Η αχρεωστήτως καταβληθείσα παροχή (προσαύξηση λόγω συζύγου της σύνταξης γήρατος του θανόντος πατρός της καθ’ ης) από τον προσφεύγοντα οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης δύνατο, κατ’ αρχήν, να αναζητηθεί από τον προσφεύγοντα σύμφωνα με το άρθρο 40 παρ. 4 του α.ν. 1846/1951 και ήδη το άρθρο 103 του ν. 4387/2016 και δη, ανεξαρτήτως υπαιτιότητας του συνταξιούχου και λήπτη των παροχών αυτών και νομίμως, κατ’ αρχήν, αναζητήθηκε από την καθ’ ης, ως κληρονόμου του συνταξιούχου, κατά τον λόγο της κληρονομικής της μερίδας. Η δε αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθεισών παροχών δύνατο να γίνει από το προσφεύγον εντός του νόμιμου χρόνου της παραγραφής, η διάρκεια της οποίας καθορίζεται από το, προϊσχύσαν του ν. 4093/2012, άρθρο 27 παρ. 7 του α.ν. 1846/1951, για τις αξιώσεις για τις οποίες η παραγραφή εκκίνησε πριν τη θέση σε ισχύ του ν. 4093/2012 (12.11.2012) και συμπληρώθηκε πριν την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού και από τον ν. 4093/2012, τόσο για τις αξιώσεις για τις οποίες η παραγραφή εκκίνησε πριν τη θέση σε ισχύ του νόμου αυτού, πλην όμως δεν είχε συμπληρωθεί κατά την έναρξη ισχύος του, όσο και για τις αξιώσεις για τις οποίες η παραγραφή εκκίνησε μετά τη θέση σε ισχύ του νόμου αυτού. Ως εκ τούτου, μη νομίμως το προσφεύγον αναζήτησε από την καθ’ ης την επιστροφή των ένδικων παροχών που καταβλήθηκαν αχρεωστήτως στον δικαιοπάροχό της κατά το χρονικό διάστημα από 01.02.2001 μέχρι 31.12.2001, για τις οποίες το σχετικό δικαίωμα του προσφεύγοντος είχε παραγραφεί, ενώ, αντιθέτως, το προσφεύγον νομίμως και εντός του νόμιμου χρόνου της παραγραφής αναζήτησε την επιστροφή των παροχών που καταβλήθηκαν κατά το χρονικό διάστημα από 01.01.2002 μέχρι 30.06.2018. Περαιτέρω, το Δικαστήριο λαμβάνει υπ’ όψιν ότι η καθ’ ης καλείται να επιστρέψει τα ένδικα ποσά με την ιδιότητα της (απλής) κληρονόμου του αποβιώσαντος πατρός της και λήπτη των παροχών, πλην όμως, ως προς τον ισχυρισμό της ότι η εκ μέρους της απόδοση του καταλογισθέντος ποσού θα επιφέρει σε βάρος της σοβαρές δυσμενείς οικονομικές συνέπειες, με επιπτώσεις στην αξιοπρεπή διαβίωση της ίδιας και της οικογένειάς της, δεν προσκόμισε επαρκή στοιχεία, από τα οποία να προκύπτει η εν γένει οικονομική της κατάσταση. Συνεπώς, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν προκύπτει ότι η καθ’ ης θα υποστεί απρόβλεπτες και δυσμενείς για την αξιοπρεπή διαβίωσή της συνέπειες και υφίσταται υποχρέωση άτοκης επιστροφής στο προσφεύγον, εκ μέρους της καθ’ ης και κατά τον λόγο της κληρονομικής της μερίδας, των ποσών που αντιστοιχούν στις, μη παραγραφείσες, αχρεωστήτως καταβληθείσες παροχές του χρονικού διαστήματος από 01.01.2002 μέχρι 30.06.2018.
