ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Προσφυγή – Προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για την καταβολή φορολογικών οφειλών Α.Ε. υπό την ιδιότητα του εκκαθαριστή – Σιωπηρή απόρριψη αίτησης για απαλλαγή από την ευθύνη κατ’ άρθρ. 66 παρ. 29 του ν. 4646/2019 – Όταν με την ίδια απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων αποφασίζεται η λύση της εταιρίας και διορίζονται οι εκκαθαριστές αυτής, οι τελευταίοι αποκτούν εξουσία διαχείρισης και εκπροσώπησης της εταιρίας από την ημερομηνία καταχώρησης της απόφασης στο μητρώο ανωνύμων εταιριών, διότι δεν νοείται ορισμός εκκαθαριστών χωρίς προηγουμένως να έχει συντελεστεί λύση της εταιρίας – Προϋπόθεση για τη θεμελίωση προσωπικής και αλληλέγγυας ευθύνης (βάσει του άρθρ. 50 του Κ.Φ.Δ.) των εκκαθαριστών ν.π. για φορολογική οφειλή του τελευταίου, είναι να κατέστη αυτή ληξιπρόθεσμη κατά τη διάρκεια της θητείας τους, σε περίπτωση δε που οι οφειλές διαπιστώνονται μετά από έλεγχο, -όπως εν προκειμένω-, κρίσιμος είναι ο χρόνος στον οποίο ανάγεται η οφειλή – Εν προκειμένω ο προσφεύγων απέκτησε την ιδιότητα του συνεκκαθαριστή στις 20.12.2010, οπότε η σχετική απόφαση της Γ. Σ. των μετόχων περί λύσης της εταιρείας και θέσεώς της σε εκκαθάριση καταχωρήθηκε στο εν λόγω μητρώο – Οι επίμαχες οφειλές της Α.Ε., που αφορούν Φ.Π.Α., ανάγονται στη χρονική περίοδο 01.11.2010-17.12.2010 και συνεπώς αναφέρονται σε χρέη που γεννήθηκαν πριν τη θέση σε εκκαθάριση της εταιρείας και την ανάληψη των καθηκόντων από τον προσφεύγοντα ως συνεκκαθαριστή – Ο προσφεύγων δεν ευθύνεται για την καταβολή των επίμαχων χρεών, καθόσον κατά τη χρονική περίοδο στην οποία ανάγονται οι οφειλές, δεν συνέτρεχε η προϋπόθεση του στοιχ. α’ του άρθρ. 50 παρ.1 του Κ.Φ.Δ. (ιδιότητα του εκκαθαριστή της Α.Ε.) στο πρόσωπό του – Δέχεται την προσφυγή
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ ΙΒ’ – ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ
Σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του στις 18 Ιουνίου 2024, με δικαστή την Μελίνα Κατσικάρη, Πρωτοδίκη Δ.Δ., και γραμματέα τον Κωνσταντίνο Δάρδα, δικαστικό υπάλληλο,
γ ι α να δικάσει την προσφυγή με ημερομηνία κατάθεσης 7-1-2022 και με αριθμό καταχώρησης ΠΡ…/2022 (Ε.Α.Υ. …),
τ ο υ … του …, κατοίκου … (οδός …, αρ. …), ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου Αικατερίνης Βικέλη,
κ α τ ά τ ο υ Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) και στην προκειμένη περίπτωση από τον Προϊστάμενο Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.), ο οποίος δεν παραστάθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο διάδικος που παραστάθηκε ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.
Το Δικαστήριο αφού μελέτησε τη δικογραφία.
Σκέφθηκε σύμφωνα με το Νόμο.
1. Επειδή, με την προσφυγή αυτή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε παράβολο ποσού 382,53 ευρώ (σχ. τα με κωδικό αριθμό πληρωμής … και … δεσμευμένα ηλεκτρονικά παράβολα), ) ζητείται η ακύρωση της …/25-10-2021 απόφασης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), κατά το μέρος που απορρίφθηκε η …/8-2-2021 ενδικοφανής προσφυγή που άσκησε ο προσφεύγων κατά της σιωπηρής απόρριψης της …/6-10-2020 αίτησής του ενώπιον της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης. Με την αίτηση αυτή ο προσφεύγων είχε ζητήσει την απαλλαγή του, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 66 παρ. 29 του ν. 4646/2019 (Α΄ 201), από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του για την καταβολή φορολογικών οφειλών της εταιρείας με την επωνυμία «…», υπό την ιδιότητά του ως εκκαθαριστή. Εξάλλου, ενόψει του ότι το νόμιμο παράβολο για την άσκηση της ένδικης προσφυγής ανέρχεται σε 100 ευρώ [βλ. Σ.τ.Ε. Ολομ. 355/2023 και άρθρο 277 παρ. 2 περ. α΄ του ν. 2717/1999 (Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας, Α΄ 97)], το υπερβάλλον ποσό παραβόλου, ύψους 282,53 ευρώ πρέπει να επιστραφεί στον προσφεύγοντα, ως αχρεωστήτως καταβληθέν, ανεξαρτήτως της έκβασης της παρούσας δίκης, κατ’ άρθρο 277 παρ. 11 του Κ.Δ.Δ..
2. Επειδή, νομίμως εχώρησε η συζήτηση της υπόθεσης, παρά την απουσία του καθ’ ου, το οποίο κλητεύθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα για να παρασταθεί κατά την αρχικώς ορισθείσα προς τούτο δικάσιμο της 17ης-4-2024 (βλ. το από 10-10-2023 αποδεικτικό επίδοσης της ΚΛ…/6-10-2023 κλήσης του επιμελητή δικαστηρίων Σωκράτη Παντελίδη), κατά την οποία ο παρασταθείς για λογαριασμό του προσφεύγοντος δικηγόρος αιτήθηκε αναβολή, οπότε η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για την αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, χωρίς νέα κλήτευση των διαδίκων. Περαιτέρω, η υπό κρίση προσφυγή έχει ασκηθεί παραδεκτώς και πρέπει να εξεταστεί ως προς την ουσία της.
