Το Δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει την έφεση, αυξάνοντας την επιδικασθείσα χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη σε 40.000 ευρώ, κρίνοντας το εν λόγω ποσό εύλογο, δεδομένης της βαρύτητας του ατυχήματος και των οικονομικών δεδομένων των μερών.
Με δύο αντίθετες εφέσεις ζητήθηκε η εξαφάνιση της 4784/2021 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Δήμου Θεσσαλονίκης να καταβάλει στον εκκαλούντα-εφεσίβλητο 30.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη λόγω σωματικών βλαβών που υπέστη κατά την εκτέλεση εργασιών (εγκατάσταση θαλάμου προεργασίας οχημάτων), για λογαριασμό του εν λόγω Δήμου στα πλαίσια σύμβασης προμήθειας.
Ο Δήμος ισχυρίσθηκε ότι λόγω του ότι η σύμβαση που συνήφθη ήταν προμήθειας και όχι έργου, δεν υπήρχε υποχρέωση επίβλεψης εκ μέρους του των εκτελούμενων εργασιών, ότι δεν είχε ανάμειξη στη διαχείριση τους καθώς και ότι ο εκκαλών-εφεσίβλητος δεν τήρησε τα μέτρα ασφαλείας. Περαιτέρω, υποστήριξε ότι η αγωγή ασκήθηκε καταχρηστικά και ότι ο ίδιος ο εκκαλών-εφεσίβλητος είναι σε μεγάλο βαθμό υπαίτιος του ατυχήματος.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο Δήμος φέρει αυτοτελή ευθύνη για το ατύχημα, δεδομένου ότι ο θάλαμος (ο οποίος θα χρησιμοποιείτο, μεταξύ άλλων, για εργασίες καθαρισμού και τριψίματος παλαιάς βαφής και για πλύσιμο μεγάλων οχημάτων της Διεύθυνσης Καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης) τοποθετήθηκε σε χώρο που υπέδειξε ο Δήμος, όπου υπήρχαν ηλεκτροφόροι αγωγοί σε επικίνδυνο ύψος και η ηλεκτροπληξία προκλήθηκε από την επαφή με αυτούς. Η ευθύνη αυτή στοιχειοθετείται ανεξαρτήτως της ευθύνης της αναδόχου εταιρείας ή του υπεργολάβου.
Το Δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει την έφεση, αυξάνοντας την επιδικασθείσα χρηματική ικανοποίηση σε 40.000 ευρώ, κρίνοντας το εν λόγω ποσό εύλογο, δεδομένης της βαρύτητας του ατυχήματος και των οικονομικών δεδομένων των μερών.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕφΘεσ 578/2025
