A 6359/2023
15ο Τμήμα (Τριμελές)
Πρόεδρος : Γεωργία Παπανικολάου, Πρόεδρος Πρωτοδικών ΔΔ
Εισηγήτρια: Παρασκευή- Ελευθερία Ζαραβούτση, Πάρεδρος ΔΔ
e- ΕΦΚΑ (Τομέας Σύνταξης Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. πρώην Ε.Τ.Α.Α.) – τεκμαιρόμενη απόρριψη ένστασης κατά απορριπτικής απόφασης περί απονομής σύνταξης- εγκύκλιοι Φ80000/οικ.58967/77/Δ29.17/29.12.17 & Φ80000/18056/419/28.3.18 – διατάξεις των άρθρων 17 και 36 του ν. 4387/2016 περί παράλληλης ασφάλισης – έρεισμα της απορριπτικής απόφασης οι ψευδοερμηνευτικές εγκυκλίοι – ακυρωτέα η τεκμαιρόμενη απόρριψη της ένστασης καθώς στερείται νομίμου ερείσματος (ακολουθεί η απόφαση κατόπιν ανωνυμοποίησης)
ΠΡ […]/2019
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ 15ο ΤΡΙΜΕΛΕΣ
σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του στις 18 Νοεμβρίου 2022, με δικαστές τις: Γεωργία Παπανικολάου, Πρόεδρο Πρωτοδικών Διοικητικών Δικαστηρίων, Ελένη-Αντιγόνη Πετροπούλου, Πρωτοδίκη Διοικητικών Δικαστηρίων και Παρασκευή-Ελευθερία Ζαραβούτση (εισηγήτρια), Πάρεδρο Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα τον Νικόλαο Παπαγεωργίου, δικαστικό υπάλληλο,
γ ι α να δικάσει την προσφυγή με ημερομηνία κατάθεσης 28.1.2019, τ ο υ […], […], κατοίκου […], ο οποίος παραστάθηκε με τον δικηγόρο Βασίλειο Βασιλόπουλο (Α.Μ. 26948), που τον διόρισε με πληρεξούσιο και ο οποίος κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., περί μη εμφάνισής του,
κ α τ ά του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.) και ήδη Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e-Ε.Φ.Κ.Α.), που εδρεύει στην Αθήνα (Αγ. Κωνσταντίνου 8), ο οποίος παραστάθηκε με τον δικηγόρο Δημήτριο Δημητρακόπουλο (Α.Μ. 14180), που τον διόρισε με πληρεξούσιο και ο οποίος κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., περί μη εμφάνισής του.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά τον Νόμο
1. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, για την άσκηση της οποίας έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (ηλεκτρονικό παράβολο με κωδικό πληρωμής […] σε συνδυασμό με την από 22.5.2022 απόδειξη πληρωμής), ζητείται η ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης των […]/30.8.2018 και […]/31.8.2018 αιτήσεων του προσφεύγοντος προς τον Ε.Φ.Κ.Α. [Τομέα Σύνταξης Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.) του πρώην Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Ε.Τ.Α.Α.)]. Με τις ως άνω αιτήσεις ο προσφεύγων είχε ζητήσει να γίνει δεκτή η, υποβληθείσα προηγουμένως εκ μέρους του στον ίδιο Φορέα, […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) αίτηση απονομής σε αυτόν σύνταξης λόγω γήρατος και με τη δεύτερη εξ αυτών είχε επιπροσθέτως αιτηθεί να διορθωθούν αναδρομικά οι εσφαλμένες κρατήσεις υπέρ Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. που είχε διενεργήσει επί των αποδοχών του το Πανεπιστήμιο […].
2. Επειδή, μετά την άσκηση της υπό κρίση προσφυγής εκδόθηκε η […]/1.3.2021 απορριπτική της […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) αίτησης συνταξιοδότησης του προσφεύγοντος απόφαση της Διευθύντριας της Δ΄ Διεύθυνσης του Γ΄ Τμήματος Απονομής Συντάξεων Μηχανικών του καθ’ ου Φορέα. Κατά της απόφασης αυτής ο ήδη προσφεύγων υπέβαλε την […]/7.7.2021 ένσταση, η οποία και αυτή τεκμαίρεται ότι απορρίφθηκε σιωπηρώς μετά την, κατ’ άρθρο 1 παρ. 4 του ν. 861/1979, άπρακτη πάροδο μηνός από την υποβολή της. Η τελευταία αυτή σιωπηρή απόρριψη, η οποία συντελέστηκε μετά την άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής, πρέπει να θεωρηθεί ως συμπροσβαλλόμενη και μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη με την κρινόμενη προσφυγή πράξη (άρθρο 63 παρ. 4 του Κ.Δ.Δ., ΣτΕ 3049/2014, 2232/2014, 4291/2013 κ.ά.), ανεξαρτήτως του αν η τεκμαιρόμενη απόρριψη των ως άνω […]/30.8.2018 και […]/31.8.2018 αιτήσεων του προσφεύγοντος προσβάλλεται παραδεκτώς (πρβλ. ΣτΕ 595/2017 σκ. 7, 3492/2011 7μ σκ. 4, ΔΕφΑθ 4038/2019 σκ. 7), απορριπτομένων ως αβασίμων όλων των αντίθετων ισχυρισμών του καθ’ ου. Κατόπιν αυτών, η εν λόγω προσφυγή, η οποία έχει ασκηθεί και κατά τα λοιπά παραδεκτώς, πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω στην ουσία της.
3. Επειδή, στο άρθρο 17 του ν. 4387/2016 (Α΄ 85), με τίτλο του άρθρου «παράλληλη ασφάλιση», όπως αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, ορίζεται ότι «2. Ασφαλισμένοι, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση, για τους οποίους προέκυπτε, βάσει των γενικών, ειδικών ή καταστατικών διατάξεων κάθε εντασσόμενου στον Ε.Φ.Κ.Α. φορέα, όπως ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος, υποχρεωτική υπαγωγή λόγω ιδιότητας σε δύο ή περισσότερους φορείς για την ίδια απασχόληση, καταβάλλουν τις προβλεπόμενες στο άρθρο 5 παράγραφο 1 του παρόντος ασφαλιστικές εισφορές. 3. Όσα από τα πρόσωπα της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου, παλαιοί ασφαλισμένοι, για τους οποίους υπολογίζονταν και καταβάλλονταν εισφορές σε δύο ή περισσότερους φορείς, τομείς, κλάδους ή λογαριασμούς έως την έναρξη ισχύος του παρόντος, εξακολουθούν να καταβάλλουν προαιρετικά, κατόπιν υποβολής σχετικής αίτησης, διπλές εισφορές επί των αποδοχών τους και μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, ώστε να συμπληρώσουν το χρόνο που απαιτείται για τη θεμελίωση δικαιώματος και δεύτερης σύνταξης ή τη συνέχιση της ασφάλισης. Στην περίπτωση αυτή καταβάλλουν το συνολικό ποσοστό εισφοράς εργοδότη και εργαζομένου ή την εισφορά των άρθρων 39 ή 40. … 5. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου, πλην της παραγράφου 4, εφαρμόζονται από την 1.1.2017.» και στο άρθρο 36 του ίδιου νόμου 4387/2016, υπό τον ίδιο τίτλο, όπως το άρθρο αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, ότι «3. Ασφαλισμένοι, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση, για τους οποίους προέκυπτε, βάσει των γενικών, ειδικών ή καταστατικών διατάξεων κάθε φορέα, τομέα, κλάδου ή λογαριασμού από τους εντασσόμενους στον Ε.Φ.Κ.Α., όπως ίσχυαν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος, υποχρεωτική υπαγωγή σε δύο ή περισσότερους φορείς, τομείς, κλάδους ή λογαριασμούς για την ίδια απασχόληση, καταβάλλουν τις προβλεπόμενες στο άρθρο 38 ασφαλιστικές εισφορές. 4. Όσα από τα πρόσωπα της παρ. 3, παλαιοί ασφαλισμένοι, για τους οποίους υπολογίζονταν και καταβάλλονταν έως την έναρξη ισχύος του παρόντος εισφορές σε δύο ή περισσότερους φορείς, τομείς, κλάδους ή λογαριασμούς εξακολουθούν να καταβάλλουν προαιρετικά, κατόπιν υποβολής σχετικής αίτησης τις προβλεπόμενες εισφορές επί των αποδοχών τους και μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, ώστε να συμπληρώσουν το χρόνο που απαιτείται για τη θεμελίωση δικαιώματος και δεύτερης σύνταξης ή τη συνέχιση της ασφάλισης. Στην περίπτωση αυτή καταβάλλουν το συνολικό ποσοστό εισφοράς εργοδότη και εργαζομένου ή την εισφορά των άρθρων 39 ή 40. … 6. Οι διατάξεις του παρόντος, πλην της παρ. 5, έχουν εφαρμογή από 1.1.2017.». Περαιτέρω, με το άρθρο 20 του ως άνω νόμου, με τίτλο «Απασχόληση συνταξιούχων», όπως το άρθρο αυτό ίσχυσε πριν τροποποιηθεί με το άρθρο 27 του ν. 4670/2020, προβλέφθηκαν τα εξής: «1. Στους εξ ιδίου δικαιώματος συνταξιούχους του Δημοσίου, καθώς και όλων των φορέων, ταμείων, κλάδων ή λογαριασμών που εντάσσονται στον Ε.Φ.Κ.Α., οι οποίοι αναλαμβάνουν εργασία ή αποκτούν ιδιότητα ή δραστηριότητα υποχρεωτικώς υπακτέα στην ασφάλιση του Ε.Φ.Κ.Α., οι ακαθάριστες συντάξεις κύριες και επικουρικές καταβάλλονται μειωμένες σε ποσοστό 60% για όσο χρόνο απασχολούνται ή διατηρούν την ιδιότητα ή την δραστηριότητα. Για το διάστημα αυτό καταβάλλονται οι ασφαλιστικές εισφορές για τον απασχολούμενο συνταξιούχο, κατά τα ειδικότερα προβλεπόμενα στις οικείες διατάξεις του παρόντος νόμου. 2. Ειδικά, στην περίπτωση που οι συνταξιούχοι της παραγράφου 1 αναλαμβάνουν εργασία ή αποκτούν δραστηριότητα σε φορείς της γενικής Κυβέρνησης, η καταβολή της σύνταξής ή των συντάξεών τους, κύριων και επικουρικών αναστέλλεται για όσο χρόνο διαρκεί η παροχή της εργασίας τους ή των υπηρεσιών τους ή η δραστηριότητά τους. Για την προσαύξηση της επικουρικής σύνταξης και του ανταποδοτικού μέρους της κύριας σύνταξης των ανωτέρω συνταξιούχων εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 30. … 4. Ο συνταξιούχος που αναλαμβάνει εργασία ή αυταπασχολείται μπορεί να αξιοποιήσει το χρόνο της ασφάλισής του κατά το χρονικό διάστημα της κατά τα ανωτέρω απασχόλησής του ή της περικοπής ή αναστολής καταβολής της σύνταξής του για την προσαύξηση της επικουρικής και του ανταποδοτικού μέρους της κύριας σύνταξης κατά 60% του ποσού που υπολογίζεται με αναλογική εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου 30. … 6. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου έχουν εφαρμογή για όσους θα αναλάβουν εργασία ή θα αυτοαπασχοληθούν, γενικά, από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου και εντεύθεν, καθώς και για τα πρόσωπα της παραγράφου 3 του άρθρου 4. Ειδικά, για τα πρόσωπα που ανέλαβαν εργασία ή αυτοαπασχόληση πριν τη δημοσίευση του παρόντος νόμου διατηρούνται σε ισχύ και εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις του άρθρου [63] του Ν. 2676/1999, όπως αντικαταστάθηκε με το Ν. 3863/2010, και ισχύει μέχρι την ημερομηνία έναρξης του παρόντος. 7. Οι ισχύουσες κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου, που αφορούν την απασχόληση των συνταξιούχων, γενικά, δεν έχουν εφαρμογή για τα πρόσωπα της προηγούμενης παραγράφου.».