3. Επειδή, ο ισχύων, κατά τον χρόνο ορισμού του προσφεύγοντος ως εκκαθαριστή (ΣτΕ 619/2024 σκ. 5, 2816/2020 σκ. 12,) Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος (Κ.Φ.Ε., ν. 2238/1994, Α΄ 115) ρύθμιζε στην παράγραφο 1 του άρθρου 115 αυτού τα ζητήματα της προσωπικής και αλληλέγγυας ευθύνης των διοικούντων ανώνυμες εταιρείες και συνεταιρισμούς, ορίζοντας, ειδικότερα, τα εξής: «1. Τα πρόσωπα που είναι διευθυντές, διαχειριστές ή διευθύνοντες σύμβουλοι και εκκαθαριστές των ημεδαπών ανώνυμων εταιρειών ή συνεταιρισμών κατά το χρόνο της διάλυσης ή συγχώνευσής τους, ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την πληρωμή του φόρου που οφείλεται από αυτά τα νομικά πρόσωπα σύμφωνα με τον παρόντα, καθώς και του φόρου που παρακρατείται, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσής τους. …». Στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου 115, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 22 παρ. 6 του ν. 2648/1998 (Α΄ 238), προβλέπονταν, περαιτέρω, τα ακόλουθα: «Τα πρόσωπα που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για τους παρακρατούμενους φόρους και κατά τη διάρκεια λειτουργίας του νομικού προσώπου που εκπροσωπούν, ως εξής: α) Αν έχει γίνει η παρακράτηση φόρου, όλα τα πρόσωπα που είχαν μία από τις ως άνω ιδιότητες από τη λήξη της προθεσμίας απόδοσης του φόρου και μετά. β) Αν δεν έχει γίνει η παρακράτηση φόρου, όλα τα πρόσωπα, που είχαν μία από τις πιο πάνω ιδιότητες κατά το χρόνο που υπήρχε η υποχρέωση παρακράτησης του φόρου».
4. Επειδή, τα ζητήματα της αλληλέγγυας ευθύνης των διοικούντων νομικά πρόσωπα ρυθμίστηκαν, στη συνέχεια, στο άρθρο 50 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Κ.Φ.Δ., ν. 4174/2013, Α΄ 170), με το άρθρο 72 παρ. 25 του οποίου καταργήθηκαν, από της ενάρξεως ισχύος του νέου Κ.Φ.Ε. (1.1.2014), οι διατάξεις του παλαιού Κ.Φ.Ε., περιλαμβανομένων και εκείνων του άρθρου 115 αυτού. Ειδικότερα, το άρθρο 50 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, όπως οι διατάξεις αυτού τροποποιήθηκαν με τις διατάξεις του άρθρου 47 του ν. 4223/2013 (Α΄ 287), όριζε ότι: «1. Τα πρόσωπα που είναι διευθυντές, πρόεδροι, διαχειριστές, διευθύνοντες σύμβουλοι, εντεταλμένοι στη διοίκηση και εκκαθαριστές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων κατά το χρόνο της διάλυσης ή συγχώνευσης τους, ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα για την πληρωμή του φόρου, τόκων και προστίμων που οφείλονται από αυτά τα νομικά πρόσωπα και τις νομικές οντότητες καθώς και του φόρου που παρακρατείται, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσης τους … 2. Τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για τους παρακρατούμενους φόρους, το ΦΠΑ και όλους τους επιρριπτόμενους φόρους και κατά τη διάρκεια λειτουργίας του νομικού προσώπου που εκπροσωπούν ως εξής: α) Αν έχει γίνει η παρακράτηση φόρου, όλα τα πρόσωπα που είχαν μία από τις ως άνω ιδιότητες από τη λήξη της προθεσμίας απόδοσης του φόρου και μετά, β) Αν δεν έχει γίνει η παρακράτηση φόρου, όλα τα πρόσωπα, που είχαν μία από τις πιο πάνω ιδιότητες κατά το χρόνο που υπήρχε η υποχρέωση παρακράτησης του φόρου. 3. … 7. Πρόσωπα ευθυνόμενα για την καταβολή φόρου εκ μέρους του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας σύμφωνα με το παρόν άρθρο δύνανται να ασκήσουν έναντι της Φορολογικής Διοίκησης, παράλληλα με το νομικό πρόσωπο ή τη νομική οντότητα, οποιοδήποτε δικαίωμα θα είχε στη διάθεση του το νομικό πρόσωπο ή η νομική οντότητα. 8. …». Ακολούθως, με τις διατάξεις του άρθρου 34 του ν. 4646/2019 αντικαταστάθηκαν οι ανωτέρω διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 50 του Κ.Φ.Δ. ως εξής: «1. Τα πρόσωπα, που είναι εκτελεστικοί πρόεδροι, διευθυντές, γενικοί διευθυντές, διαχειριστές, διευθύνοντες σύμβουλοι, εντεταλμένοι στη διοίκηση και εκκαθαριστές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, καθώς και τα πρόσωπα που ασκούν εν τοις πράγμασι τη διαχείριση ή διοίκηση νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας, ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα για την πληρωμή του φόρου εισοδήματος, παρακρατούμενου φόρου, κάθε επιρριπτόμενου φόρου, Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων, που οφείλονται από αυτά τα νομικά πρόσωπα και τις νομικές οντότητες, ανεξάρτητα από τον χρόνο βεβαίωσής τους, ως και για τους τόκους, πρόστιμα, προσαυξήσεις και οποιεσδήποτε διοικητικές χρηματικές κυρώσεις επιβάλλονται επ’ αυτών, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι κατωτέρω προϋποθέσεις: α. τα ανωτέρω πρόσωπα είχαν μια από τις ανωτέρω ιδιότητες είτε κατά τη διάρκεια λειτουργίας του νομικού προσώπου είτε κατά τον χρόνο λύσης, διάλυσης ή συγχώνευσής του είτε κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης του νομικού προσώπου, β. οι οφειλές κατέστησαν ληξιπρόθεσμες κατά τη διάρκεια της θητείας τους υπό κάποια εκ των ανωτέρω ιδιοτήτων με την επιφύλαξη των επόμενων εδαφίων. Αν οι οφειλές διαπιστώνονται μετά από έλεγχο, ως αλληλεγγύως υπεύθυνα πρόσωπα κατά την έννοια της παραγράφου αυτής νοούνται μόνο τα πρόσωπα στα οποία συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις των στοιχείων α΄ και γ΄ κατά το φορολογικό έτος ή την περίοδο στην οποία ανάγονται οι οφειλές αυτές. Σε περίπτωση που οι υπό παρ. 1 φορολογικές οφειλές έχουν υπαχθεί σε ρύθμιση, η αλληλέγγυα ευθύνη βαραίνει και τα πρόσωπα στα οποία συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις των στοιχείων α΄ και γ΄ κατά τον χρόνο που κάθε δόση της ρύθμισης κατέστη ληξιπρόθεσμη ή η ρύθμιση απωλέσθηκε. Για τα ποσά των τόκων, των προσαυξήσεων, των προστίμων και των λοιπών χρηματικών κυρώσεων, η αλληλέγγυα ευθύνη βαραίνει τα πρόσωπα που είναι αλληλεγγύως υπεύθυνα για την κύρια οφειλή επί της οποίας υπολογίζονται και επιβάλλονται τα ποσά αυτά, γ. οι εν λόγω οφειλές δεν καταβλήθηκαν ή δεν αποδόθηκαν στο Δημόσιο από υπαιτιότητα των ανωτέρω προσώπων. Το βάρος απόδειξης για την μη ύπαρξη υπαιτιότητας, φέρουν τα υπό παρ. 1 πρόσωπα. Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων δύνανται να ορίζονται ενδεικτικά περιπτώσεις έλλειψης υπαιτιότητας. 2….».
5. Επειδή, περαιτέρω, ο ανωτέρω ν. 4646/2019 στο υπό τον τίτλο «Μεταβατικές διατάξεις και έναρξη εφαρμογής» άρθρο 66 παρ. 29, όπως αυτή τροποποιήθηκε με τις διατάξεις των άρθρων 31 του ν. 4701/2020 (Α΄ 128) και 39 του ν. 4797/2021 (Α΄ 66), όρισε τα εξής: «Οι παρ. 1 και 2 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, όπως αντικαθίστανται με τις διατάξεις του άρθρου 34 του παρόντος, ισχύουν από τη δημοσίευση του παρόντος και εφαρμόζονται και για οφειλές, οι οποίες έχουν βεβαιωθεί πριν από τη θέση σε ισχύ του παρόντος σε βάρος νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων για τις οποίες ευθύνονται αλληλεγγύως και προσωπικά τα φυσικά πρόσωπα κατ’ εφαρμογή του άρθρου 50 παρ. 1 και 2, όπως ίσχυε πριν την τροποποίησή του με τις διατάξεις του άρθρου 34 του παρόντος, του άρθρου 115 του ν. 2238/1994 (Α΄ 151), της παρ. 7 του άρθρου 22 του ν. 2648/1998 (Α΄ 238), της περ. β΄ του άρθρου 55 του ν. 2859/2000 (Α΄ 248), καθώς και κάθε άλλης διάταξης με την οποία θεσπίζεται αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές για τις οποίες εφαρμόζεται ο Κώδικας. Οι οφειλές αυτές παύουν να βαραίνουν τα αλληλεγγύως ευθυνόμενα πρόσωπα, εφόσον τα τελευταία δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, που τίθενται με τις παρ. 1 και 2 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, όπως αντικαθίστανται με τις διατάξεις του άρθρου 34 του παρόντος για τη θεμελίωση της αλληλέγγυας ευθύνης και αίρονται τα σε βάρος τους ληφθέντα μέτρα. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, υποβάλλεται αίτηση στην Υπηρεσία της Φορολογικής Διοίκησης που είναι αρμόδια για την επιδίωξη της είσπραξης των οφειλών μέχρι τις 30 Ιουνίου 2021. Η αίτηση μπορεί να υποβληθεί και για εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών κατά την έννοια της παρ. 50 του άρθρου 72 του ν. 4174/2013, όπως ισχύει, καθώς και για εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων μετά από άσκηση ανακοπής. Η Φορολογική Διοίκηση εκδίδει αιτιολογημένη πράξη, με την οποία αποδέχεται ή απορρίπτει την αίτηση. Κατά της τυχόν απορριπτικής απόφασης ή της σιωπηρής απόρριψης της αίτησης μπορεί να ασκηθεί ενδικοφανής προσφυγή κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 63 του ν. 4174/2013. Ποσά που έχουν εισπραχθεί από τα πρόσωπα της παρ. 1 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013 δεν επιστρέφονται».
6. Επειδή, με τις νέες διατάξεις του άρθρου 34 του ν. 4646/2019 τροποποιήθηκαν επί το επιεικέστερον οι προϋποθέσεις γένεσης της ευθύνης των αναφερομένων στην παράγραφο 1 του άρθρου 50 του Κ.Φ.Δ. φυσικών προσώπων, ως ευθυνομένων προσωπικώς και αλληλεγγύως για τις φορολογικές οφειλές νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων και ορίσθηκε ότι, πέραν της ιδιότητας των προσώπων αυτών, ως εντεταλμένων στη διοίκηση των νομικών προσώπων, πρέπει να συντρέχουν στο πρόσωπό τους σωρευτικώς οι αναφερόμενες στο ως άνω άρθρο 34 του ν. 4646/2019 προϋποθέσεις. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου αυτού, με τις νέες ρυθμίσεις «αποκαθίσταται μια εύλογη ισορροπία ανάμεσα στην ευθύνη του πρωτοφειλέτη νομικού προσώπου/νομικής οντότητας και στην αλληλέγγυα ευθύνη των ασκούντων πραγματική διοίκηση για την εξόφληση των υποχρεώσεων του πρώτου προς το Δημόσιο» και «η αλληλέγγυα ευθύνη περιορίζεται στα πρόσωπα που πράγματι άσκησαν διοίκηση και ως εκ τούτου είχαν τη δυνατότητα να ενεργούν στο όνομα και για λογαριασμό του νομικού προσώπου/οντότητας, δηλαδή ήταν εξουσιοδοτημένα να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις που βάρυναν το τελευταίο, συμπεριλαμβανομένης και της εξόφλησης του φόρου εισοδήματος του παρακρατούμενου φόρου, κάθε επιρριπτόμενου φόρου, του ΦΠΑ και του ΕΝΦΙΑ». Εξάλλου, με τη μεταβατική διάταξη της παραγράφου 29 του άρθρου 66 του ν. 4646/2019 επεκτάθηκε η εφαρμογή των νεωτέρων ευμενέστερων ρυθμίσεων και στις περιπτώσεις των οφειλών οι οποίες είχαν βεβαιωθεί πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4646/2019 (12.12.2019), καθώς και σε εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών, όπως ειδικότερα ορίζονται αυτές στην εν λόγω μεταβατική διάταξη. Προς τούτο παρασχέθηκε στον φερόμενο ως ευθυνόμενο για την εξόφληση των ως άνω βεβαιωμένων έως 12.12.2019 οφειλών του νομικού προσώπου, προθεσμία υποβολής αίτησης στη φορολογική διοίκηση, με την οποία δύναται να προβάλει ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προβλεπόμενες από το άρθρο 34 του ν. 4646/2019 προϋποθέσεις της προσωπικής και αλληλέγγυας ευθύνης, φέροντας το σχετικό βάρος απόδειξης των ισχυρισμών του αυτών, η δε αποδοχή της σχετικής αίτησης έχει ως συνέπεια την (μερική ή ολική) απαλλαγή του από την ευθύνη (ΣτΕ 355/2023 Ολομ.).
7. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 72 του Αστικού Κώδικα (π.δ/μα 456/1984 με το άρθρο μόνο του οποίου μεταγλωττίστηκε στη δημοτική, Α΄ 164) ορίζεται: «Μόλις το νομικό πρόσωπο διαλυθεί, βρίσκεται αυτοδικαίως σε εκκαθάριση. Ωσότου περατωθεί η εκκαθάριση και για τις ανάγκες της θεωρείται ότι υπάρχει». Εξάλλου, ο νόμος 2190/1920 περί ανωνύμων εταιρειών, όπως κωδικοποιήθηκε με το β.δ/μα 174/1963 (Α΄ 37) και ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, όριζε, στο άρθρο 7α, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 7 του π.δ. 409/1986 (Α΄ 191), ότι «1. Σε δημοσιότητα υποβάλλονται οι εξής πράξεις και τα εξής στοιχεία: α. … γ. Ο διορισμός και η για οποιοδήποτε λόγο παύση με τα στοιχεία ταυτότητας των προσώπων που: – ασκούν τη διαχείριση της εταιρίας – έχουν την εξουσία να την εκπροσωπούν από κοινού ή μεμονωμένα. … θ. Η λύση της εταιρείας. ι. … ια. Ο διορισμός και η αντικατάσταση των εκκαθαριστών, με τα στοιχεία της ταυτότητάς τους. ιβ. …», στο άρθρο 7β, το οποίο προστέθηκε με το ίδιο ως άνω άρθρο 7 του π.δ. 409/1986, ότι: «1. Η δημοσιότητα πραγματοποιείται: α. Με την καταχώριση, ύστερα από έλεγχο, των πράξεων και στοιχείων στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών, που τηρείται στην υπηρεσία του Υπουργείου Εμπορίου της νομαρχίας όπου έχει την έδρα της η εταιρεία … [όπως η διάταξη αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 παρ. 12 του ν. 2941/2001 (Α΄ 201)]. β. Με τη δημοσίευση, με επιμέλεια της αρμόδιας υπηρεσίας και με δαπάνες της ενδιαφερόμενης εταιρίας, στο τεύχος Ανώνυμων Εταιριών και Εταιριών Περιορισμένης Ευθύνης της Εφημερίδας της Κυβέρνησης, ανακοίνωσης για την καταχώριση στο οικείο Μητρώο Ανώνυμων Εταιριών των πράξεων και των στοιχείων που υποβάλλονται σε δημοσιότητα … 10. [όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 9 του ν. 3604/2007 (Α΄ 189)] Η εταιρεία αποκτά νομική προσωπικότητα με την καταχώρηση στο οικείο Μητρώο Ανώνυμων Εταιρειών της διοικητικής απόφασης για τη σύσταση της εταιρείας και την έγκριση του καταστατικού της. 11. … 13. Η Εταιρία δεν μπορεί να αντιτάξει στους τρίτους τις πράξεις και τα στοιχεία για τα οποία δεν τηρήθηκε η δημοσίευση που προβλέπει η περίπτωση β της ανωτέρω παραγράφου 1, εκτός αν αποδείξει ότι οι τρίτοι τα γνώριζαν. … 15. Οι τρίτοι μπορούν να επικαλούνται πράξεις ή στοιχεία για τα οποία δεν ολοκληρώθηκαν οι διατυπώσεις δημοσιότητας σύμφωνα με την ανωτέρω παράγραφο 1, εκτός εάν η έλλειψη δημοσιότητας τα καθιστά ανίσχυρα», στο άρθρο 47α, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 27 του ν.δ. 4237/1962 (Α΄ 123), ότι: «1. Η Εταιρεία λύεται: α)….. β) δι΄ αποφάσεως της γενικής συνελεύσεως λαμβανομένης κατά τας διατάξεις του άρθρου 29 παράγραφος 3 και 31 παράγραφος 2 και γ) … 3. (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 55 του ν. 3604/2007) Με εξαίρεση την περίπτωση της πτώχευσης, τη λύση της εταιρείας ακολουθεί η εκκαθάριση. … Στην περίπτωση β` της παραγράφου 1, η γενική συνέλευση με την ίδια απόφαση ορίζει τον εκκαθαριστή. …» και, τέλος, στο άρθρο 49 παρ. 7, όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 14 παρ. 1 του ν. 2339/1995 (Α΄ 204) ότι: «Ο διορισμός εκκαθαριστών συνεπάγεται αυτοδικαίως την παύση της εξουσίας του διοικητικού συμβουλίου. …».
8. Επειδή, με τις προπαρατεθείσες διατάξεις των άρθρων 115 του Κ.Φ.Ε. και 50 του Κ.Φ.Δ. καθιερώνεται, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, συνιστάμενους στην είσπραξη των φόρων και προστίμων που επιβάλλονται στα νομικά πρόσωπα του άρθρου 101 του Κ.Φ.Ε. και τα νομικά πρόσωπα και οντότητες του άρθρου 45 του νέου Κ.Φ.Ε., αντιστοίχως, προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη των προσώπων των εντεταλμένων στη διοίκησή τους για την καταβολή των φορολογικών τους οφειλών (ΣτΕ 2816, 498/2020, 1775/2018, 1183-1187/2018, 1028/2013, 1392/2008 κ.ά.). Ενόψει του, κατά τα ανωτέρω, επιδιωκόμενου σκοπού δημοσίου συμφέροντος, η θέσπιση προσωπικής και αλληλεγγύου ευθύνης των διοικούντων νομικά πρόσωπα -στα καθήκοντα των οποίων περιλαμβάνεται και η μέριμνα για τη συμμόρφωση των τελευταίων προς τις απορρέουσες από τη φορολογική νομοθεσία υποχρεώσεις τους- μη ισοδυναμούσα, άλλωστε, με καθιέρωση ιδίας φορολογικής υποχρέωσης των αλληλεγγύως ευθυνομένων, αλλά με πρόσθετη εγγυητικού χαρακτήρα ευθύνη τους προς πληρωμή των βεβαιωθέντων εις βάρος των νομικών προσώπων ρητώς μνημονευομένων στις οικείες διατάξεις φόρων και προστίμων, δεν προσκρούουν, καταρχήν, στις περί οικονομικής ελευθερίας συνταγματικές διατάξεις (ΣτΕ 2816/2020, 2512/2019, 1775/2018 κ.ά.). Εισάγουσες, ωστόσο, εξαίρεση από την αρχή της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου και την κατά κανόνα ευθύνη καθενός για ίδια και όχι αλλότρια χρέη, και συνεπαγόμενες σοβαρές επεμβάσεις στα περιουσιακά δικαιώματα και σημαντικούς περιορισμούς στην οικονομική ελευθερία των προσωπικώς και αλληλεγγύως ευθυνομένων προσώπων (όπως η λήψη διασφαλιστικών μέτρων και η επίσπευση διοικητικής εκτελέσεως σε βάρος της προσωπικής τους περιουσίας), οι περί αλληλεγγύου ευθύνης διατάξεις πρέπει να ερμηνεύονται στενά και σε συμφωνία προς τις απαιτήσεις της αρχής της αναλογικότητας (ΣτΕ 619/2024, 978/2020, 1213/2019, 1775/2018 κ.ά.).
9. Επειδή, προσέτι, από τις προπαρατεθείσες περί αλληλεγγύου ευθύνης διατάξεις των άρθρων 115 παρ. 1 και 3 του Κ.Φ.Ε. και 50 παρ. 1 και 2 του Κ.Φ.Δ. συνάγεται ότι μεταξύ των αλληλεγγύως ευθυνομένων προσώπων περιλαμβάνονται, όπως ρητώς ορίζεται στις διατάξεις αυτές, και οι εκκαθαριστές των ανωνύμων εταιρειών, οι οποίοι, κατά τα ήδη εκτεθέντα, εκπροσωπούν την τελούσα υπό εκκαθάριση εταιρεία και διενεργούν πράξεις διαχείρισης της εταιρικής περιουσίας προς τον σκοπό περάτωσης της εκκαθάρισης (βλ. άρθρο 18 παρ. 1, 22, 49 παρ. 4, 7 ν. 2190/1920, πρβλ. ΣτΕ 2816/2020). Κατά την έννοια, όμως, των εν λόγω διατάξεων, η ευθύνη αυτή των εκκαθαριστών, ανακύπτουσα κατά το μεταγενέστερο της λύσης της εταιρείας στάδιο της εκκαθάρισής της, κατά το οποίο η εταιρεία εξακολουθεί να υφίσταται για τις ανάγκες της εκκαθάρισης (άρθρο 72 ΑΚ, άρθρο 47α ν. 2190/1920, πρβλ. ΣτΕ 2816/2020, 741/2020, 1680/2011, ΑΠ 216/2012 κ.ά.), δεν καταλαμβάνει τις υπάρχουσες, κατά τον χρόνο λύσης της εταιρείας, φορολογικές της εν γένει οφειλές, η είσπραξη των οποίων εξασφαλίζεται, άλλωστε, επαρκώς με την καθιέρωση της αλληλεγγύου ευθύνης των, κατά τον χρόνο αυτό, εντεταλμένων στη διοίκησή της προσώπων. Κατ’ αναλογία όσων ισχύουν για τους λοιπούς εντεταλμένους στη διοίκηση, διαχείριση ή εκπροσώπηση των νομικών προσώπων, οι εκκαθαριστές ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως, κατά μεν τη διάρκεια του σταδίου της εκκαθάρισης, μόνον για την καταβολή των αναγομένων στο στάδιο αυτό φορολογικών οφειλών που προέρχονται από παρακρατούμενους και επιρριπτόμενους στην κατανάλωση φόρους, κατά δε τον χρόνο περάτωσης της εκκαθάρισης -η οποία, κατά τις οικείες διατάξεις, επέρχεται με την περάτωση των εκκρεμών υποθέσεων και συνεπάγεται την περάτωση της εταιρείας και την εξαφάνιση της νομικής της προσωπικότητας, ευθύνονται για την καταβολή, πέραν των ως άνω φόρων, του αναγομένου επίσης στο στάδιο της εκκαθάρισης φόρου εισοδήματος και, υπό το καθεστώς του Κ.Φ.Δ., και των λοιπών ρητώς κατονομαζόμενων στις οικείες διατάξεις οικονομικών βαρών [βλ. άρθρο 2 παρ. 1 του Κ.Φ.Δ., όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 39 του ν. 4223/2013 (Α΄ 287), και το προστεθέν με το άρθρο 50 παρ. 2 του τελευταίου αυτού νόμου παράρτημα του Κ.Φ.Δ.], στα οποία περιλαμβάνονται και οι προβλεπόμενοι από τις ίδιες διατάξεις τόκοι και πρόστιμα (βλ. άρθρο 53 και 54-59 του Κ.Φ.Δ.). Η αναγνώριση αυξημένης ευθύνης των εκκαθαριστών για την καταβολή των φορολογικών οφειλών που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια λειτουργίας του νομικού προσώπου θα είχε ως αποτέλεσμα να τίθενται οι εκκαθαριστές, παρά το περιορισμένο εύρος των εκ του νόμου εξουσιών τους, όπως αυτές οριοθετούνται νομοθετικώς από τον σκοπό της εκκαθάρισης (βλ. ΑΠ 648/2014), σε δυσμενέστερη θέση έναντι των λοιπών προσωπικώς και αλληλεγγύως ευθυνομένων προσώπων, οι οποίοι, κατά το προγενέστερο της λύσης του νομικού προσώπου στάδιο, ευθύνονται μόνον για την καταβολή των παρακρατούμενων και επιρριπτομένων στην κατανάλωση φόρων. Το αποτέλεσμα αυτό, η καθιέρωση, δηλαδή, αυξημένης ευθύνης προσώπων με περιορισμένο εύρος εξουσιών, δυσχερώς εναρμονίζεται προς την αρχή της αναλογικότητας, ελλείψει, μάλιστα, ρητής περί τούτου νομοθετικής πρόβλεψης, όπως απαιτείται από τις, απορρέουσες από τη συνταγματική αρχή της ασφάλειας του δικαίου, αρχές της σαφήνειας και της προβλεψιμότητας ρυθμίσεων που, ως εν προκειμένω, συνεπάγονται σοβαρές επεμβάσεις και περιορισμούς στην απόλαυση των περιουσιακών δικαιωμάτων και στην άσκηση της οικονομικής ελευθερίας των προσώπων που αφορούν. Η διεύρυνση, αντιθέτως, της ευθύνης των εκκαθαριστών, πέραν του ότι δεν εναρμονίζεται με τη λειτουργία και τον σκοπό της εκκαθάρισης ως θεσμού του εταιρικού δικαίου, θα αποτελούσε σοβαρό αποτρεπτικό παράγοντα για την ανάληψη των καθηκόντων του εκκαθαριστή, καθιστώντας εξαιρετικά δυσχερή την έναρξη και διεξαγωγή των εργασιών της εκκαθάρισης, με όλες τις εντεύθεν αρνητικές συνέπειες για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, γεγονός που επισημαίνεται και από τον νεότερο νομοθέτη ως παράμετρος που ελήφθη υπόψη κατά την αναμόρφωση του καθεστώτος της προσωπικής και αλληλεγγύου ευθύνης των διοικούντων νομικά πρόσωπα [βλ. την επί του άρθρου 34 αιτιολογική έκθεση του ν. 4646/2019 (βλ. ΣτΕ 2816/2020)] (ΣτΕ 619/2024).
10. Επειδή, εξάλλου, από τις περί ανωνύμων εταιριών ως άνω διατάξεις του ν. 2190/1920 συνάγεται ότι η δημοσιότητα στην οποία υποβάλλεται η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων περί διορισμού των εκκαθαριστών ανώνυμης εταιρείας δεν έχει συστατικό, αλλά βεβαιωτικό ή δηλωτικό χαρακτήρα (ΑΠ 13/2011, ΣτΕ 2002/2021, 674/2021 Ολ., ΔΕφΑθ 3189/2022). Ωστόσο, ως προς την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης με την οποία αποφασίζεται η λύση της ανώνυμης εταιρείας, ο μεν πρώτος τύπος δημοσιότητας, δηλαδή η καταχώριση στο μητρώο ανωνύμων εταιρειών, έχει συστατικό χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας απόφασης, ήτοι η λύση της εταιρείας, επέρχονται με την καταχώρισή της στο ως άνω Μητρώο και μόνον, ο δε δεύτερος τύπος, δηλαδή η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δεν είναι συστατικός, αλλά έχει απλώς δηλωτικό – βεβαιωτικό χαρακτήρα (ΔΕφΑθ 283/2016 σκ. 7, πρβλ. ΣτΕ 1680/2018, 29/2010, 1770/2005, 154/2004). Ως εκ τούτου, σε περίπτωση κατά την οποία με την ίδια απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων αποφασίζεται η λύση της εταιρίας και διορίζονται οι εκκαθαριστές αυτής, οι τελευταίοι αποκτούν εξουσία διαχείρισης και εκπροσώπησης της εταιρίας από την ημερομηνία καταχώρησης της απόφασης στο μητρώο ανωνύμων εταιριών, διότι δεν νοείται ορισμός εκκαθαριστών χωρίς προηγουμένως να έχει συντελεστεί λύση της εταιρίας (πρβλ. ΣτΕ 5/2018 σκ. 10).
11. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Στις 30.11.2010 η Γενική Συνέλευση των μετόχων της εταιρείας με την επωνυμία «…» αποφάσισε τη λύση της και τη θέση της σε εκκαθάριση, ενώ με την ίδια απόφαση ορίστηκε εκκαθαριστής, μεταξύ άλλων, ο προσφεύγων. Η ως άνω απόφαση καταχωρήθηκε στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιριών στις 20.12.2010 και η σχετική ανακοίνωση δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ ΤΑΕ-ΕΠΕ …/27.12.2010. Στη συνέχεια, ο προσφεύγων παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του, κοινοποιώντας την από 23-5-2012 εξώδικη δήλωση παραίτησης στην καθ’ ής φορολογική αρχή. Με την …/6-10-2020 αίτησή του προς τη Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης, ο προσφεύγων ζήτησε την απαλλαγή του, βάσει των διατάξεων του άρθρου 66 παρ. 29 του ν. 4646/2019, από τη φερόμενη προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του για την καταβολή των φορολογικών οφειλών της ως άνω εταιρείας, ισχυριζόμενος ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προϋποθέσεις των διατάξεων του άρθρου 50 του Κ.Φ.Δ., όπως τροποποιήθηκε με τον ως άνω ν. 4646/2019. Η αίτησή του αυτή απορρίφθηκε σιωπηρά από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ Θεσσαλονίκης. Κατά της σιωπηρής αυτής απόρριψης, ο προσφεύγων άσκησε την …/8-2-2021 ενδικοφανή προσφυγή ενώπιον της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Α.Α.Δ.Ε., η οποία έγινε μερικώς δεκτή με την …/25-10-2021 (ήδη προσβαλλόμενη) απόφαση του Προϊσταμένου και κρίθηκε ότι ο τελευταίος υπέχει προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για φορολογικές οφειλές της ανώνυμης εταιρείας «…» που βεβαιώθηκαν με τις ακόλουθες πράξεις ταμειακής βεβαίωσης: α) την …/26.5.2011, κατά το μέρος που αφορά καταλογισθέν μετά από έλεγχο Φ.Π.Α. μόνο για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2010, καθώς ανάγεται στη θητεία του και κατέστη ληξιπρόθεσμη κατά τη διάρκεια της θητείας του και β) την …/31.10.2011, κατά το μέρος που αφορά εισφορές και τέλος επιτηδεύματος, οικονομικού έτους 2010.
