δρόμοι που διανοίχτηκαν με ιδιωτική πρωτοβουλία από τους ιδιοκτήτες των ακινήτων του οικισμού «…….», ξεκινούν από τον επαρχιακό δρόμο …… κατεβαίνουν και εξυπηρετούν τις ιδιοκτησίες τους στον οικισμό, ο ένας δε εξ αυτών, από την βόρια πλευρά του επίδικου ακινήτου, με κατεύθυνση προς τη θάλασσα, διασχίζει το επίδικο και φτάνει μέχρι την θάλασσα και είναι η μοναδική και αποκλειστική δίοδος πρόσβασης στο ακίνητο ιδιοκτησίας της αιτούσας, η οποία αναφέρει, επίσης, ότι οι ίδιοι οι δικαιούχοι της προσβαλλόμενης άδειας, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, στην ανοιγείσα δίκη μεταξύ αυτών και της αιτούσας, προσκόμισαν μετ’ επικλήσεως την από Ιουνίου 2024 φωτοερμηνεία του τοπογράφου μηχανικού ……………., στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι: α) πέρα από την επαρχιακή οδό ….. που έχει διανοιχθεί, κανένας άλλος δρόμος δεν είναι παραχωρημένος ή διανοιγμένος από το κράτος β) δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κοινόχρηστο δίκτυο δρόμων,
από διανομή Υπουργείου Γεωργίας ή άλλη υπηρεσία (αγροτικός), γ) τα μονοπάτια και οι χωραφόδρομοι παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στις αεροφωτογραφίες του 1985 για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του συγκροτήματος «…..», είναι δηλαδή ιδιωτικοί δρόμοι που άνοιξαν οι ιδιοκτήτες του οικισμού που δημιουργήθηκε κατά τα έτη 1975 και μετά. Τέλος, η αιτούσα αναφέρεται και σε παραβάσεις – αυθαίρετες επεκτάσεις και παρατυπίες κατά την εκτέλεση της ανωτέρω αδείας.
10. Επειδή, οι παρεμβαίνουσες ισχυρίζονται ότι η κρινόμενη αίτηση είναι αβάσιμη, δοθέντος ότι (πρώτον) η ως άνω προϋπόθεση περί προσώπου σε κοινόχρηστο δρόμο, δεν προβλεπόταν από τις προϊσχύουσες διατάξεις και ισχύει για γήπεδα που δημιουργήθηκαν μετά την έναρξη του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ/τος της 24/31.5.1985 και (δεύτερον) το γήπεδο έχει πρόσωπο σε οδικό δίκτυο, δηλαδή σε κοινόχρηστο δρόμο, σε δύο πλευρές (ΚΑΕΚ …………… και ΚΑΕΚ ………….).
11. Επειδή, στο άρθρο 163 του ν. 4819/2021 (Α΄ 129/23.7.2021) ορίζονται τα εξής: «[Εκτός σχεδίου δόμηση-Τροποποίηση του άρθρου 32 του ν.
4759/2020]. Η παρ. 1 του άρθρου 32 του 4759/2020 (Α΄ 245) τροποποιείται, προκειμένου να αποσαφηνιστούν οι εξαιρέσεις από το πεδίο εφαρμογής του, και διαμορφώνεται ως εξής: «1. Τα γήπεδα που βρίσκονται εκτός σχεδίων πόλεως … διέπονται από τις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου, καθώς και από τη νομοθεσία, ιδίως δε το από 6.10.1978 προεδρικό διάταγμα (Δ΄ 538) και το από 24.5.1985 προεδρικό διάταγμα (Δ΄270), που δεν έρχονται σε αντίθεση με το παρόν….».
