Από την πλευρά της Ευρωζώνης οι “ιδέες” για το πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν τα περιβόητα “μεσοπρόθεσμα μέτρα” ελάφρυνσης του χρέους, τα οποία η κυβέρνηση θεωρεί ως το “εκ των ον ουκ άνευ” αντάλλαγμα για την ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους “Θεσμούς”, τείνει… να καταλήξει καθώς πλησιάζουμε στην Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ.
Ο κοινός τόπος και η δυνατότητα συμβιβαστικής συμφωνίας ανάμεσα στις διαφορετικές θέσεις μεταξύ ΔΝΤ και Σόιμπλε εντοπίζεται τελικά “εντός” του ήδη υπάρχοντος δανείου (!).
Κλειδί της ιδέας στην οποία φαίνεται να καταλήγουν, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι η ανέξοδη από πλευράς Ευρωζώνης διασφάλιση εγγυήσεων για τα “εργαλεία” που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να χρηματοδοτηθεί η πλατφόρμα της περαιτέρω αναδιάρθρωσης του χρέους.
Όπως αποκάλυψε το “Κεφάλαιο” το σχέδιο αυτό, στηρίζεται σε μία σύνθετη “ιδέα” η οποία συνδυάζει από την μία πλευρά την απαίτηση του Ταμείου για σταθεροποίηση του κόστους εξυπηρέτησης των δανείων για τα οποία θα προβλέπεται περαιτέρω επιμήκυνση και από την άλλη πλευρά την “απαγόρευση” από πλευράς Σόιμπλε του να αναλάβει η Ευρωζώνη το επιπλέον κόστος από το επιτοκιακό “κούρεμα” (δηλαδή την σταθεροποίηση των επιτοκίων ανεξαρτήτως εξελίξεων).
Η φόρμουλα αυτή που φαίνεται να τετραγωνίζει τον κύκλο, έχει και την “σκιά” ελληνικής παρέμβασης, και αντιμετωπίζεται από τον ESM σαν μία καλή πλατφόρμα συμφωνίας με το ΔΝΤ.
Η “ιδέα” λοιπόν είναι η ακόλουθη:
Τα δάνεια θα επιμηκυνθούν και τα επιτόκια θα σταθεροποιηθούν σε ένα επίπεδο μεταξύ 1,5% – 2% μέσω swaps (παράγωγα) για τα οποία όμως δεν θα δοθούν εγγυήσεις από τον ESM (!).
Αντίθετα οι εγγυήσεις θα δοθούν από τα “υπόλοιπα” του δανείου προς την Ελλάδα που αφορούσαν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και δεν προβλέπεται πλέον να χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό που είχαν δεσμευθεί.
Σ’ αυτά τα ποσά εγγυήσεων μπορεί να χρησιμοποιηθούν και τα “κέρδη” από τα ANFAs και SMPs δηλαδή τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στα χέρια τους οι κεντρικές τράπεζες αγορασμένα σε πολύ χαμηλές τιμές και εξοφλούμενα στο 100% της ονομαστικής τους αξίας, αφήνοντας τεράστια κέρδη στις κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης.
Από τις μέχρι στιγμές αντιδράσεις των στελεχών του ΔΝΤ που είναι σε γνώση της πρότασης φαίνεται ότι αυτή μπορεί να “περπατήσει” στην Ουάσιγκτον.
Όπως αποκάλυψε το “Κ”, μία εναλλακτική αυτής της “ιδέας” – εφόσον το ΔΝΤ εμφανίσει μεγαλύτερες επιφυλάξεις – είναι η χρήση μέρους των κεφαλαίων αυτών είτε για την άμεση επαναγορά του δανείου του ΔΝΤ είτε την μερική προεξόφλησή του, είτε με ένα συνδυασμό των δύο.
Σε κάθε περίπτωση τα χρήματα αυτά, χωρίς ούτε ένα επιπλέον ευρώ από την Ευρωζώνη, θα είναι ο εγγυητής που εδώ και καιρό ψάχνουν για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Η ΕΚΤ και το QE
Με μια τέτοια συμφωνία βέβαια λύνονται και τα χέρια της ΕΚΤ για το… περιλάλητο QE, καθώς θα επιτρέψει στο Eurogroup να δώσει το πράσινο φως στην ΕΚΤ για την εγγύηση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης η οποία έτσι κι αλλιώς έχει πλέον αποκοπεί σαν διαδικασία και χρονοδιάγραμμα από την συνολική συμφωνία “πακέτο” (global deal) που ζητούσε η Κυβέρνηση. Και αυτό γιατί όλα όσα αφορούν στην αξιολόγηση αλλά και τις δεσμεύσεις για την μετά το 2018 περίοδο (φορολογικό, εργασιακό, συνταξιοδοτικό) είναι “προαπαιτούμενα” της συζήτησης για το χρέος και τα “μεσοπρόθεσμα”.
Αυτή η διαδικασία έχει σαν καθοριστικό σταθμό της την Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ στις 21 – 23 Απριλίου, όπου το Συμβούλιο Διευθυντών του Ταμείου θα πρέπει να επανεξετάσει την στάση του και να δώσει το πράσινο φως ή όχι, στην επιστροφή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, με βάση τα τελικά στοιχεία της Eurostat για την πραγματική πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Όπως υποστηρίζεται από κοινοτικούς αξιωματούχους το σχέδιο της ευρωπαϊκής πρότασης καταλήγει στην προοπτική ενός τέτοιου “συμβιβασμού” με το ΔΝΤ καθώς η αντίθεση μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου για το “είδος” της αναδιάρθρωσης που μπορεί να γίνει είναι ήδη γνωστή και καμία από τις δύο πλευρές δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει πίσω δεδομένης της συγκυρίας.
Όπως υποστηρίζεται ούτως ή άλλως:
* Το ΔΝΤ θέλει μία ελάφρυνση του χρέους η οποία μπορεί να γίνει – αυτό είναι το σημείο συμβιβασμού από πλευράς Ταμείου – με περαιτέρω επιμήκυνση της διάρκειας του χρέους και την σταθεροποίηση του κόστους εξυπηρέτησής του, χωρίς νέο “κούρεμα”.
* Το Βερολίνο επιμένει ότι η περαιτέρω διευθέτηση δεν θα χρειασθεί, αλλά εάν χρειασθεί αυτή μπορεί να περιλαμβάνει επιμήκυνση, αλλά χωρίς καμία διευκόλυνση στο επιτόκιο γιατί κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με άμεση επιβάρυνση των δανειστών. Μία πρόσφατη διαρροή του γερμανικού ΥΠΟΙΚ έκανε λόγο για έγγραφο που κοστολογούσε αυτή την επιβάρυνση των δανειστών στα 120 δισ. ευρώ!
Έτσι ο ESM – σε άτυπη αλλά σταθερή συνεργασία και με τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΟΙΚ (ΟΔΔΗΧ, κ.λ.π.) – έχει ετοιμάσει την πρότασή του με εναλλακτικές εκδοχές που θα κατατεθεί στο ΔΝΤ στο πλαίσιο της συζήτησης που θα αρχίσει και επίσημα στις 21 – 23 Απριλίου στην Ουάσιγκτον για τα περιβόητα “μεσοπρόθεσμα μέτρα” ελάφρυνσης του χρέους.
