Αγωγή επιτυχόντος του διαγωνισμού ΑΣΕΠ 2008, ο οποίος διεκδίκησε αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από την παράνομη παράλειψη διορισμού του.
Με την απόφαση 5207/2025, το 19ο Τριμελές Τμήμα του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών εξέτασε αγωγή επιτυχόντος του διαγωνισμού ΑΣΕΠ 2008, ο οποίος διεκδίκησε αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από την παράνομη παράλειψη διορισμού του.
Αναδρομή στην «αδικία» των διορισμών του 2008
Η υπόθεση εντάσσεται στο πλαίσιο των μεταβατικών ρυθμίσεων διορισμού με «30μηνη» και «24μηνη» προϋπηρεσία, που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από την Ολομέλεια του ΣτΕ (527/2015). Το 2008 το ΑΣΕΠ προκήρυξε πέντε μεγάλους γραπτούς διαγωνισμούς (1Π–5Π/2008) για μόνιμους εκπαιδευτικούς, καταρτίζοντας πίνακες επιτυχόντων. Παρά ταύτα, η πολιτεία συνέχισε να εφαρμόζει τις μεταβατικές ρυθμίσεις που ίσχυαν ήδη από το 2004, καλύπτοντας το 40% των θέσεων με αναπληρωτές βάσει προϋπηρεσίας, εκτός ελέγχου ΑΣΕΠ. Έτσι, πολλοί «Ασεπίτες» αποκλείστηκαν, παρότι είχαν υψηλή βαθμολογία, ενώ διορίζονταν άλλοι με χαμηλότερα προσόντα. Η κατάσταση αυτή παρατάθηκε για χρόνια, έως ότου το ΣτΕ έκρινε ότι οι σχετικές διατάξεις παραβίαζαν το άρθρο 103§7 Συντ., που κατοχυρώνει τον έλεγχο των διορισμών από το ΑΣΕΠ.
Η υπόθεση εντάσσεται στο πλαίσιο των μεταβατικών ρυθμίσεων διορισμού με «30μηνη» και «24μηνη» προϋπηρεσία, που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από την Ολομέλεια του ΣτΕ (527/2015). Το 2008 το ΑΣΕΠ προκήρυξε πέντε μεγάλους γραπτούς διαγωνισμούς (1Π–5Π/2008) για μόνιμους εκπαιδευτικούς, καταρτίζοντας πίνακες επιτυχόντων. Παρά ταύτα, η πολιτεία συνέχισε να εφαρμόζει τις μεταβατικές ρυθμίσεις που ίσχυαν ήδη από το 2004, καλύπτοντας το 40% των θέσεων με αναπληρωτές βάσει προϋπηρεσίας, εκτός ελέγχου ΑΣΕΠ. Έτσι, πολλοί «Ασεπίτες» αποκλείστηκαν, παρότι είχαν υψηλή βαθμολογία, ενώ διορίζονταν άλλοι με χαμηλότερα προσόντα. Η κατάσταση αυτή παρατάθηκε για χρόνια, έως ότου το ΣτΕ έκρινε ότι οι σχετικές διατάξεις παραβίαζαν το άρθρο 103§7 Συντ., που κατοχυρώνει τον έλεγχο των διορισμών από το ΑΣΕΠ.
Η περίπτωση του ενάγοντος
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, ο ενάγων, πολιτικός μηχανικός με ειδικότητα ΠΕ17.01 και καταταχθείς 21ος στον πίνακα επιτυχόντων, υποστήριξε ότι θα έπρεπε να είχε διοριστεί ήδη από τις 8 Ιανουαρίου 2010, καθώς από το χρονικό εκείνο σημείο οι διορισμοί στον κλάδο του είχαν υπερβεί τη σειρά κατάταξής του. Αντί αυτού, οι θέσεις καλύφθηκαν κυρίως από υποψηφίους των κατηγοριών «30μήνου» και «24μήνου», σύμφωνα με τους ν. 3255/2004 και 3848/2010.
Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα υπάρχοντα νομολογιακά δεδομένα περί αντισυνταγματικότητας των σχετικών ρυθμίσεων, δέχθηκε ότι πράγματι υπήρξε παράνομη παράλειψη διορισμού του ενάγοντος από το έτος 2010.
Η διαπίστωση αυτή, ωστόσο, δεν οδήγησε σε πλήρη δικαίωση, καθώς καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε το ζήτημα της παραγραφής των αξιώσεων.
Ως προς την παραγραφή των μισθολογικών αξιώσεων
Συγκεκριμένα, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 90 παρ. 3 του Ν. 2362/1995 και του άρθρου 140 του Ν. 4270/2014, οι αξιώσεις από μισθούς και λοιπές αποδοχές κατά του Δημοσίου υπόκεινται σε διετή παραγραφή. Δεδομένου ότι η αγωγή κατατέθηκε το 2016, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αξιώσεις του ενάγοντος για το διάστημα 8.1.2010 έως 31.8.2010, καθώς και για τον μήνα Νοέμβριο 2014, είχαν παραγραφεί. Για αυτόν τον λόγο, παρέμειναν δικαστικά επιδιώξιμες μόνον οι απαιτήσεις που ανάγονται στο διάστημα από 1.12.2014 έως 31.10.2016.
Αξιοσημείωτη είναι η μειοψηφούσα γνώμη της Πρωτοδίκου Στ. Φίλη, σύμφωνα με την οποία η παραγραφή δεν θα έπρεπε να εκκινήσει από το 2010, αλλά από τη δημοσίευση της απόφασης ΣτΕ 527/2015. Κατά την άποψη αυτή, μόνον από το σημείο εκείνο οι υποψήφιοι απέκτησαν πραγματική και αποτελεσματική δυνατότητα δικαστικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, αφού προηγουμένως οι σχετικές διατάξεις ίσχυαν και εφαρμόζονταν κανονικά.
Δευτερεύοντα αιτήματα του ενάγοντος
Επί του ζητήματος του συμψηφισμού των αποδοχών που τυχόν εισέπραξε ο ενάγων ως αναπληρωτής, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν συντρέχουν οι εξαιρετικές περιστάσεις που θα καθιστούσαν τον συμψηφισμό επιτρεπτό. Οι όροι εργασίας και το καθεστώς των αναπληρωτών διαφέρουν ουσιωδώς από αυτά των μονίμων εκπαιδευτικών, συνεπώς οι σχετικές αποδοχές δεν μπορούν να αφαιρεθούν από την οφειλόμενη αποζημίωση.
Ως προς την αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης (άρθρο 932 ΑΚ), το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι κατ’ αρχήν θα μπορούσε να επιδικαστεί σε περιπτώσεις παράνομου αποκλεισμού από διορισμό. Ωστόσο, οι συγκεκριμένες αξιώσεις του ενάγοντος απορρίφθηκαν ως παραγεγραμμένες, ελλείψει εμπρόθεσμης δικαστικής διεκδίκησης.
Τελικώς, το Δικαστήριο έκρινε την αγωγή παραδεκτή και βάσιμη μόνον κατά το μέρος που αφορά το διάστημα Δεκεμβρίου 2014 -Οκτωβρίου 2016. Εντούτοις, προκειμένου να καθοριστεί το ύψος της οφειλόμενης αποζημίωσης, διέταξε τη συνέχιση της δίκης με προσκόμιση αναλυτικών βεβαιώσεων των υπηρεσιακών αποδοχών που θα ελάμβανε ο ενάγων αν είχε διοριστεί κανονικά.
Δείτε την απόφαση ΤρΔΠρΑθ 5207/2025 στην Qualex.
