Ο Economist με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας αναφέρεται στον δείκτη «γυάλινης οροφής» και συγκρίνει 29 κράτη μέλη του ΟΟΣΑ.
Τα αόρατα εμπόδια που κάθε γυναίκα αντιμετωπίζει σε 29 κράτη μέλη του ΟΟΣΑ «μετράει» το περιοδικό Economist κάθε χρόνο με αφορμή τη μέρα της γυναίκας.
Το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» αφορά τις μη ορατές ανισότητες που αντιμετωπίζουν κάποιες κοινωνικές ομάδες λόγω προκαταλήψεων, και δυσχεραίνουν την ανάληψη θέσεων ευθύνης.
Το Economist λοιπόν κάθε 8 Μάρτη, μέσα από ένα πλήθος δεικτών, που αφορούν στο βαθμό εκπαίδευσης, στη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό, στις αμοιβές, στο κόστος ανατροφής των παιδιών, στα δικαιώματα μητρότητας και πατρότητας στον εργασιακό χώρο και στην αντιπροσώπευση σε ανώτερα εργασιακά πόστα, εξετάζει σε ποιες χώρες οι γυναίκες έχουν τις καλύτερες και που τις χειρότερες πιθανότητες ίσης μεταχείρισης σε χώρους εργασίας.
Βάσει των στατιστικών στοιχείων που συλλέχθηκαν, η Ισλανδία για δεύτερη συνεχή χρονιά αποδεικνύεται ότι είναι η καλύτερη χώρα να ζεις αν είσαι εργαζόμενη γυναίκα. Οι Σκανδιναβικές χώρες κυριαρχούν με την Σουηδία να είναι δεύτερη, την Νορβηγία τρίτη και την Φιλανδία τέταρτη. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται καν στη μέση αφού είναι 20η στο σύνολο 29 χωρών.
Στις τελευταίες θέσεις εντοπίζονται η Ιαπωνία , η Τουρκία με τελευταία την Νότια Κορέα για 12η συνεχή χρονιά. ΜΕ το περιοδικό αναφέρει ότι ακόμα στην Ασία επικρατεί η πεποίθηση ότι η γυναίκα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε καριέρα και εργασία.
Εκπαίδευση – Εργασία
Το παράδοξο που καταγράφεται διαχρονικά είναι ότι τα ποσοστά των γυναικών στην ανώτατη εκπαίδευση, ιδίως των αποφοίτων είναι μεγαλύτερα από αυτά των ανδρών, ωστόσο το ποσοστό τους στην εργασία είναι μικρότερο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και η Ελλάδα. Στην Ελλάδα και στην Ιταλία λιγότερο από τα 2/3 των γυναικών αποτελούν ενεργό εργατικό δυναμικό.
Το χάσμα στη συμμετοχή στην εργασία θα μπορούσε να θεωρηθεί και μία από τις αιτίες της υποεκπροσώπησης των γυναικών σε υψηλά διοικητικές θέσεις όπου το ποσοστό τους έφτασε το 34,2%, αυξημένο κατά 0,4 από το 2023.
Τα υψηλότερα ποσοστά συναντώνται στην Σουηδία στην Αμερική και στην Πολωνία στις οποίες το ποσοστό είναι άνω του 40%.
Η Ελλάδα παρ΄ότι κατέχει ποσοστό χαμηλότερο του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ (βρίσκεται στο 31%), εμφανίζει εντυπωσιακή άνοδο στον δείκτη που αφορά την συμμετοχή των γυναικών σε διοικητικά συμβούλια εταιριών. Το 2016 ήταν στο 9% ενώ φέτος καταγράφεται ποσοστό της τάξης του 28%.
Όσον αφορά τις απολαβές κατά μέσο όρο στον ΟΑΣΑ οι γυναίκες κερδίζουν 12% λιγότερα χρήματα από τους άνδρες. Στην Ελλάδα οι γυναίκες κερδίζουν 6,9% λιγότερα από τους άνδρες. Αρνητικό ρεκόρ στο μισθολογικό χάσμα έχει η Νότια Κορέα στην οποία οι γυναίκες κερδίζουν 31,2% λιγότερο.
Η “τιμωρία” της μητρότητας
Η μητρότητα είναι πολύ πιθανό να αναγκάσει τις γυναίκες να εγκαταλείψουν την εργασία τους (“ποινή μητρότητας”). Δύο παράγοντες εξετάζονται ως προς αυτή την κατεύθυνση: 1. η άδεια μητρότητας μετ΄ αποδοχών και η διάρκειά της και 2. το κόστος της φροντίδας των παιδιών σε σχέση με τον μέσο μισθό.
Η Ελλάδα ανήκει στις «γενναιόδωρες χώρες» σε αυτόν τον τομέα μαζί με την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και τη Σκανδιναβία.
Αναφορικά με το κόστος της φροντίδας και της φύλαξης των παιδιών στην Ελλάδα το κόστος υπολογίζεται στο 10% του μέσου μισθού. Ο μέσος όρος είναι στο 14%. Μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στη Βρετανία όπου πολλές γυναίκες εγκαταλείπουν την εργασία τους λόγω του δυσθεώρητου ποσού που χρειάζεται η παιδική φροντίδα. Αντιστοιχεί στο 25% του μέσου μισθού της Βρετανίας.
Το κοινοβούλιο
Οι μελέτες δείχνουν ότι όσο περισσότερες γυναίκες μετέχουν στην πολιτική ηγεσία και στη λήψη των αποφάσεων τόσο πιο πολύ προωθούνται τα δικαιώματα των γυναικών και οι πολιτικές στήριξης της οικογένειας.
Στην Ισλανδία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία και τη Φινλανδία -τις τέσσερις πρώτες χώρες του δείκτη – οι γυναίκες κατέχουν τουλάχιστον το 45% των κοινοβουλευτικών εδρών. Στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία το ποσοστό αυτό είναι κάτω από 20%.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 23η θέση με μόλις 23% των κοινοβουλευτικών εδρών να κατέχεται από γυναίκες.
Από τα παραπάνω δεν έχουν όλοι οι δείκτες την ίδια βαρύτητα, για παράδειγμα τα ποσοστά που αφορούν όλες τις γυναίκες όπως η συμμετοχή στην εργασία έχουν μεγαλύτερη από αυτά που αφορούν την μητρότητα. Παρά το γεγονός ότι οι δείκτες παρουσιάζουν βελτίωση, η πρόοδος είναι αργή.
Για ακόμα μια χρονιά το συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι πολλές «γυάλινες οροφές» χρειάζεται να σπάσουν ακόμα.