4. Επειδή, με τις παρατεθείσες στην προηγούμενη σκέψη ομοίου περιεχομένου διατάξεις των άρθρων 17 και 36 του ν. 4387/2016, το πρώτο εκ των οποίων αφορά τις συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών ενώ το δεύτερο ασφαλισμένων του ιδιωτικού τομέα, ρυθμίζεται το ζήτημα της παράλληλης υποχρεωτικής ασφάλισης για την ίδια επαγγελματική δραστηριότητα υπό το νομοθετικό καθεστώς του Ε.Φ.Κ.Α.. Ειδικότερα, με τις ανωτέρω διατάξεις καθορίζονται οι καταβλητέες εισφορές στην περίπτωση ασφαλισμένων οι οποίοι κατά την έναρξη ισχύος του νόμου 4387/2016 υπάγονταν υποχρεωτικά λόγω ιδιότητας σε δύο ή περισσότερους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου, για την ίδια απασχόληση (άρθρα 17 παρ. 2 και 36 παρ. 3), ενώ, για τους εξ αυτών παλαιούς ασφαλισμένους που κατέβαλλαν έως την έναρξη ισχύος του ίδιου νόμου εισφορές σε δύο ή περισσότερους ασφαλιστικούς φορείς προβλέπεται, περαιτέρω, δυνατότητα προαιρετικής, κατόπιν σχετικής αίτησής τους, συνέχισης της καταβολής διπλών εισφορών επί των αποδοχών τους προς το σκοπό είτε θεμελίωσης δικαιώματος και δεύτερης σύνταξης είτε προσαύξησης του χρόνου ασφάλισής τους (άρθρα 17 παρ. 3 και 36 παρ. 4). Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης, στο πεδίο εφαρμογής της εμπίπτουν ασφαλισμένοι δύο ή περισσότερων φορέων ασφάλισης με ενεργό ασφαλιστικό δεσμό κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού (ΔΕφΠειραιώς 426/2022 σκ. 8). Διάφορη δε είναι η περίπτωση που o ασφαλισμένος, έχοντας θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα στον πρώτο φορέα στην ασφάλιση του οποίου υπαγόταν υποχρεωτικά, υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης προς αυτόν, οπότε και διακόπτεται έτσι ο ασφαλιστικός του δεσμός (ΣτΕ 4292/2013 σκ. 5, 1048/2007 σκ. 3, 941/2005 σκ. 3, ΔΕφΑθ 2499/2021 σκ. 2 κ.ά.). Συνεπώς, στην περίπτωση αυτή κατά την οποία επιδιώκεται ο διοικούμενος να εξακολουθήσει να υπάγεται στην ασφάλιση μόνο του δεύτερου ασφαλιστικού φορέα δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις περί παράλληλης ασφάλισης.
5. Επειδή, εξάλλου, στον α.ν. 2326/1940 «Περί ταμείου συντάξεων μηχανικών και εργοληπτών δημοσίων έργων» (Α΄ 145), στο άρθρο 2, ορίζεται ότι «1. Σκοπός του Ταμείου είναι η παροχή συντάξεως ή εφ’ άπαξ βοηθήματος εις τους μετόχους, οι οποίοι παύουσι να εξασκώσι το επάγγελμα, ως και τας οικογενείας αυτών. 2. …» και, στο άρθρο 6, ότι « 1. Μετέχουσιν υποχρεωτικώς του Ταμείου πάντες οι δικαιούμενοι να ώσι μέλη του Τεχνικού Επιμελητηρίου και αφ’ ης ήρξαντο αι καταβολαί των συνδρομών αυτών εις τούτο … 2. … 3… 12…». Περαιτέρω, στο άρθρο 15 του από 20.11/4.12.1940 β.δ. «Περί εκτελέσεως του Α.Ν. 2326/1940 περί Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων» (Α΄ 415), όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο 26 του ν. 915/1979 (Α΄ 103), ορίζεται ότι «1α. Η σύνταξις λόγω γήρατος άρχεται από της πρώτης του μηνός του επομένου εκείνου καθ’ ον ο ησφαλισμένος εδήλωσε, κατά τας διατάξεις του παρόντος Διατάγματος, ότι διέκοψε την άσκησιν του επαγγέλματος ή απεχώρησεν εκ της υπηρεσίας, εφ’ όσον ήθελεν υποβάλει σχετικήν προς τούτο αίτησιν εντός τριμήνου από της διακοπής. Εν περιπτώσει υποβολής της αιτήσεως μετά την παρέλευσιν της ως άνω τριμήνου προθεσμίας, η σύνταξις άρχεται εν τριμήνου προ της υποβολής της αιτήσεως. β. … 2. …». Ακολούθως, με την παρ. 1 του άρθρου 25 του ν. 3655/2008 «Διοικητική και οργανωτική μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις» (Α΄ 58/3.4.2008) συστάθηκε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την επωνυμία Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Ε.Τ.Α.Α.) και ορίστηκε η έναρξη λειτουργίας του την 1η του έκτου μήνα μετά το μήνα δημοσίευσης του ίδιου νόμου. Στο δε ανωτέρω άρθρο 25 προβλέπεται, μεταξύ άλλων, ότι « 3. Σε κάθε κλάδο του Ενιαίου Ταμείου εντάσσονται, από την έναρξη λειτουργίας του, τα παρακάτω Ταμεία και κλάδοι, ως Τομείς με πλήρη λογιστική και οικονομική αυτοτέλεια έκαστος. Ειδικότερα: Α) Στον κλάδο κύριας ασφάλισης εντάσσονται: α) ο κλάδος κύριας σύνταξης του Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΣΜΕΔΕ), ως Τομέας Σύνταξης Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΣΜΕΔΕ), β) … και γ) … Β) … Γ) … Δ) … 4. Οι ανωτέρω Τομείς του Ενιαίου Ταμείου διέπονται από τις οικείες καταστατικές διατάξεις των αντίστοιχων εντασσόμενων Ταμείων και κλάδων, οι οποίες καθίστανται εφεξής καταστατικές διατάξεις των Τομέων αυτών, καθώς και τις διατάξεις της γενικότερης νομοθεσίας, όπως αυτές εκάστοτε ισχύουν. 5. … 6. Στους Τομείς μεταφέρονται όλα τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των ασφαλισμένων και συνταξιούχων των εντασσόμενων Ταμείων και κλάδων, ανεξάρτητα από τη χρονική περίοδο ασφάλισής τους. 7. …» και, στην παρ. 1 του άρθρου 38 του ίδιου νόμου, ότι «Το Ενιαίο Ταμείο διαμέσου των Τομέων του, αποτελεί καθολικό διάδοχο των εντασσόμενων Ταμείων και Κλάδων και υπεισέρχεται στα δικαιώματα και υποχρεώσεις αυτών.».
