Άρθρο 79
Αποδοχή ή αποποίηση κληρονομιών υπέρ του Δημοσίου – Σχετικές δίκες του Δημοσίου
- Το Δημόσιο δεν δύναται να αποποιηθεί κληρονομία που του επάγεται εξ αδιαθέτου.
- Το Δημόσιο θεωρείται πάντοτε ότι αποδέχεται την κληρονομία με το ευεργέτημα της
απογραφής, χωρίς να δεσμεύεται από προθεσμία για σύνταξη απογραφής και χωρίς να
στερείται οποιουδήποτε από τα πλεονεκτήματα του εξ απογραφής κληρονόμου. - Αρμόδιος για την αποδοχή ή αποποίηση κληρονομιών υπέρ του Δημοσίου είναι ο
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. - Όταν προηγείται εκκαθάριση της περιουσίας, η σχετική απόφαση αποδοχής ή αποποίησης
εκδίδεται μετά την υποβολή της έκθεσης εκκαθάρισης από τον αρμόδιο εκκαθαριστή της. - Περίληψη της πράξης αποδοχής ή αποποίησης κληρονομιαίας περιουσίας από διαθήκη
υπέρ του Δημοσίου, η οποία περιλαμβάνει κατά το δυνατόν λεπτομερή και ακριβή
περιγραφή των περιουσιακών στοιχείων, δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως
και εφεξής επέχει θέση κληρονομητηρίου υπέρ του Δημοσίου, σύμφωνα με τα άρθρα 1956,
1962 και 1963 του Αστικού Κώδικα (π.δ. 456/1984, Α’ 164). - Η μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων επέρχεται αυτοδικαίως για τα κινητά με την
έκδοση της πράξης αποδοχής και για τα ακίνητα με την καταχώριση αυτής στο αρμόδιο
Κτηματολογικό Γραφείο. - Το Δημόσιο δεν υποχρεούται να παρέχει ασφάλεια για την εκτέλεση τασσόμενου σε
περιουσία όρου, καθώς και σε κάθε άλλη περίπτωση που, κατά τις κείμενες διατάξεις,
απαιτείται η παροχή ασφαλείας. - Όλα τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που ασκούνται κατά του Δημοσίου και αφορούν
περιουσίες του παρόντος Μέρους, επιδίδονται για το Ελληνικό Δημόσιο στον Υπουργό
Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, καθώς και στον Φορέα του άρθρου 7, επί ποινή
απαραδέκτου της συζήτησής τους. - Στις δίκες κατά του Δημοσίου για την απόδοση κληρονομίας ή μέρους αυτής, το Δημόσιο
θεωρείται καλής πίστεως νομέας της κληρονομίας. - Το Δημόσιο δικαιούται να απαιτήσει τις δαπάνες εκκαθάρισης, διοίκησης και διαχείρισης
κληρονομίας, στις οποίες έχει προβεί ή που υποχρεούται να αποδώσει. Οι δαπάνες
βεβαιώνονται και εισπράττονται σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν.
4978/2022, Α΄ 190). - Αν το Δημόσιο, ως νομέας της κληρονομίας, δεν είναι σε θέση να την αποδώσει αυτούσια,
ευθύνεται μόνο κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.
Άρθρο 80
Χρέη και βάρη της κληρονομίας – Δαπάνες διαχείρισης και εκκαθάρισης
- Το Δημόσιο ευθύνεται για τα χρέη του κληρονομούμενου, εφόσον αυτά αποδεικνύονται
νόμιμα, μέχρι το ύψος του ενεργητικού της κληρονομίας. Η ικανοποίηση των δανειστών
γίνεται κατά τη σειρά που προβλέπεται από τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985,
Α’ 182) για την κατάταξη δανειστών επί κατάσχεσης ακινήτων. - Η πληρωμή των χρεών, βαρών και δαπανών εκκαθάρισης της κληρονομίας γίνεται σε
βάρος του ενεργητικού της, πριν από τη βεβαίωση των οικείων στοιχείων του ενεργητικού
ως δημοσίου εσόδου. Αν τα χρέη και βάρη είναι βέβαια και εκκαθαρισμένα, πληρώνονται
από τον εκκαθαριστή Φορέα, αλλιώς η έγκριση για την πληρωμή χορηγείται από την αρμόδια
αρχή ύστερα από αίτημα του εκκαθαριστή Φορέα, που συνοδεύεται από τα αποδεικτικά
στοιχεία του χρέους ή των δαπανών. Για την πληρωμή χρεών προς το Δημόσιο δεν απαιτείται
η έγκριση της αρμόδιας αρχής
Άρθρο 81
Υποχρεώσεις τρίτων οφειλετών ή κατόχων περιουσιακών στοιχείων της κληρονομίας
- Τρίτοι, οι οποίοι κατέχουν ή οφείλουν περιουσιακά στοιχεία της κληρονομίας ή είναι
οφειλέτες απαιτήσεών της, δεν απαλλάσσονται από τις υποχρεώσεις τους έναντι του
Δημοσίου, εφόσον προβούν σε απόδοση ή καταβολή προς τρίτον, ενώ γνωρίζουν ή οφείλουν
να γνωρίζουν ότι το Δημόσιο αμφισβητεί το κληρονομικό ή άλλο δικαίωμα του λήπτη. - Οι ανωτέρω απαλλάσσονται από τις υποχρεώσεις τους, εφόσον προβούν σε δημόσια
κατάθεση των επίδικων περιουσιακών στοιχείων ή ποσών, μέχρι την αμετάκλητη επίλυση
της σχετικής αμφισβήτησης, είτε με δικαστικό είτε με εξώδικο τρόπο. - Όταν τα οφειλόμενα ή αμφισβητούμενα πράγματα δεν είναι δεκτικά δημόσιας κατάθεσης,
με αίτηση του εκκαθαριστή Φορέα ή της αρμόδιας αρχής, διατάσσεται δικαστική
μεσεγγύηση, σύμφωνα με τα άρθρα 725 έως 727 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ.
503/1985, Α’ 182).
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΕΔΩ
