Ανακοπή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας, με την οποία ο ανακόπτων κλήθηκε ως Διαχειριστής Ε.Π.Ε να καταβάλει ληξιπρόθεσμες βεβαιωθείσες φορολογικές οφειλές (Φ.Π.Α) της τελευταίας. Κατά τις φορολογικές διατάξεις που ισχύουν από 1.1.2014, πριν από τη λήψη οιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος οφειλέτη του Δημοσίου πρέπει να κοινοποιηθεί σε αυτόν ατομική ειδοποίηση, με την οποία να του γνωστοποιείται η αιτία της οφειλής και η πρόθεση της φορολογικής διοίκησης να προχωρήσει στη λήψη μέτρων εκτέλεσης σε βάρος του. Προϋπόθεση για την αποστολή αυτής της ατομικής ειδοποίησης, σύμφωνα με το άρθρο 47 του Κ.Φ.Δ., ερμηνευόμενο σε αρμονία με το άρθρο 20 Σ, είναι να έχει κοινοποιηθεί στον υπόχρεο και ο ίδιος ο νόμιμος τίτλος από τον οποίο απορρέει η οφειλή και να έχει παρέλθει άπρακτη τουλάχιστον η προθεσμία μέσα στην οποία βαρύνεται είτε να αμφισβητήσει (διοικητικά ή δικαστικά) τον τίτλο, είτε να τον αποδεχθεί – χωρίς προηγούμενη έγκυρη κοινοποίηση της καταλογιστικής πράξης δεν υπάρχει, παντάπασι, στάδιο έναρξης αναγκαστικής εκτέλεσης. Τέτοια, δε, υποχρέωση κοινοποίησης υπάρχει και απέναντι στους τυχόν αλληλεγγύως συνυπόχρεους εκ του νόμου, όπως είναι οι διαχειριστές Ε.Π.Ε διότι έχουν και αυτοί τα ίδια διαδικαστικά δικαιώματα (και ένδικα βοηθήματα) απέναντι στη φορολογική διοίκηση με αυτά που παρέχονται στον αμέσως βαρυνόμενο. Αν η φορολογική αρχή προτίθεται να κινήσει διαδικασία εκτέλεσης κατά αλληλεγγύως συνυποχρέου που δεν μνημονεύεται στην πράξη, υποχρεούται προηγουμένως να εκδώσει διορθωτική πράξη που να περιλαμβάνει το όνομά του και να την κοινοποιήσει σε αυτόν. Αβάσιμος ο ισχυρισμός του ανακόπτοντος ότι δεν είχε προηγουμένως οχληθεί για τα βεβαιωθέντα ποσά, ούτε είχε ολοκληρωθεί η διοικητική διαδικασία, καθώς από προσκομισθείσα (έχουσα την κατ’ άρθρο 171 ΚΔΔ αποδεικτική ισχύ) έκθεση επίδοσης προκύπτει ότι κοινοποιήθηκαν στον τελευταίο, ως νόμιμο εκπρόσωπο της εταιρίας οι επίμαχες οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ, με επ΄αυτών μνεία του ίδιου ως νόμιμου εκπροσώπου, κατά των οποίων η εταιρία άσκησε ενδικοφανή προσφυγή. Απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός περί πρόκλησης βλάβης και ζημίας λόγω έκδοσης της προσβαλλόμενης, καθότι και αληθής υποτιθέμενος δεν αποτελεί λόγο ακύρωσης, εφόσον με αυτόν δεν αποδίδεται πλημμέλεια στην προσβαλλόμενη πράξη. Απορρίπτει την προσφυγή.