12. Επειδή, στο άρθρο 3 του από 1.7.1977 π.δ/τος (ΦΕΚ Δ 290/1.9.1977) ‘’Περί καθορισμού των όρων και περιορισμών δομήσεως των γηπέδων των κειμένων εις περιοχάς εκτός σχεδίου οικισμού τινών του Νομού Χαλκιδικής’’ ορίζεται ότι :«Εις τας εκτός ζώνης περιοχάς των οικισμών, επιτρέπεται εφ΄ εκάστου γηπέδου η οικοδόμησις ενός μόνον κτιρίου δια χρήσιν κατοικίας, με τους κάτωθι όρους δομήσεως: α) Ελάχιστον εμβαδόν του γηπέδου τέσσαρας χιλιάδες (4.000) τετραγωνικά μέτρα…» και στο άρθρο 4 ότι : «1. Δια γήπεδα έχοντα πρόσωπων επί Εθνικών Επαρχιακών ή Κοινοτικών οδών εφαρμόζονται αι διατάξεις του προηγουμένου άρθρου 3 του παρόντος. 2. Κατά παρέκκλισιν της προηγουμένης παραγράφου ορίζονται τα κάτωθι: α) Δια γήπεδα υφιστάμενα προ της δημοσιεύσεως του παρόντος και έχοντα ελάχιστον πρόσωπον είκοσι πέντε
(25) μέτρα, ελάχιστον βάθος τεσσαράκοντα (40) μέτρα και ελάχιστον εμβαδόν δύο χιλιάδες (2.000) τετρ. μέτρα, η μέγιστη καλυπτόμενη επιφάνεια εν ισογείω ορίζεται εις εκατόν πεντήκοντα (150) τετραγωνικά μέτρα, το δε σύνολον ωφελίμου επιφανείας του γηπέδου εις διακόσια (200) τετραγωνικά μέτρα. β) Δια γήπεδα υφιστάμενα προ της 12.9.1964 και έχοντα ελάχιστον πρόσωπον είκοσι (20) μέτρα, ελάχιστον βάθος τριάκοντα πέντε (35) μέτρα και ελάχιστον εμβαδόν χίλια διακόσια (1200) τετραγ. μέτρα, η μέγιστη καλυπτόμενη επιφάνεια εν ισογείω ορίζεται εις εκατόν (100) τετρ. μέτρα, το δε σύνολον ωφελίμου επιφανείας του γηπέδου εις εκατόν πεντήκοντα (150) τετραγωνικά μέτρα. γ) Δια γήπεδα υφιστάμενα προ της 12.11.1962 και έχοντα ελάχιστον πρόσωπον δέκα (10) μέτρα, ελάχιστον βάθος δέκα πέντε (15) μέτρα και ελάχιστον εμβαδόν επτακόσια πεντήκοντα (750) τετραγωνικά μέτρα, η μέγιστη καλυπτόμενη επιφάνεια εν ισογείω ορίζεται εις εξήκοντα (60) τετρ. μέτρα, το δε σύνολον ωφελίμου επιφανείας του γηπέδου εις εκατόν (100) τετρ. Μέτρα», ενώ στο άρθρο 1 του π.δ/τος 30.6.91/23.7.1991 (ΦΕΚ 474 Δ) ‘’Καθορισμός όρων και περιορισμών δόμησης για την ανέγερση τουριστικών εγκαταστάσεων σε γήπεδα εκτός σχεδίων πόλεως και εκτός ορίων οικισμών προ
του 1923 καθώς και εκτός ορίων οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων καθορισθέντων βάσει του από 24.4.1988 Π.Δ/τος (Δ` 181) ως ισχύει, Νομού Χαλκιδικής’’, ορίζονται ότι: «Καθορίζονται ειδικοί όροι και περιορισμοί δόμησης των γηπέδων που προορίζονται για ανέγερση τουριστικών εγκαταστάσεων και βρίσκονται εκτός σχεδίων πόλεως και εκτός οικισμών προ του 1923 καθώς και εκτός ορίων οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων καθορισθέντων βάσει του από 24.4.1985 Π.Δ/τος (Δ` 181) ως ισχύει, των νήσων Κρήτης, Ρόδου και Κέρκυρας καθώς και του νομού Χαλκιδικής ως κατωτέρω: 1. Κατώτατο όριο αρτιότητος: δέκα (10) στρέμματα…».
13. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 242 του Κ.Β.Π.Ν. [= άρθρο 2 του Γ.Ο.Κ. 1985 (ν. 1577/1985, Α΄ 210)], «… 12. Γήπεδο είναι η συνεχόμενη έκταση γης που αποτελεί αυτοτελές και ενιαίο ακίνητο και ανήκει σε έναν ή σε περισσότερους κυρίους εξ αδιαιρέτου. 13. Οικόπεδο είναι κάθε γήπεδο, που βρίσκεται μέσα στο εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο ή μέσα στα όρια οικισμού χωρίς εγκεκριμένο σχέδιο, … 15. Πρόσωπο οικοπέδου ή γηπέδου είναι το όριό του προς τον κοινόχρηστο χώρο, …», ενώ, κατά τα άρθρα 243 και 245 του Κ.Β.Π.Ν. [= άρθρα 6 του Γ.Ο.Κ. 1985 και 25 του ν. 1337/1983 (Α΄ 33), αντιστοίχως], για να είναι οικοδομήσιμο ένα οικόπεδο πρέπει να έχει πρόσωπο, δηλαδή όριο, προς κοινόχρηστο χώρο. Περαιτέρω, στο άρθρο 162 του Κ.Β.Π.Ν. [= άρθρο 17 του ν.δ. της 17.7.1923 (Α΄ 228) και άρθρο μόνο του ν.δ. της 3.12.1925, Α΄ 406], με το οποίο ρυθμίζονται οι γενικοί όροι και περιορισμοί δομήσεως εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων, ορίζεται ότι «1. Η δόμηση εκτός των αναφερόμενων στο άρθρο 181 ζωνών υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 160 (δηλαδή σε «έγκριση όρων και περιορισμών δόμησης»), οι οποίοι καθορίζονται με π.δ/τα που εκδίδονται μετά γνώμη του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. Οι περιορισμοί αυτοί αποσκοπούν στην παρεμπόδιση δημιουργίας συνοικισμών χωρίς να έχει προηγουμένως εγκριθεί το σχέδιό τους …». Εξειδικεύοντας την ως άνω επιταγή παρεμποδίσεως της δημιουργίας οικισμών χωρίς σχέδιο, ο Κ.Β.Π.Ν. θεσπίζει, στις επόμενες παραγράφους του άρθρου 162, αποδίδοντας το περιεχόμενο των αντίστοιχων διατάξεων του π.δ/τος της 24-31.5.1985 περί εκτός σχεδίου δόμησης (Δ΄ 270), τους σχετικούς περιορισμούς. Ειδικότερα, το άρθρο 162 με τίτλο «Γενικές διατάξεις» όριζε στην παρ. 2 (= άρθρο 1 παρ. 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, όπως ίσχυε πριν τον ν. 3212/2003) τα εξής: «Οι όροι και περιορισμοί δόμησης των γηπέδων που βρίσκονται εκτός των ρυμοτομικών σχεδίων πόλεων ή εκτός των ορίων των νόμιμα υφιστάμενων πριν από το έτος 1923 οικισμών που στερούνται ρυμοτομικού σχεδίου ή εκτός των ορίων των οικισμών μέχρι 2.000 κατοίκων καθορίζονται, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά για κάθε περιοχή από ειδικές διατάξεις, ως εξής: I. α) ελάχιστο εμβαδόν γηπέδου 4.000 μ2. β) για γήπεδα που έχουν πρόσωπο σε διεθνείς, εθνικές, επαρχιακές, δημοτικές και κοινοτικές οδούς καθώς και σε εγκαταλειμμένα τμήματά τους και σε σιδηροδρομικές γραμμές απαιτούνται: ελάχιστο πρόσωπο: σαράντα πέντε (45) μέτρα, ελάχιστο βάθος: πενήντα (50) μέτρα, ελάχιστο εμβαδόν: τέσσερις χιλιάδες (4.000) τ.μ. II. Κατά παρέκκλιση από την προηγούμενη παράγραφο θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα: α) … β) τα γήπεδα που την 31.5.1985, ημέρα δημοσίευσης του από 24.5.1985 π.δ/τος (Δ΄ 270), είχαν πρόσωπο σε διεθνείς, εθνικές, επαρχιακές, δημοτικές και κοινοτικές οδούς, καθώς και σε εγκαταλειμμένα τμήματα αυτών και σε σιδηροδρομικές γραμμές και εφόσον έχουν: αα) … ββ) τα γήπεδα που υπάρχουν τη 12.9.1964, ημέρα δημοσίευσης του από 21.7.1964 β.δ. (Δ` 141) : ελάχιστο πρόσωπο : είκοσι (20) μέτρα
…». Εν συνεχεία δημοσιεύθηκε ο ν. 3212/2003 «Άδεια δόμησης, πολεοδομικές και άλλες διατάξεις …» (Α΄ 308/31.12.2003), το άρθρο 10 του οποίου, με τίτλο «Ρυθμίσεις για τη δόμηση σε γήπεδα εκτός σχεδίου», ορίζει ότι: «1.
