Σύμφωνα με το άρθρο 115 παρ. 2 Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος ν. 2238/1994, σε συνδυασμό με το άρθρο 101 του ίδιου Κώδικα, καθώς και προς τις αρχές του ρεαλισμού του φορολογικού δικαίου και της φορολογικής διαφάνειας, προκειμένου περί εταιρείας η οποία συνεστήθη σε κράτος (Λιβερία) που δεν έχει υπογράψει με την Ελλάδα σύμβαση διοικητικής συνδρομής σε φορολογικά θέματα (με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη, ως προς την εν λόγω εταιρεία, η ανταλλαγή και ελεγξιμότητα των σχετικών πληροφοριών), και για την οποία (εταιρεία) αποδείχθηκε ότι μοναδική της δραστηριότητα στην Ελλάδα ήταν η για κάποιο χρονικό διάστημα εκμετάλλευση ορισμένου ακινήτου, ότι η νομική της προσωπικότητα στην πραγματικότητα υποχωρούσε έναντι των φυσικών προσώπων που αποτελούσαν τους πραγματικούς της ιδιοκτήτες (beneficial owners), ότι τελικά διέκοψε κάθε δραστηριότητα στην Ελλάδα (μεταβίβαση του πιο πάνω ακινήτου, μη ύπαρξη καν γραφείου), και ότι, κατά τον χρόνο της διακοπής της δραστηριότητάς της, συγκεκριμένο πρόσωπο (από τους ως άνω πραγματικούς της ιδιοκτήτες) ήταν, όπως αποδείχθηκε, ο ασκών τη διοίκησή της στην Ελλάδα, νομίμως κρίθηκε ότι το πρόσωπο αυτό, λόγω της τελευταίας αυτής σχέσης του με την εταιρεία, η οποία, υπό τα ανωτέρω ιδίως δεδομένα, είχε τον χαρακτήρα διακόψασας τη δραστηριότητά της στην Ελλάδα υπεράκτιας εταιρείας, ήταν αλληλεγγύως υπεύθυνο, κατά τις ως άνω διατάξεις, για ταμειακώς βεβαιωθέντα χρέη της από φόρους εισοδήματος και σχετικές προσαυξήσεις. [με μειοψηφία].
