Κρίση του Δικαστηρίου ότι ενόψει της διάταξης του άρθρου 29 του π.δ. 258/2005 (το οποίο ίσχυε κατά το χρόνο υποβολής του από 29.12.2009 συνταξιοδοτικού αιτήματος του ενάγοντος, Σ.τ.Ε. 1310/2021), σύμφωνα με την οποία η σύνταξη λόγω αναπηρίας καταβάλλεται από την πρώτη του επόμενου μήνα από εκείνον μέσα στον οποίο υποβλήθηκε η αίτηση για την απονομή της, ανεξαρτήτως του χρόνου έκδοσης της απόφασης κατά την οποία τα ασφαλιστικά όργανα αποφαίνονται επ’ αυτής και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ενάγων δικαιώθηκε σύνταξης από 1.1.2010 έως 30.11.2010, σύμφωνα με την 1437/2018 απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο ενάγων δικαιούνταν συντάξιμες αποδοχές από 1.12.2010 έως 30.9.2022, όπως, άλλωστε, αναφέρεται και στην 27/00339/14.9.2020 απόφαση της Περιφερειακής Διεύθυνσης Μη Μισθωτών Ηρακλείου του Ε.Φ.Κ.Α., εσφαλμένα δε το εναγόμενο με το 852332/24.9.2020 έγγραφο του Τμήματος Εκκαθάρισης Συντάξεων της Περιφερειακής Διεύθυνσης Μη Μισθωτών Ηρακλείου του Ε.Φ.Κ.Α., επικαλέστηκε διατάξεις περί παραγραφής για να καθορίσει το χρόνο αναδρομής των οικονομικών αποτελεσμάτων της συνταξιοδοτικής απόφασης, ακόμη και αν η συνταξιοδοτική αυτή απόφαση εκδόθηκε με καθυστέρηση εξαιτίας των μακρόχρονων δικαστικών αγώνων που αφορούν την ένδικη ασφαλιστική υπόθεση. Τούτο δε διότι η παραγραφή αποτελεί θεσμό του δικαίου, εξαιτίας του οποίου, παρά την ύπαρξη αναγνωρισμένης από το δίκαιο αξίωσης, αυτή παραλύει, επειδή ο δικαιούχος δεν την ασκεί και οι σχετικές με αυτήν διατάξεις δεν ρυθμίζουν το θέμα της έναρξης καταβολής της σύνταξης (πρβλ. Δ.Ε.Α. 600/2023). Περαιτέρω, οι αξιώσεις του ενάγοντος κατά του εναγομένου ν.π.δ.δ. προς απόδοση σ’ αυτόν των συντάξεων χρονικού διαστήματος από 1.12.2010 έως 1.12.2014 γεννήθηκαν μετά την έκδοση της 27/00339/14.9.2020 απόφασης περί απονομής της σύνταξης, και όχι από την έκδοση της 1437/2018 απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνει το εναγόμενο. Συνεπώς, από το τέλος του έτους εντός του οποίου εκδόθηκε η απόφαση αυτή και ήταν δυνατόν να επιδιωχθούν δικαστικά οι αξιώσεις του ενάγονοτος (31.12.2020) έως την επίδοση προς το εναγόμενο την 10.7.2023 της ένδικης αγωγής (βλ. την 2550Δ/10.7.2023 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή με έδρα το Εφετείο Αθηνών, Αλέξανδρου Δηλανά) δεν είχαν υποπέσει στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 137 Β του ν. 3655/2008. Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει βάσιμο τον ισχυρισμό του ενάγοντος ότι μη νομίμως στερήθηκε των συντάξεων που είχε δικαίωμα να λάβει από 1.12.2010 έως 1.12.2014. Η δε παρανομία αυτή βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με την ζημία που επικαλείται αυτός ότι υπέστη, η οποία συνίσταται στις συντάξεις, τις οποίες αυτός θα είχε λάβει αναδρομικώς, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, αν δεν είχε μεσολαβήσει το προαναφερόμενο έγγραφο (βλ. το 852332/24.9.2020 έγγραφο του Τμήματος Εκκαθάρισης Συντάξεων της Περιφερειακής Διεύθυνσης Μη Μισθωτών Ηρακλείου του Ε.Φ.Κ.Α), δεδομένου ότι – όπως δεν αμφισβητείται – αυτός νομίμως δικαιώθηκε σύνταξης λόγω αναπηρίας, καθόσον πληρούσε τις εκ του νόμου προϋποθέσεις για αυτό.
Δεκτή η αγωγή.