Η περίπτωση α΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του από 24-31.5.1985 π. δ/τος … αντικαθίσταται ως εξής: “α) Ελάχιστο εμβαδόν γηπέδου 4.000 τετραγωνικά μέτρα και πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο είκοσι πέντε (25) μέτρα. Η ρύθμιση του προηγούμενου εδαφίου που αφορά στο ελάχιστο πρόσωπο δεν ισχύει για την ανέγερση κτιρίων των άρθρων 2 και 3, εφόσον εξυπηρετούνται από αγροτικούς ή δασικούς δρόμους, καθώς και ορειβατικών καταφυγίων, η ανέγερση των οποίων επιτρέπεται και σε γήπεδα που εξυπηρετούνται αποκλειστικά από μονοπάτια”. 2. …». Ως προς την ανωτέρω ρύθμιση, η εισηγητική έκθεση του νόμου διαλαμβάνει τα εξής: «Με την παράγραφο 1 θεσπίζεται η απαγόρευση δόμησης γηπέδων που δεν διαθέτουν πρόσωπο ικανού μήκους σε δημόσιο οδικό δίκτυο, πλην εξαιρέσεων (κτίσματα για την εξυπηρέτηση ορισμένων χρήσεων του πρωτογενή τομέα που μπορούν να εξυπηρετούνται και από αγροτικούς ή δασικούς δρόμους καθώς και ορειβατικών καταφυγίων, η ανέγερση των οποίων επιτρέπεται και σε γήπεδα που εξυπηρετούνται αποκλειστικά από μονοπάτια, καθώς και σε γήπεδα που προϋφίστανται της έναρξης ισχύος του νόμου και προορίζονται για την ανέγερση κατοικιών), με στόχο τον περιορισμό της δόμησης και τη συγκέντρωσή της σε γήπεδα που διαθέτουν σχετικές με τη λειτουργία κάθε χρήσης προϋποθέσεις πρόσβασης, παράλληλα με τη δημιουργία προϋποθέσεων για την εξασφάλιση της λειτουργικότητας των αξόνων, την αποτροπή δημιουργίας νέων αυθαίρετων ιδιωτικών σχεδίων (ιδιωτικοί δρόμοι/κατατμήσεις)». Περαιτέρω, στο άρθρο 23 παρ. 3 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι: «Η περίπτωση α΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του από 24/31.5.1985 προεδρικού διατάγματος, όπως αντικαθίσταται με την παρ. 1 του άρθρου 10 του νόμου αυτού, δεν ισχύει για γήπεδα που υφίστανται κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού». Τέλος, με τη διάταξη του άρθρου 20 παρ. 15 του ν. 3937/2011 (Α΄ 60/31.3.2011) ορίσθηκε ότι «15. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, καθορίζεται η έννοια του «κοινοχρήστου δρόμου» της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του προεδρικού διατάγματος της 24 – 31.5.1985», ενώ μεταγενεστέρως, με το άρθρο 28 παρ.
19 του ν. 4280/2014 (A΄ 159), η εν λόγω διάταξη αντικαταστάθηκε ως εξής:
«15. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, καθορίζεται η έννοια του
«κοινόχρηστου δρόμου» του προεδρικού διατάγματος της 24-31.5.1985», πλην έκτοτε δεν έχει εκδοθεί σχετικό διάταγμα κατ’ εφαρμογή της ανωτέρω εξουσιοδοτικής διατάξεως.
14. Επειδή, σε σχέση με την ερμηνεία των άρθρων 162 παρ. 2 περ. Ια. του Κ.Β.Π.Ν., 10 παρ. 1 και 23 παρ. 3 του ν. 3212/2003, εκδόθηκε, στη συνέχεια, η 176/2023 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία έγιναν δεκτά τα εξής: α) Με τις παρ. 1 και 6 του άρθρου 24 του Συντάγματος το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον έχουν αναχθεί σε αυτοτελώς προστατευόμενα αγαθά. Τα αρμόδια όργανα του Κράτους οφείλουν να προβαίνουν σε θετικές ενέργειες και, ειδικότερα, να λαμβάνουν τα απαιτούμενα νομοθετικά και διοικητικά, προληπτικά και κατασταλτικά, μέτρα για την αποτελεσματική διαφύλαξή τους, παρεμβαίνοντας στον αναγκαίο βαθμό στην οικονομική ή άλλη ατομική ή συλλογική δραστηριότητα. Περαιτέρω, με την παρ. 2 του άρθρου 24 του Συντάγματος επιβάλλεται η ορθολογική χωροταξική αναδιάρθρωση της χώρας, με βάση τους κανόνες της επιστήμης, ώστε να διασφαλίζεται η ορθή ανάπτυξη των οικισμών, η προστασία του περιβάλλοντος, οι βέλτιστοι δυνατοί όροι διαβίωσης και η οικονομική ανάπτυξη στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας (βιώσιμης ανάπτυξης), ουσιώδη όρο της οποίας αποτελούν τα χωροταξικά σχέδια (σκ.
14). β) Εξάλλου, όπως έχει κριθεί, από τον συνδυασμό των άρθρων 24 παρ. 1 και 2 και 17 του Συντάγματος συνάγεται θεμελιώδης, από πλευράς δυνατότητας δομήσεως, διαφοροποίηση μεταξύ των περιοχών των αναπτυσσομένων με βάση οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο, οι οποίες προορίζονται για δόμηση, και των εκτός σχεδίου περιοχών, οι οποίες δεν έχουν ως προορισμό, κατ’ αρχήν, την δόμηση ή την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά την γεωργική, κτηνοτροφική και δασοπονική εκμετάλλευση και την αναψυχή του κοινού και, συνεπώς, η οικιστική εκμετάλλευση, όταν κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται, τελεί υπό αυστηρούς όρους (ΣτΕ 3135/2002, 3396- 97/2010, 2035/2011 Ολομ., 665/2018 7μ. κ.ά.). Στην πρώτη κατηγορία περιοχών, που προορίζονται προς δόμηση, αυτή επιτρέπεται με μόνη προϋπόθεση την τήρηση των ορισμών του σχεδίου πόλεως και των όρων και περιορισμών δομήσεως που το συνοδεύουν. Στην δεύτερη κατηγορία περιοχών, εν όψει του ότι δεν είναι δυνατόν, από τη φύση τους και την έλλειψη πολεοδομικής οργάνωσης, να εξασφαλισθεί η τήρηση των κατά τα ανωτέρω συνταγματικών σκοπών, η δόμηση μόνο κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται, δυνάμενη και να απαγορεύεται εν όλω ή εν μέρει ή να επιτρέπεται υπό ιδιαιτέρως αυστηρούς όρους και περιορισμούς, προσαρμοσμένους στην ιδιαίτερη φύση κάθε περιοχής. Οι όροι αυτοί δεν επιτρέπεται να είναι ευνοϊκότεροι, δηλαδή να καθιστούν ευχερέστερη τη δόμηση, σε σχέση προς τους ισχύοντες για τις εντός σχεδίου περιοχές
(ΣτΕ 2657/2007, 3504/2010, 1671/2014, 2136-37/2016, 665/2018 7μ. κ.ά.),
ούτε να οδηγούν σε εξομοίωση των εκτός σχεδίου περιοχών με εντός σχεδίου πόλεως ή ορίων οικισμών περιοχές ή στην εν τοις πράγμασι δημιουργία νέων οικισμών χωρίς εγκεκριμένο πολεοδομικό σχέδιο
(ΣτΕ 2063, 962, 665/2018 7μ., 3526/2017, 2136 37/2016 7μ.,
1856/2016 κ.ά.), όπως δια της κατατμήσεως ενιαίου γηπέδου σε μικρότερα όταν με αυτήν καθίσταται δυνατή, κατά τις παρομαρτούσες συνθήκες, η άμεση ή έμμεση δημιουργία οικιστικού συνόλου χωρίς προηγούμενη έγκριση σχεδίου οργανωμένης δόμησής του (ΣτΕ 2657/2007 7μ.) [σκ. 15]. γ) Όπως κρίνεται παγίως, κατά την έννοια των περιοριστικών της δόμησης διατάξεων του άρθρου 162 παρ. 1 και 2 περ. Ια. Κ.Β.Π.Ν. (σε συνδυασμό με τις ως άνω διατάξεις των άρθρων 242, 243 και 245 Κ.Β.Π.