6. Επειδή, τέλος, στο άρθρο 79 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.), ο οποίος κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄ 97), ορίζεται ότι «1. Το δικαστήριο ελέγχει την προσβαλλόμενη πράξη ή παράλειψη κατά το νόμο και την ουσία, μέσα στα όρια της προσφυγής, τα οποία προσδιορίζονται από τους λόγους και το αίτημά της. … 2. … 3. Το δικαστήριο ακυρώνει την πράξη και αναπέμπει την υπόθεση στη Διοίκηση για να ενεργήσει τα νόμιμα: α) αν η πράξη έχει εκδοθεί από αναρμόδιο όργανο ή από συλλογικό όργανο που δεν έχει νόμιμη συγκρότηση ή σύνθεση, ή β) αν συντρέχει παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, που έχει ταχθεί για την έκδοση της πράξης, ή γ) αν η Διοίκηση δεν έχει ασκήσει τη διακριτική της εξουσία. …».
Κατά την έννοια της διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 79 του Κ.Δ.Δ., σε περίπτωση άσκησης προσφυγής κατά εκτελεστής ατομικής διοικητικής πράξης ή παράλειψης, το δικαστήριο ελέγχει την πράξη ή παράλειψη κατά τον νόμο και την ουσία μέσα στα όρια της προσφυγής, όπως αυτά προσδιορίζονται από τους λόγους και το αίτημά της. Εξάλλου, κατά την έννοια της διάταξης της παραγράφου 3 του ίδιου άρθρου, στην περίπτωση κατά την οποία, για την ικανοποίηση ορισμένου αιτήματος απαιτείται, κατά νόμο, να συντρέχουν σωρευτικώς περισσότερες προϋποθέσεις, η δε Διοίκηση έχει απορρίψει το αίτημα με διάφορη αιτιολογία, χωρίς να εξετάσει τη συνδρομή των εν λόγω προϋποθέσεων, το δικαστήριο της ουσίας, εάν κρίνει ότι το αίτημα του διοικουμένου απορρίφθηκε με μη νόμιμη αιτιολογία, δεν έχει την εξουσία να χωρήσει το πρώτον στην έρευνα της συνδρομής των νόμιμων προϋποθέσεων, αλλά οφείλει να ακυρώσει την προσβληθείσα πράξη και να αναπέμψει την υπόθεση στην αρμόδια διοικητική αρχή, για να κρίνει εκείνη, τηρώντας την οικεία διοικητική διαδικασία, αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την ικανοποίηση του αιτήματος του διοικουμένου (πρβλ. ΣτΕ 140/2022, 2384/2018, 2109/2017, 3092/2015, 1706/2015, 38/2014 κ.ά.).
7. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο προσφεύγων, γεννηθείς στις […].1956, ασφαλίσθηκε στο Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. από τις […].1979 έως τις […].2013 (διαγραφή του από το Τ.Ε.Ε. την […].2013) αρχικώς ασκώντας από την ημερομηνία εγγραφής του έως τις […].1980 το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού και, στη συνέχεια, τελών υπό καθεστώς υποχρεωτικής ασφάλισης λόγω ιδιότητας, ενώ από την ως άνω ημερομηνία ([…].1980) απασχολείτο στο Πανεπιστήμιο […], αρχικώς ως επιστημονικός συνεργάτης και, ακολούθως, ως μέλος Δ.Ε.Π. με γνωστικό αντικείμενο «[…]», μεταγενεστέρως δε, την 1η.9.1992 υπήχθη και στην υποχρεωτική ασφάλιση του Δημοσίου. Στις 23.1.2017 ο προσφεύγων υπέβαλε την […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) ηλεκτρονική αίτηση συνταξιοδότησης στον Ε.Φ.Κ.Α. με την οποία ζήτησε να του απονεμηθεί σύνταξη λόγω γήρατος από το Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., ενώ δήλωσε ότι εξακολουθεί να εργάζεται ως μέλος Δ.Ε.Π. (λέκτορας) στο Πανεπιστήμιο […]. Επακολούθησε η έκδοση του Φ80000/οικ.58967/77/29.12.2017 υπό τη μορφή εγκυκλίου εγγράφου του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με θέμα «Παροχή οδηγιών σχετικά με την συνταξιοδότηση λόγω γήρατος ασφαλισμένων που εμπίπτουν στις ρυθμίσεις του άρθρου 17 παρ. 2 και του άρθρου 36 παρ. 3 και 4 του ν.4387/2016». Στο έγγραφο αυτό, το οποίο απευθύνεται προς τη Γενική Διεύθυνση Απονομών Συντάξεων του Ε.Φ.Κ.Α. και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Α. Καλυπτόμενα πρόσωπα α) … β) Οι μέχρι 31/12/1992 ασφαλισμένοι (παλαιοί ασφαλισμένοι) που μέχρι 31/12/2016 υπάγονταν για την ίδια απασχόληση υποχρεωτικά στην ασφάλιση δύο πρώην φορέων κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο, από 1/1/2017 καταβάλλουν υποχρεωτικά μία ασφαλιστική εισφορά υπέρ ΕΦΚΑ, και υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης στον ΕΦΚΑ μετά την 1/1/2017. Β. … Γ. … Ε. Έναρξη συνταξιοδότησης 1. Εφόσον τα πρόσωπα που καταλαμβάνει η παρούσα εγκύκλιος έχουν υποβάλει αίτηση συνταξιοδότησης σε έναν από τους πρώην φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο από 13/5/2016 μέχρι 31/12/2016, θεωρείται ότι έχουν υποβάλει σχετικό αίτημα συνταξιοδότησης και στον δεύτερο πρώην φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο. Συνεπώς, οι ασφαλισμένοι λαμβάνουν σύνταξη (εθνική σύνταξη, ανταποδοτική σύνταξη, προσαύξηση) για το σύνολο του χρόνου ασφάλισής τους στους πρώην φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο, και σε περίπτωση που συνεχίζουν και μετά την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης να απασχολούνται έχουν εφαρμογή οι ρυθμίσεις του άρθρου 20 του ν.4387/2016 περί απασχόλησης συνταξιούχων. Τα ανωτέρω εφαρμόζονται και σε περίπτωση υποβολής αίτησης συνταξιοδότησης στον ΕΦΚΑ από 1/1/2017. Δεδομένου ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν περιπτώσεις ασφαλισμένων που μετά την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης έχουν συνεχίσει την απασχόληση χωρίς να γνωρίζουν ότι έχουν εφαρμογή οι ρυθμίσεις του άρθρου 20 του ν.4387/2016, για λόγους χρηστής διοίκησης, αιτήσεις συνταξιοδότησης που έχουν υποβληθεί από 13/5/2016 έως 31/12/2016 στους πρώην φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο και από 1/1/2017 έως 31/12/2017 στον ΕΦΚΑ, θα αντιμετωπίζονται ως εξής: α. ο ασφαλισμένος μπορεί να υποβάλει συμπληρωματική αίτηση συνταξιοδότησης, με αναδρομική ισχύ από την ημερομηνία υποβολής της πρώτης αίτησης συνταξιοδότησης, που θα αφορά στο χρόνο ασφάλισης στο δεύτερο πρώην φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο. Η σχετική συμπληρωματική αίτηση θα πρέπει να υποβληθεί μέχρι 31/3/2018 και η συνταξιοδότηση αρχίζει από την προβλεπόμενη από τις οικείες διατάξεις ημερομηνία με βάση την πρώτη υποβληθείσα αίτηση συνταξιοδότησης. Σε περίπτωση που προκύπτει άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας μετά την έναρξη συνταξιοδότησης, στο πλαίσιο της χρηστής διοίκησης, οι ρυθμίσεις του άρθρου 20 του ν.4387/2016 για μείωση της σύνταξης λόγω απασχόλησης δεν έχουν εφαρμογή για το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία έναρξης συνταξιοδότησης μέχρι 31/3/2018. β. ο ασφαλισμένος, κατ’ εξαίρεση, μπορεί να ανακαλέσει την αρχική αίτηση συνταξιοδότησης, υποβάλλοντας σχετική αίτηση μέχρι 31/3/2018, και ως εκ τούτου δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής του άρθρου 20 του ν.4387/2016. …». Σε συνέχεια του πιο πάνω εγγράφου εκδόθηκε το Φ80000/18056/419/28.3.2018 έγγραφο του ανωτέρω Υφυπουργού, με το οποίο η τιθέμενη στην Ενότητα Ε΄ του προαναφερόμενου Φ80000/οικ.58967/77/29.12.2017 εγγράφου προθεσμία (31.3.2018) προς υποβολή είτε συμπληρωματικής αίτησης συνταξιοδότησης για το χρόνο ασφάλισης στο δεύτερο πρώην φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο είτε αίτησης ανάκλησης της αρχικής αίτησης συνταξιοδότησης παρατάθηκε έως τις 31.8.2018 προς το σκοπό πληρέστερης ενημέρωσης του συνόλου των ενδιαφερομένων. Μεταγενεστέρως, στις 30.8.2018 ο προσφεύγων υπέβαλε προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Συντάξεων και Ασφάλισης του Τομέα Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων του Ε.Φ.Κ.Α. την […]/30.8.2018 ομαδική αίτηση-υπόμνημα, με την οποία, από κοινού με άλλους […] συναδέλφους του, ζήτησε να συνταξιοδοτηθεί από το Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. και ο χρόνος της απασχόλησής του ως μέλος Δ.Ε.Π. στο Πανεπιστήμιο, στο οποίο θα εξακολουθούσε να εργάζεται, να υπολογιστεί ως συντάξιμος προς το σκοπό της θεμελίωσης δικαιώματος σύνταξης από το Δημόσιο. Ακολούθως, ο ίδιος υπέβαλε στην ανωτέρω Διεύθυνση την […]/31.8.2018 αίτηση με την οποία ζήτησε α. να εφαρμοστεί στην περίπτωσή του το προγενέστερο του ν. 4387/2016 νομοθετικό καθεστώς ώστε, κατ’ αποδοχή της αίτησης που είχε υποβάλει στις 23.1.2017, να λάβει σύνταξη από το πρώην Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. με βάση μόνο τον χρόνο ασφάλισής του στον Φορέα αυτό και παράλληλα να συνεχίσει να εργάζεται ως μέλος Δ.Ε.Π. έως τη συνταξιοδότησή του και από το Δημόσιο με υπολογισμό του συγκεκριμένου χρόνου εργασίας ως συντάξιμου προς το σκοπό της θεμελίωσης δικαιώματος λήψης δεύτερης ανταποδοτικής σύνταξης, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 63 του ν. 2676/1999, β. να διορθωθούν αναδρομικά οι εσφαλμένες κρατήσεις ως «μισθωτού μηχανικού» που είχε παρανόμως διενεργήσει το Πανεπιστήμιο […] αντί των ορθών κρατήσεων «ελεύθερου επαγγελματία» και γ. να κληθεί σε ακρόαση για να παράσχει διευκρινίσεις σχετικά με τα εν λόγω αιτήματά του. Κατά της σιωπηρής απόρριψης των ανωτέρω αιτήσεών του ο προσφεύγων άσκησε στις 28.1.2019 την κρινόμενη προσφυγή. Μεταγενεστέρως, με το […]/29.6.2020 έγγραφο της προαναφερόμενης Διεύθυνσης του e-Ε.Φ.Κ.Α., γνωστοποιήθηκε σε αυτόν ότι «εφόσον δεν υπέβαλε μέχρι 31.8.2018 συμπληρωματική αίτηση συνταξιοδότησης που να αφορά στο χρόνο ασφάλισής του στο Δημόσιο, δεν μπορεί να εξετασθεί η […]/23.1.2017 αίτησή του για χορήγηση σύνταξης λόγω γήρατος από το Ταμείο» και κλήθηκε να εκφράσει εγγράφως ή προφορικώς στην εν λόγω Υπηρεσία τις απόψεις του πριν την έκδοση της σχετικής απόφασης εντός μηνός από την παραλαβή του εγγράφου. Σε απάντηση του εγγράφου αυτού, ο προσφεύγων υπέβαλε το […]/3.8.2020 υπόμνημα στο οποίο παρέθετε αναλυτικά τις απόψεις του ως προς τα διαλαμβανόμενα σε αυτό. Ακολούθως, με την […]/1.3.2021 απόφαση της Διευθύντριας της Δ΄ Διεύθυνσης του Γ΄ Τμήματος Απονομής Συντάξεων Μηχανικών του καθ’ ου Φορέα απορρίφθηκε η πιο πάνω […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) αίτηση του προσφεύγοντος για απονομή σύνταξης λόγω γήρατος από το ανωτέρω Ταμείο, με την αιτιολογία ότι «σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 17 και 36 του Ν. 4387/2016, όπως ισχύουν, και τις αριθμ. Φ80000/οικ.58967/77/Δ29.17/29.12.17 & Φ80000/18056/419/28.3.18 εγκυκλίους του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, για ασφαλισμένους που υποχρεωτικά υπάγονταν σε δύο φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο για την ίδια απασχόληση και κατέθεσαν αίτηση συνταξιοδότησης από 13.5.2016 έως 31.12.2017 σε έναν από τους πρώην φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο, θεωρείται ότι έχουν υποβάλει αίτημα και στον δεύτερο πρώην φορέα ασφάλισης ή το Δημόσιο. Σε περίπτωση που συνεχίζουν και μετά την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης να απασχολούνται, έχουν εφαρμογή οι ρυθμίσεις του άρθρου 20 του Ν.4387/2016 περί απασχόλησης συνταξιούχων. Δεδομένου ότι υπάρχουν περιπτώσεις ασφαλισμένων που μετά την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης έχουν συνεχίσει την απασχόληση χωρίς να γνωρίζουν ότι έχουν εφαρμογή οι ρυθμίσεις του άρθρου 20 του ν.4387/2016, για λόγους χρηστής διοίκησης στους ανωτέρω δόθηκε η δυνατότητα έως 31.8.2018 είτε να ανακαλέσουν την αίτηση συνταξιοδότησης είτε να υποβάλουν συμπληρωματική αίτηση συνταξιοδότησης, με αναδρομική ισχύ από την ημερομηνία υποβολής της πρώτης αίτησης συνταξιοδότησης που θα αφορά στο χρόνο ασφάλισης στο δεύτερο πρώην φορέα ή το Δημόσιο. Σύμφωνα με τα παραπάνω και εφόσον ο ανωτέρω δεν υπέβαλε μέχρι 31.8.2018 συμπληρωματική αίτηση συνταξιοδότησης που να αφορά στο χρόνο ασφάλισής του στο Δημόσιο, δεν είναι δυνατόν να του χορηγηθεί σύνταξη από τον e-Ε.Φ.Κ.Α. μόνο με το χρόνο ασφάλισης του στο τέως Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., χωρίς να ληφθεί υπόψη ο χρόνος ασφάλισής του στο Δημόσιο έως 31/12/2016 και στον e-Ε.Φ.Κ.Α. από 01/01/2017, όπου εξακολουθεί να ασφαλίζεται για δραστηριότητα που υπάγεται στην ασφάλιση του Δημοσίου». Κατά της απόφασης αυτής ο προσφεύγων άσκησε την […]/7.7.2021 ένσταση ενώπιον της, διατηρηθείσας κατ’ άρθρο 52 παρ. 2 περ. β΄ του ν. 4387/2016 ως Διοικητικής Επιτροπής του e-Ε.Φ.Κ.Α., Διοικούσας Επιτροπής Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων του Ε.Τ.Α.Α., η οποία, λόγω της άπρακτης παρόδου μηνός από την υποβολή της, τεκμαίρεται ότι απορρίφθηκε σιωπηρώς.