12. Επειδή, ήδη με την κρινόμενη προσφυγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με το νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ο προσφεύγων αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόρριψης της ενδικοφανούς του προσφυγής με την προσβαλλόμενη απόφαση, προβάλλοντας καταρχάς ότι οι προαναφερθείσες ένδικες οφειλές της εταιρείας προς την καθ’ ής φορολογική αρχή ανάγονται σε περίοδο πριν τη λύση της εταιρείας και τον διορισμό του σε θέση εκκαθαριστή (ήτοι ανάγονται στο χρονικό διάστημα από 1-11-2010 έως 17-12-2010), για την οποία δεν υπέχει αλληλέγγυα ευθύνη, καθότι ανέλαβε τα καθήκοντα του εκκαθαριστή την 20η-12-2010. Προς απόδειξη δε του εν λόγω ισχυρισμού του, επικαλείται και προσκομίζει, μεταξύ άλλων, την από 25.2.2011 έκθεση προσωρινού ελέγχου Φ.Π.Α. της ΔΟ.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης που αφορά την ως άνω εταιρεία, σύμφωνα με την οποία δεν υποβλήθηκαν περιοδικές δηλώσεις Φ.Π.Α., μεταξύ άλλων, για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2010 και την ερειδόμενη επ΄ αυτής με αριθμ. …/3-3-2011 προσωρινή πράξη προσδιορισμού Φ.Π.Α. του Προϊστάμενου της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης, με την οποία καταλογίσθηκε, σε βάρος της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…», χρεωστικό υπόλοιπο Φ.Π.Α. συνολικού ποσού 72.872,55 ευρώ, ελεγχόμενης περιόδου 01.01.2010-17.12.2010. Αντιθέτως, το καθ’ ου Ελληνικό Δημόσιο, με την κατατεθείσα στις 9-4-2024 έκθεση απόψεών του προς το Δικαστήριο, ζητεί την απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής, υποστηρίζοντας ότι ο προσφεύγων υπέχει προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για την καταβολή των φορολογικών οφειλών της εταιρείας που βεβαιώθηκαν με τις ανωτέρω πράξεις ταμειακής βεβαίωσης, καθόσον αυτές κατέστησαν ληξιπρόθεσμες κατά τη διάρκεια της θητείας του ως εκκαθαριστή και συγκεκριμένα την 20η-12-2010 και 20η-1-2011, οπότε εξέπνεε η προθεσμία υποβολής δήλωσης Φ.Π.Α. για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2010, αντίστοιχα, ημερομηνίες κατά τις οποίες ο προσφεύγων είχε την ιδιότητα του εκκαθαριστή.
13. Επειδή, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στις σκέψεις 4-6 της παρούσας, το Δικαστήριο λαμβάνει, καταρχάς, υπόψη ότι προϋπόθεση για τη θεμελίωση προσωπικής και αλληλέγγυας ευθύνης (βάσει του άρθρου 50 του Κ.Φ.Δ., όπως τροποποιήθηκε με τον ν. 4646/2019) των εκκαθαριστών νομικού προσώπου για φορολογική οφειλή του τελευταίου, είναι να κατέστη αυτή ληξιπρόθεσμη κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ήτοι να είχαν αυτοί την εξουσία να προβούν στην εκπλήρωση της σχετικής υποχρέωσης, δηλαδή στην εξόφληση της οφειλής, κατά την τελευταία ημέρα της προβλεπόμενης εκ του νόμου προθεσμίας. Σε περίπτωση δε που οι οφειλές διαπιστώνονται μετά από έλεγχο, -όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση-, κρίσιμος είναι ο χρόνος (ή η χρονική περίοδος) στον οποίο ανάγεται η οφειλή. Περαιτέρω, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 9, οι εκκαθαριστές ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως, κατά μεν τη διάρκεια του σταδίου της εκκαθάρισης μόνον για την καταβολή των αναγομένων στο στάδιο αυτό φορολογικών οφειλών που προέρχονται από παρακρατούμενους και επιρριπτόμενους στην κατανάλωση φόρους, κατά δε τον χρόνο περάτωσης της εκκαθάρισης -η οποία, κατά τις οικείες διατάξεις, επέρχεται με την περάτωση των εκκρεμών υποθέσεων και συνεπάγεται την περάτωση της εταιρείας και την εξαφάνιση της νομικής της προσωπικότητας- ευθύνονται για την καταβολή, πέραν των ως άνω φόρων, του αναγόμενου επίσης στο στάδιο της εκκαθάρισης φόρου εισοδήματος και, υπό το καθεστώς του Κ.Φ.Δ., και των λοιπών ρητώς κατονομαζόμενων στις οικείες διατάξεις οικονομικών βαρών. Εν προκειμένω, ενόψει όσων έγιναν δεκτά στην 10η σκέψη, ο προσφεύγων απέκτησε την κρίσιμη ιδιότητα του συνεκκαθαριστή και, άρα, την εξουσία διαχείρισης και εκπροσώπησης της εταιρείας στις 20.12.2010, οπότε η σχετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων περί λύσης της εταιρείας και θέσεώς της σε εκκαθάριση καταχωρήθηκε στο μητρώο ανωνύμων εταιρειών. Περαιτέρω, οι επίμαχες οφειλές της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…», για τις οποίες κρίθηκε από τον Προϊστάμενο της Δ.Ε.Δ. ότι ο προσφεύγων υπέχει αλληλέγγυα ευθύνη κατ’ άρθρο 50 του Κ.Φ.Δ., αφορούν Φ.Π.Α., ανάγονται στη χρονική περίοδο 01.11.2010-17.12.2010 και συνεπώς αναφέρονται σε χρέη που γεννήθηκαν πριν τη θέση σε εκκαθάριση της παραπάνω εταιρείας και την ανάληψη των καθηκόντων από τον προσφεύγοντα ως συνεκκαθαριστή, στις 20.12.2010. Επομένως, εφόσον τα επίδικα χρέη δεν συνιστούν χρέη κατά την άσκηση καθηκόντων εκκαθαρίσεως, αλλά οφειλές κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της εταιρείας, ο προσφεύγων δεν ευθύνεται, υπό την ανωτέρω ιδιότητά του, κατ’ άρθρο 50 του Κ.Φ.Δ., για την καταβολή των ανωτέρω χρεών της ανώνυμης εταιρείας «…», καθόσον κατά τη χρονική περίοδο στην οποία ανάγονται οι οφειλές αυτές, δεν συνέτρεχε η προϋπόθεση του στοιχείου α’ του άρθρου 50 παρ.1 του Κ.Φ.Δ. (ιδιότητα του εκκαθαριστή της ανωτέρω εταιρείας) στο πρόσωπο του προσφέυγοντος, απορριπτομένων όλων των περί του αντιθέτου προβαλλομένων. Με τα δεδομένα αυτά, εφόσον δεν συντρέχουν σωρευτικά οι προϋποθέσεις που ορίζονται στις περ. α΄, β΄ και γ΄ της παρ. 1 του άρθρου 50 του Κ.Φ.Δ., όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 4646/2019, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν θεμελιώνεται στο πρόσωπο του προσφεύγοντος προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για την καταβολή των ως άνω φορολογικών οφειλών της εταιρείας «…», όπως και για τις λοιπές οφειλές της (“εισφορές και τέλος επιτηδεύματος έτους 2010”), οι οποίες δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 50 του Κ.Φ.Δ., όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο. Μη νόμιμη, κατά συνέπεια, είναι η περί του αντιθέτου κρίση της φορολογικής αρχής, όπως αυτή αποτυπώνεται στην προσβαλλόμενη, απορριπτική της ενδικοφανούς προσφυγής, πράξη, με την οποία αναγνωρίζει τον προσφεύγοντα ως προσωπικώς και αλληλεγγύως ευθυνόμενο για την καταβολή του Φ.Π.Α. χρονικής περιόδου 01.11.2010-17.12.2010 (ΑΤΒ …/…/26-5-2011) και εισφορών και τέλους επιτηδεύματος (ΑΤΒ …/…/31-10-2011) κατ’ αποδοχή ως βάσιμων των σχετικών λόγων της προσφυγής, η εξέταση δε των λοιπών λόγων αυτής παρέλκει ως αλυσιτελής.
14. Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η προσφυγή και να ακυρωθεί η …/25-10-2021 απόφαση του Προϊσταμένου της Δ.Ε.Δ. της Α.Α.Δ.Ε. κατά το μέρος αυτής με το οποίο απορρίφθηκε η …/8-2-2021 ενδικοφανής προσφυγή που άσκησε ο προσφεύγων κατά της σιωπηρής απόρριψης της …/6-10-2020 αίτησής του ενώπιον της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης. Ως εκ τούτου, αίρεται η προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για τις εξής οφειλές της εταιρείας με την επωνυμία «…»: 1) ΑΤΒ …/…/26-5-2011, που αφορά Φ.Π.Α. που ανάγεται στη χρονική περίοδο 01.11.2010-17.12.2010 και 2) ΑΤΒ …/…/31-10-2011, που αφορά “εισφορές και τέλος επιτηδεύματος”, έτους 2010. Περαιτέρω, πρέπει να αποδοθεί στον προσφεύγοντα το νομίμως καταβληθέν παράβολο ποσού 100,00 ευρώ (άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α΄ του Κ.Δ.Δ.), να του επιστραφεί παράβολο ποσού 282,53 ευρώ, ως αχρεωστήτως καταβληθέν (άρθρο 277 παρ. 11 του Κ.Δ.Δ.) και να απαλλαγεί, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, το καθ’ ού Ελληνικό Δημόσιο από τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος (άρθρο 275παρ.1 εδ. ε΄ του Κ.Δ.Δ.).
Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α
Δέχεται την προσφυγή.
Ακυρώνει την …/25-10-2021 απόφαση του Προϊσταμένου της Δ.Ε.Δ. της Α.Α.Δ.Ε. κατά το μέρος που με αυτήν απορρίφθηκε η υπ’ αρ. …/8-2-2021 ενδικοφανής προσφυγή που άσκησε ο προσφεύγων κατά της σιωπηρής απόρριψης της …/6-10-2020 αίτησής του ενώπιον της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης για την απαλλαγή του από την αλληλέγγυα ευθύνη για την καταβολή φορολογικού χρέους
Αίρει την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για τις εξής οφειλές της εταιρείας με την επωνυμία «…»: 1) ΑΤΒ …/…/26-5-2011, που αφορά Φ.Π.Α. που ανάγεται στη χρονική περίοδο 01.11.2010-17.12.2010 και 2) ΑΤΒ …/…/31-10-2011, που αφορά “εισφορές και τέλος επιτηδεύματος”, έτους 2010.
Διατάσσει την απόδοση στον προσφεύγοντα του νομίμως καταβληθέντος παραβόλου ποσού 100,00 ευρώ και την επιστροφή σε αυτόν παραβόλου ποσού 282,53 ευρώ ως αχρεωστήτος καταβληθέντος.
Απαλλάσσει το Ελληνικό Δημόσιο από τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.
Η απόφαση δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31-01-2025, σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