Ν.), οι οποίες αποβλέπουν, πρωτίστως, στην διαφύλαξη του ιδιαίτερου χαρακτήρα των εκτός σχεδίου περιοχών και στην αποφυγή καταστρατήγησης πάγιων πολεοδομικών κανόνων ορθολογικής δομήσεως, η κατ’ εξαίρεση επιτρεπόμενη στις ως άνω περιοχές δόμηση τελεί υπό την προϋπόθεση ότι πληρούται ο βασικός κανόνας δομήσεως της εν γένει πολεοδομικής νομοθεσίας, κατά τον οποίο δομήσιμα είναι τα οικόπεδα που έχουν πρόσωπο, δηλαδή κοινό όριο, σε κοινόχρηστο χώρο νομίμως υφιστάμενο, μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση. Υπό την αντίθετη εκδοχή θα ήταν δυνατή η δόμηση γηπέδων σε εκτός σχεδίου περιοχές υπό όρους ευνοϊκότερους από την ανωτέρω άποψη ακόμη και εκείνων που ισχύουν για τα εντός σχεδίου πόλεως οικόπεδα, τα οποία δομούνται μόνο εφόσον διαθέτουν πρόσωπο, δηλαδή κοινό όριο με κοινόχρηστο χώρο (ΣτΕ 2606, 3848, 3849/2005, 3504/2010, 1671/2014, 4046/20157μ., 2329/2012κ.ά.,
πρβλ.2521/20007μ., 4525/2009). Ειδικότερα, στην περίπτωση Ια΄ της παρ. 2 του άρθρου 162 του Κ.Β.Π.Ν. (= άρθρο 1 παρ. 1 περ. α΄ του π.δ/τος της 24- 31.5.1985) εξαγγέλλεται απλώς ο κανόνας κατά τον οποίο το ελάχιστο εμβαδόν για την δόμηση των εκτός σχεδίου ακινήτων κατά τον κανόνα είναι τα 4 στρέμματα. Η εν λόγω διάταξη αναφέρεται μεν, αυτονοήτως, σε γήπεδα έχοντα πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο (αυτή η έννοια αποδόθηκε, άλλωστε, στην εν λόγω διάταξη όπως είχε αρχικά, πριν δηλαδή την αντικατάστασή της με το άρθρο 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003, με την απόφαση ΣτΕ 3504/2010 7μ.), πλην δεν έχει αυτοτέλεια, αφού δεν ορίζει λοιπές προϋποθέσεις
δόμησης, εξειδικεύεται δε στην αμέσως επόμενη διάταξη της περιπτώσεως β΄, στην οποία καθορίζονται λεπτομερώς οι προϋποθέσεις της κατά τον κανόνα δόμησης εκτός σχεδίου και με την οποία εφαρμόζεται συνδυασμένα. Αντίθετη εκδοχή, κατά την οποία η περίπτωση α΄ θέτει ως μόνη προϋπόθεση για την δόμηση εκτός σχεδίου το ελάχιστο εμβαδόν των 4.000 τ.μ., στερείται βάσεως, προεχόντως διότι παρόμοια αόριστη διάταξη θα ήταν εκτός εξουσιοδοτήσεως και θα προσέκρουε στο Σύνταγμα ως αντίθετη με τους μνημονευθέντες θεμελιώδεις κανόνες της εκτός σχεδίου δομήσεως και της δομήσεως εν γένει (πρβλ. ΣτΕ 4525/2009). Περαιτέρω, κατά την έννοια του άρθρου 1 παρ. 1 περ. β΄ του π.δ. της 24-31.5.1985 (= άρθρο 162 παρ. 2 περ. β΄ του Κ.Β.Π.Ν.), ένα γήπεδο θεωρείται ότι έχει πρόσωπο, δηλαδή κοινό όριο σε δρόμο, που το καθιστά, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, οικοδομήσιμο, όταν ο δρόμος αυτός, ανεξαρτήτως αν είναι εθνικός, επαρχιακός, δημοτικός ή κοινοτικός (πλην των αγροτικών, που αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία και δεν καθιστούν οικοδομήσιμα τα γήπεδα, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, βλ. ΣτΕ 4046/2015, 665, 848, 962/2018 7μ. κ.ά.), υφίσταται νομίμως και είναι ήδη διανοιγμένος, κατά τρόπον ώστε να είναι προσπελάσιμος και να παρέχει εν τοις πράγμασι επικοινωνία με το γήπεδο (ΣτΕ 2329/2012, 1671/2014, 4046/2015, 2709/2018 κ.ά.) [σκ. 17]. δ) Από
τον συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων των άρθρων 10 παρ. 1 και 23 παρ. 3 του ν. 3212/2003 προκύπτουν τα εξής: Δεδομένου ότι η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, όπως είχε αρχικά, όριζε στην περίπτωση α΄ απλώς το ελάχιστο εμβαδόν για την κατά τον κανόνα δόμηση των εκτός σχεδίου ακινήτων, ενώ ρύθμιζε συνολικά το ζήτημα των προϋποθέσεων αυτής στην επόμενη περίπτωση β΄, ο νομοθέτης, προς αποφυγή παρερμηνείας και καταστρατηγήσεων, με το άρθρο 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003 όρισε, κατά τροποποίηση της ανωτέρω περίπτωσης α΄, ελάχιστο μήκος προσώπου των γηπέδων επί του κοινόχρηστου χώρου τα 25 μ. Η διάταξη αυτή, ανεξαρτήτως αα) του ζητήματος αν δικαιολογείται ο καθορισμός μικρότερου προσώπου από αυτό που ορίζεται στην περίπτωση β΄ της παρ. 1 του άρθρου 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, ββ) αν δύναται να τύχει εφαρμογής πριν την έκδοση του π.δ/τος που προβλέπεται στην εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 20 παρ. 15 του ν. 3937/2011 και γγ) του ότι, σύμφωνα με την μεταβατική διάταξη του άρθρου 23 παρ. 3 του ν. 3212/2003, δεν ισχύει προκειμένου περί γηπέδων που δημιουργήθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του άρθρου 10 του ίδιου νόμου (31.12.2003), πάντως δεν θεσπίζει το πρώτον ως προϋπόθεση για την οικοδομησιμότητα των εκτός σχεδίου γηπέδων την ύπαρξη προσώπου αυτών σε κοινόχρηστο χώρο διότι, κατά τα προεκτεθέντα, την έννοια αυτή είχε εξ αρχής και η τροποποιούμενη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 περ. α΄ του π.δ. της 24-31.5.1985. Επομένως, και τα εκτός σχεδίου γήπεδα που δημιουργήθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του άρθρου 10 παρ. 1 του ν.
3212/2003, διεπόμενα από τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, όπως αυτό είχε αρχικά, είναι δομήσιμα εφόσον διαθέτουν, μεταξύ άλλων, πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο (δρόμο) νομίμως υφιστάμενο και μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση, κατά τα ειδικότερον οριζόμενα στην περίπτωση β΄ της παρ. 1 του άρθρου 1 αυτού (= άρθρο 162 παρ. 2 περ. β΄ του Κ.Β.Π.Ν.) [σκ. 18].
15. Επειδή, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, το επίδικο εκτός σχεδίου γήπεδο υφιστάμενο πριν τον ν. 3212/2003 (βλ. ανωτέρω ένατη σκέψη), δεν διέθετε πρόσωπο σε κοινόχρηστη δημόσια οδό (εθνική, επαρχιακή, δημοτική ή κοινοτική), αναγνωρισθείσα με πράξη αρμοδίου για τον πολεοδομικό σχεδιασμό κρατικού οργάνου, ώστε να πληροί την μία εκ των τριών προϋποθέσεων της αρτιότητας (εμβαδόν, πρόσωπο, βάθος) και, κατ’
ακολουθίαν της οικοδομησιμότητας, σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ/τος της 24-31.5.1985 περί εκτός σχεδίου δόμησης, ο δε σχετικός λόγος ακυρώσεως και οι επιμέρους ισχυρισμοί της αιτούσας είναι βάσιμοι.