8. Επειδή,με την κρινόμενη προσφυγή, όπως συμπληρώνεται με το από 5.5.2022 δικόγραφο πρόσθετων λόγων και αναπτύσσεται με το από 28.11.2022 υπόμνημα αντίκρουσης, προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ότι οι προσβαλλόμενες, πράξη και παράλειψη, δεν βρίσκουν νόμιμο έρεισμα στις διατάξεις των άρθρων 17 και 36 του ν. 4387/2016, κατ’ επίκληση των οποίων εκδόθηκε η ανωτέρω πράξη, ούτε άλλωστε σε άλλη διάταξη του νόμου αυτού, αλλά εχώρησαν επί τη βάσει εγκυκλίου που προβαίνει σε «καθ’ υπέρβαση των επίμαχων διατάξεων ερμηνεία». Κατά τα ειδικότερα προβαλλόμενα, δεν προβλέπεται στις ρυθμίσεις των ανωτέρω άρθρων του ν. 4387/2016 ότι η απονομή σύνταξης από τον πρώτο φορέα κύριας ασφάλισης προϋποθέτει την υποβολή αιτήματος συνταξιοδότησης και προς τον δεύτερο ασφαλιστικό φορέα ή το Δημόσιο, ούτε με τον νόμο αυτό παρέχεται εξουσιοδότηση στη Διοίκηση προς ρύθμιση των ζητημάτων που άπτονται του καθορισμού των χρόνων θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος και υπολογισμού της προσαύξησης της σύνταξης από τον δεύτερο φορέα. Περαιτέρω, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι, σύμφωνα με ενημέρωση που είχε λάβει τηλεφωνικά από το Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., κατά την υποβολή της […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) αίτησής του συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης αυτού (χρόνος ασφάλισης και ηλικία) από τον εν λόγω Φορέα, ενώ επικαλείται και προσκομίζει σχετικώς την […]/29.1.2013 αίτησή του προς το Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. με την οποία είχε ζητήσει να του αναγνωριστεί χρόνος φοίτησης 2 ετών και 8 μηνών ως χρόνος ασφάλισης για την κύρια σύνταξή του. Προβάλλεται, επίσης, ότι μη νομίμως το Πανεπιστήμιο […] από 1.1.2007 έως 30.6.2013 προέβη σε κρατήσεις «μισθωτού μηχανικού» αντί κρατήσεων «ελεύθερου επαγγελματία» για την κύρια σύνταξη του προσφεύγοντος από το Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., με αποτέλεσμα ο καθ’ ου φορέας, υπάγοντας τον ίδιο εσφαλμένως στην κατηγορία των συνταξιούχων του Δημοσίου Τομέα, να απορρίψει και για τον λόγο αυτό την αίτησή του συνταξιοδότησης με την προσβαλλόμενη πράξη, όπως προκύπτει από το Φ.10043/17020/518/12.07.2016 έγγραφο του Υπουργείου Εργασίας, το οποίο, μεταξύ άλλων, η τελευταία επικαλείται. Λόγω δε των ανωτέρω εσφαλμένων κρατήσεων, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι δεν θα υπολογιστεί ως συντάξιμος, κατ’ άρθρο 58 του π.δ. 169/2007, ο χρόνος που θα διανύσει αυτός στην ασφάλιση του Δημοσίου, εξακολουθώντας να απασχολείται ως μέλος Δ.Ε.Π. μετά τη συνταξιοδότησή του από το πρώην Ε.Τ.Α.Α. -Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε..
9. Επειδή, εξάλλου, ο καθ’ ου Φορέας, με την […]/19.5.2022 έκθεση απόψεων και το από 18.11.2022 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητεί την απόρριψη της προσφυγής ως αβάσιμης, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι η […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) αίτηση συνταξιοδότησης του προσφεύγοντος απορρίφθηκε, κατά τα ανωτέρω, και διότι ο τελευταίος δεν είχε συμπληρώσει τα απαιτούμενα έτη ασφάλισης στο Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε..
10. Επειδή, κατά το μέρος που με τα Φ80000/οικ.58967/77/29.12.2017 και Φ80000/18056/419/28.3.2018 έγγραφα του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης προβλέπεται ότι οι μέχρι 31.12.1992 ασφαλισμένοι που υπάγονταν για την ίδια απασχόληση υποχρεωτικά στην ασφάλιση δύο πρώην φορέων κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο, οι οποίοι υπέβαλαν σε έναν από αυτούς αίτηση συνταξιοδότησης από 13.5.2016 έως 31.12.2016 ή στον Ε.Φ.Κ.Α. από 1.1.2017 έως 31.12.2017, θεωρείται ότι έχουν υποβάλει σχετικό αίτημα συνταξιοδότησης και στον δεύτερο πρώην φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο και, συναφώς, ότι παρέχεται σε αυτούς διαζευκτικά η δυνατότητα έως 31.8.2018 είτε να υποβάλουν συμπληρωματική αίτηση συνταξιοδότησης ως προς το χρόνο ασφάλισής τους στον δεύτερο πρώην φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο είτε να ανακαλέσουν την αρχική αίτησή τους συνταξιοδότησης, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα προαναφερόμενα έγγραφα θεσπίζουν το πρώτον αυτοτελή κανονιστική ρύθμιση δεδομένου ότι τέτοια ρύθμιση δεν περιέχεται στις διατάξεις των άρθρων 17 και 36 του ν. 4387/2016, προς παροχή οδηγιών για την εφαρμογή των οποίων εκδόθηκαν τα εν λόγω έγγραφα (ΣτΕ 13/2022 7μ σκ. 17, 2367/2021 7μ σκ.11, 1220/2021 σκ. 8, 935/2018 σκ.12 κ.ά.).
11. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις διατάξεις που παρατέθηκαν στη μείζονα σκέψη, όπως αυτές ερμηνεύθηκαν, η απόρριψη της αίτησης συνταξιοδότησης του προσφεύγοντος από τον καθ’ ου Φορέα δεν βρίσκει νόμιμο έρεισμα στις διατάξεις των άρθρων 17 και 36 του ν. 4387/2016 περί παράλληλης ασφάλισης, κατ’ επίκληση των οποίων αυτή εχώρησε, ούτε σε διατάξεις άλλου άρθρου του ν. 4387/2016 ή έτερου νομοθετήματος, αλλά ερείδεται σε κανόνες δικαίου που εισήχθησαν το πρώτον με τις ανωτέρω ψευδοερμηνευτικές εγκυκλίους. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη τεκμαιρόμενη απόρριψη της ένστασης του προσφεύγοντος στερείται νομίμου ερείσματος και είναι για τον λόγο αυτό ακυρωτέα, όπως βασίμως προβάλλεται με την υπό κρίση προσφυγή, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων αυτής. Περαιτέρω, ενόψει του ότι η Διοίκηση στήριξε την απόρριψη του αιτήματος του προσφεύγοντος περί συνταξιοδότησής του βάσει του χρόνου ασφάλισης που αυτός είχε διανύσει στο πρώην Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. αποκλειστικά στο γεγονός της μη υποβολής από τον ίδιο συμπληρωματικής αίτησης συνταξιοδότησης που να αφορά στον χρόνο ασφάλισής του στο Δημόσιο, χωρίς να εξετάσει αν συνέτρεχαν οι κατά νόμο προϋποθέσεις για την αποδοχή του, σχετικά με τη συνδρομή των οποίων μάλιστα υφίσταται διάσταση μεταξύ των διαδίκων, η υπόθεση πρέπει, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, να αναπεμφθεί, κατ’ άρθρο 79 παρ. 3 του Κ.Δ.Δ., στον καθ’ ου Φορέα προκειμένου αυτός να ερευνήσει εάν, κατά τον χρόνο υποβολής της σχετικής αίτησης, συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την απονομή στον προσφεύγοντα σύνταξης λόγω γήρατος από το πρώην Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.. Εξάλλου, παρέλκει η εξέταση του παρεπόμενου της αίτησης συνταξιοδότησης του προσφεύγοντος αιτήματος για διακριτό υπολογισμό του χρόνου ασφάλισης αυτού στο Δημόσιο προς το σκοπό της θεμελίωσης δικαιώματος λήψεως δεύτερης ανταποδοτικής σύνταξης ως προώρως υποβληθέντος, αφού το αίτημα αυτό είναι εξεταστέο στο πλαίσιο της συνταξιοδότησής του από το Δημόσιο. Τέλος, το αίτημα περί αναδρομικής διόρθωσης των κατά τους ισχυρισμούς του εσφαλμένων κρατήσεων που είχε διενεργήσει επί των αποδοχών του το Πανεπιστήμιο […] υπέρ του Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., ανεξάρτητα από την αοριστία του, είναι επίσης μη εξεταστέο ως προώρως υποβληθέν στο μέτρο που προβάλλεται ότι οι κρατήσεις αυτές πρόκειται να ασκήσουν επιρροή στην κρίση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος του προσφεύγοντος από το Δημόσιο, ενώ, εξάλλου, εσφαλμένως αυτός υπολαμβάνει ότι οι επίμαχες κρατήσεις συνετέλεσαν στην έκδοση της […]/1.3.2021 απορριπτικής της αίτησής του συνταξιοδότησης απόφασης.
12. Επειδή, κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη προσφυγή, να ακυρωθεί η τεκμαιρόμενη απόρριψη της […]/7.7.2021 ένστασης του προσφεύγοντος κατά της […]/1.3.2021 απόφασης της Διευθύντριας της Δ΄ Διεύθυνσης του Γ΄ Τμήματος Απονομής Συντάξεων Μηχανικών και να αναπεμφθεί η υπόθεση στον καθ’ ου Φορέα, προκειμένου να εξετασθεί εάν ο προσφεύγων κατά τον χρόνο υποβολής της […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) αίτησης συνταξιοδότησης πληρούσε τις νόμιμες προϋποθέσεις για τη χορήγηση σε αυτόν σύνταξης λόγω γήρατος από το πρώην Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. Τέλος, πρέπει να αποδοθεί στον προσφεύγοντα το καταβληθέν παράβολο (άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α΄ του Κ.Δ.Δ.), χωρίς, ωστόσο, να καταλογιστούν δικαστικά έξοδα σε βάρος του καθ’ ου Φορέα, ελλείψει παραδεκτής υποβολής του σχετικού αιτήματος εκ μέρους του προσφεύγοντος (άρθρο 275 παρ. 7 του Κ.Δ.Δ.), καθόσον το αίτημα για την επιδίκαση αυτών μπορούσε να υποβληθεί μόνο με την προσφυγή, απαραδέκτως δε προβλήθηκε το πρώτον με το από 5.5.2022 δικόγραφο πρόσθετων λόγων, δεδομένου ότι με το, κατ’ άρθρο 131 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ., δικόγραφο πρόσθετων λόγων δεν είναι επιτρεπτή η διεύρυνση του αντικειμένου της δίκης (ΔΕφΑθ 3967/2018 σκ. 16, πρβλ. ΣτΕ 2080/2017 σκ.7, 2615/2018 Ολομ. σκ. 3, 2112/2022 7μ σκ. 5 κ.ά.).
Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α
Δέχεται την προσφυγή.
Ακυρώνει την τεκμαιρόμενη απόρριψη της […]/7.7.2021 ένστασης του προσφεύγοντος κατά της […]/1.3.2021 απόφασης της Διευθύντριας της Δ΄ Διεύθυνσης του Γ΄ Τμήματος Απονομής Συντάξεων Μηχανικών του e – Ε.Φ.Κ.Α..
Αναπέμπει την υπόθεση στον καθ’ ου Φορέα, προκειμένου να εξεταστεί αν κατά το χρόνο υποβολής της […]/23.1.2017 ([…]/30.1.2017) αίτησης συνταξιοδότησης συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την απονομή στον προσφεύγοντα σύνταξης λόγω γήρατος από το πρώην Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε..
Διατάσσει την απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στον προσφεύγοντα.
Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στην Αθήνα στις 17 Φεβρουαρίου 2023 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά την έκτακτη δημόσια συνεδρίαση της 28ης Απριλίου 2023.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ
