ΔΠΡ Κέρκυρας Α61/2024 (Τμήμα 1ο Μονομελές)
Αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου με αίτημα την αποκατάσταση της
περιουσιακής ζημίας που υπέστησαν οι ενάγοντες, μόνιμοι υπάλληλοι του κλάδου ΔΕ
Προσωπικού Εξωτερικής Φρούρησης Καταστημάτων Κράτησης, υπηρετούντες στο
Γενικό Κατάστημα Κράτησης Κέρκυρας, λόγω της παράνομης, κατά τους ισχυρισμούς
τους, παράλειψης χορήγησης σε αυτούς αμοιβής για την απασχόλησή τους καθ’
υπέρβαση του υποχρεωτικού εβδομαδιαίου ωραρίου τους, ήτοι πέραν του
πενθημέρου, σε απογευματινές ώρες και μέχρι την 22:00 – Άρθρο 105 ΕισΝΑΚ,
διατάξεις ν. 4270/2014 (Α΄143), ν. 1157/1981 (Α΄126), ΚΥΑ 6809/22.7.1983 (Β΄456),
ΚΥΑ 30482/22.3.1984 (Β΄200), ν. 2721/1999 (Α΄112), άρθρο 16 π.δ/τος 215/2006
(Α΄217), άρθρο 20 του ν. 4354/2015 (Α΄176), όπως τροποποιήθηκε με τον ν.
4369/2016 και άρθρο 14 του ίδιου νόμου, ως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, ΥΑ
89030/20.12.2017 (Β΄4612), ΥΑ 91438/10.12.2018 (Β΄5790), ΥΑ 92202/17.12.2019
(Β΄4900). Κρίση ότι οι ενάγοντες, παρότι εργάστηκαν καθ’ υπέρβαση του
υποχρεωτικού τους ωραρίου κατά το ένδικο χρονικό διάστημα (1.9.2018-31.10.2020),
ήτοι πλέον των 34,5 ωρών ανά εβδομάδα, δεν αμείφθηκαν για τις υπερωρίες τους
αυτές. Οι υπερωρίες αυτές διατηρούνται στα αρχεία της οικείας υπηρεσίας ως
αδιάθετες ημέρες ανάπαυσης (συνολικό υπόλοιπο ρεπό), οι οποίες, ωστόσο, έπρεπε,
σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 6 του π.δ/τος 215/2006, να τους χορηγηθούν με
συμψηφισμό του υποχρεωτικού τους ωραρίου, το αργότερο εντός μηνός από τότε
που γεννήθηκε το δικαίωμα λήψης τους. Η παράλειψη του εναγόμενου να χορηγήσει
στους ενάγοντες τις αδιάθετες ημέρες ανάπαυσής τους, συμψηφίζοντάς αυτές με τις
ώρες του υποχρεωτικού τους ωραρίου, είχε ως αποτέλεσμα να γεννηθεί εκ μέρους
των εναγόντων σχετική αξίωση για αποζημίωση. Κατόπιν τούτου, η παράλειψη του
εναγομένου να αποζημιώσει τους ενάγοντες για τις ένδικες υπερωρίες τους είναι
παράνομη και συγκεκριμένα αντίκειται στο άρθρο 20 του ν. 4354/2015 – Δέχεται την αγωγή.