Προσέτι δε, αποβαίνει απορριπτέος ως αβάσιμος ο ισχυρισμός των παρεμβαινουσών, κατά τον οποίο οι διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ/τος της 24-31.5.1985 απαιτούν ως «μόνη προϋπόθεση» δόμησης των εκτός σχεδίου ακινήτων, την αρτιότητα των 4.000 τ.μ. και ότι η προϋπόθεση της ύπαρξης προσώπου σε κοινόχρηστο δρόμο θεσπίσθηκε το πρώτον με το άρθρο 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003 διότι, όπως εκτέθηκε ανωτέρω, η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 περ. α΄ του π.δ/τος της 24-31.5.1985, προέβλεπε και πριν την τροποποίησή της με τον ν. 3212/2003, ως βασική και αυτονόητη προϋπόθεση για τη δόμηση των εκτός σχεδίου ακινήτων την ύπαρξη προσώπου σε κοινόχρηστο χώρο (δρόμο) (ΣτΕ 350/2024). Ούτε, άλλωστε, οι διατάξεις των άρθρων 3 (παρ. α) του από 1.7.1977 π.δ/τος και 1 (παρ.1) του από 30.6.1991 π.δ/τος, τις οποίες επικαλείται ο καθ’ ου Δήμος, δύνανται να ανατρέψουν τον θεμελιώδη κανόνα της πολεοδομικής νομοθεσίας περί του ότι τα εκτός σχεδίου ακίνητα δεν νοείται να τελούν υπό ευνοϊκότερους όρους δομήσεως, σε σχέση με αυτούς που ισχύουν για τα οικόπεδα εντός πολεοδομικού σχεδίου. Όπως εμφαίνεται από τα σχετικά διαγράμματα και τα λοιπά στοιχεία του φακέλου, πέραν της επαρχιακής οδού ……………. ….., η οποία κείται δυτικά πέραν των 78 μέτρων από το εν λόγω ακίνητο, δεν υφίσταται άλλη οδός, η οποία να έχει το χαρακτήρα νομίμως υφισταμένης εθνικής, επαρχιακής, δημοτικής ή κοινοτικής οδού, κατά την έννοια των προαναφερθεισών διατάξεων του από 24/31.5.1985 π.δ/τος οι δε διανοιχθείντες χωματόδρομοι, οι οποίοι, σύμφωνα με την από Ιουνίου 2024 φωτοερμηνεία του τοπογράφου μηχανικού ……………., απεικονίζονται το πρώτο στις αεροφωτογραφίες του 1985 και ο ένας εξ’ αυτών χαρακτηρίζεται ως ανώνυμη αγροτική οδός στο από Μαρτίου 2018 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ……………, δοθέντος δε ότι δεν έχουν αναγνωρισθεί με τη νόμιμη διαδικασία, δηλαδή με την έκδοση προεδρικού διατάγματος, δεν δύναται να προσδώσουν οικοδομησιμότητα σε εκτός σχεδίου ακίνητα ( ΣτΕ 2142/2024, 1456/2018 και 3695/2015).
16. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να απορριφθεί η ασκηθείσα παρέμβαση, να αποδοθεί στην αιτούσα το καταβληθέν παράβολο (άρθρο 36 παρ. 4 εδ. α’ του π.δ/τος 18/1989) και να επιβληθεί συμμέτρως σε βάρος του καθ’ ου Δήμου και των παρεμβαινουσών η δικαστική δαπάνη της αιτούσας, ποσού ύψους 576,00 ευρώ [άρθρο 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999, φ.ε.κ. Α΄ 97), που εφαρμόζεται εν προκειμένω σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 περ. στ΄ του ν. 702/1977 (φ.ε.κ. Α΄ 268), σε συνδυασμό και με το Παράρτημα I του Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013, φ.ε.κ. Α΄ 208)].
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Δέχεται την υπό κρίση αίτηση. Απορρίπτει την παρέμβαση.
Ακυρώνει την υπ’ αρ. Α/Α …………../3.6.2021 οικοδομική άδεια της Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου …………….., καθώς και την υπ’ αρ. πρωτ.: ………../29.7.2024 απορριπτική απάντηση της Αναπληρώτριας Προϊσταμένης της Πολεοδομίας του Δήμου ………………… στο υποβληθέν από την αιτούσα αίτημα επανελέγχου της προαναφερομένης οικοδομικής αδείας.
Διατάσσει την απόδοση στην αιτούσα του καταβληθέντος παραβόλου.
Επιβάλλει συμμέτρως σε βάρος του καθ’ ου Δήμου και των παρεμβαινουσών τη δικαστική δαπάνη της αιτούσας ποσού πεντακοσίων εβδομήντα έξι (576,00) ευρώ.
Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στη Θεσσαλονίκη την 30η Ιουνίου 2025 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου την 31η Ιουλίου 2025.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Τ.Υ. Τ.Υ.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΑΡΚΟΥ
Θεωρήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31.7.2025.
Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ
Τ.Υ. ΕΥΑΝΘΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
Ρ.Κ.
