Περίληψη
– Στην περίπτωση που το ΓΠΣ, σύμφωνα με τη διατύπωσή του και το όλο περιεχόμενό του, περιέχει σαφείς κατευθύνσεις ή συγκεκριμένες δεσμεύσεις ως προς τις χρήσεις γης για ορισμένα ακίνητα, οι οποίες δεν χρειάζονται εξειδίκευση στο επόμενο στάδιο του πολεοδομικού σχεδιασμού, τότε τα ακίνητα αυτά απαγορεύεται, ήδη από την έγκριση του ΓΠΣ, να διατεθούν για άλλη χρήση. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, εφόσον η εν λόγω δέσμευση παραταθεί πέραν των κατά το Σύνταγμα ανεκτών ορίων, τότε ανακύπτει υποχρέωση της Διοίκησης να την άρει.
Η κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου, ότι, δηλαδή, μόνος ο καθορισμός στο ΓΠΣ για τα επίμαχα ακίνητα χρήσεων αστικού πρασίνου/ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων δεν συνεπάγεται συγκεκριμένη δέσμευση για τα εν λόγω ακίνητα διότι απαιτεί, πάντως, εξειδίκευση με την πολεοδομική μελέτη, δεν είναι, νόμιμη, δεδομένου ότι δεν αποκλείεται, καταρχήν, να περιέχονται σε ΓΠΣ δεσμευτικές ρυθμίσεις για συγκεκριμένους χώρους ή κτίσματα που δεν απαιτούν τέτοια εξειδίκευση, στην περίπτωση δε αυτή, αν παρέλθουν τα κατά το Σύνταγμα ανεκτά χρονικά όρια, ανακύπτει υποχρέωση της Διοίκησης να άρει τη δέσμευση. Εν προκειμένω, ο χαρακτηρισμός των ακινήτων των αναιρεσειόντων ως χώρων πρασίνου/ελεύθερων κοινοχρήστων χώρων διατηρήθηκε σε όλα τα διαχρονικώς ισχύσαντα ΓΠΣ του Δήμου Ξάνθης, κατά τρόπο που υποδηλώνει τον σαφή, συγκεκριμένο και μη χρήζοντα περαιτέρω εξειδίκευσης χαρακτήρα της δέσμευσης.
Πρόεδρος: Μ. Γκορτζολίδου
Εισηγητής: Α. Σκούφαλος
